Με τη χθεσινή ψήφιση του περιώνυμου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015 ολοκληρώθηκε, με δραματικό -είναι αλήθεια- τρόπο, τόσο μέσα όσο και έξω από τη Βουλή, ένα δεύτερο, αρνητικό κεφάλαιο για τη χώρα και τους πολίτες της, μέσα σε ενάμιση χρόνο.

Γράφοντας, έτσι, μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην ελληνική μεταπολεμική Ιστορία. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος θα έχει άμεσες, βραχυπρόθεσμες καταστροφικές συνέπειες. Για την κοινωνία, η οποία καταδικάζεται στη φτώχεια. Για την αγορά, που αναμένεται να νεκρώσει.

Και, εν τέλει, για την ίδια την οικονομία, που εγκλωβίζεται οριστικά στο φαύλο κύκλο της ύφεσης. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, με τα νέα μέτρα ακραίας λιτότητας που επιβάλλουν κυβέρνηση και Τρόικα, έρχεται, δυστυχώς, πιο κοντά αυτό που υποτίθεται ότι θα απέτρεπε η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου: η χρεοκοπία της χώρας.

Είναι σαφές πλέον ότι η αδιέξοδη πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου έχει ήδη χρεοκοπήσει. Η ίδια η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είναι χρεοκοπημένοι πολιτικά και παρασύρουν μαζί και τη χώρα στο δικό τους ναυάγιο.

Είναι δεδομένο το χρέος της κοινωνίας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να προσπαθήσει να αντέξει απέναντι στην άδικη, άνιση και αναποτελεσματική κυβερνητική πολιτική, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Και είναι προφανές πως αποτελεί καθήκον της αντιπολίτευσης να συνεχίσει με την ίδια επιμονή να απορρίπτει τον οικονομικό βανδαλισμό της χώρας, να ζητά επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου και να δείχνει το δρόμο για την ανάκαμψη της οικονομίας και την έξοδο από την κρίση.

Είναι άμεση, επιτακτική ανάγκη να αντιστραφεί η σημερινή τραγική κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα. Και η μόνη λύση για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού με τη διενέργεια εκλογών.