ΓΡΑΦΕΙ: Αριστοτέλης Καλλής

Πληγέντες Νεμέας

Στις 16 Δεκεμβρίου η περιοχή της Νεμέας υπέστη εκτεταμένες καταστροφές από την παρατεταμένη νεροποντή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα συμπολίτες μας Νεμεάτες, άνθρωποι του μόχθου, αγρότες κατά κύριο επάγγελμα, να πληγούν ανεπανόρθωτα χάνοντας όλα εκείνα που με καρτερικότητα και πολύ εργασία είχαν δημιουργήσει.
Βεβαίως όσο το θέμα ήταν στη δημοσιότητα, οι επισκέψεις των υπευθύνων πολιτικών ήταν συχνές και οι υποσχέσεις για γρήγορη αποκατάσταση των ζημιών θεωρήθηκε ως «συμβόλαιο» με τους πληγέντες για να θυμηθούμε και την ορολογία άλλων εποχών.
Πέρασαν από τότε σχεδόν 3 μήνες και η εξέλιξη της όλης υπόθεσης το μόνο που επιβεβαίωσε ως αξία, ως τακτική, ως προοπτική είναι «η αναξιοπιστία του πολιτικού λόγου». Στο μεταξύ, οι όποιες επισκέψεις των ιθυνόντων στη Νεμέα είχαν να κάνουν κατά κύριο λόγο μόνο με την κοπή πίτας των διάφορων φορέων της περιοχής.
Αν υπήρχε φιλότιμο, αν υπήρχε πολιτική ευθιξία τότε θα έπρεπε όλοι εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για την γενικότερη υποβάθμιση μιας ιστορικής περιοχής να έχουν τουλάχιστον εκδώσει ένα δελτίο τύπου ή να έχουν πραγματοποιήσει έστω μία τυπική επίσκεψη στους δικούς μας ανθρώπους, στους δικούς μας πληγέντες που δίνουν έναν πραγματικό αγώνα επιβίωσης.
Επιβεβαιώνεται δυστυχώς για ακόμη μια φορά πως ο «Ωχαδελφισμός» ενός λαού και ο «Δεσποτισμός» των πολιτικών παραγόντων, παγίωσε ένα κλίμα αδιαφορίας, υποκρισίας, αναξιοπιστίας.
Αυτό σίγουρα δεν είναι η Ελλάδα των περήφανων Ελλήνων, αλλά μία άλλη Ελλάδα των αγριορωμιών της πολιτικής που έμαθαν πρώτα απ’ όλα να εξασφαλίζουν τα του οίκου τους, αδιαφορώντας για όλους εκείνους που είναι οι στυλοβάτες της περιφερειακής ανάπτυξης, δηλ. αγρότες, εργαζόμενους, έμπορους.