Δύο εβδομάδες τώρα, παρακολουθούμε μια επικοινωνιακή καταιγίδα εκ μέρους της νέας κυβέρνησης αναντίστοιχη με τις προγραμματικές δηλώσεις, που ναι μεν δημιουργούν στην κοινωνία ευφορία και προσδοκίες, αλλά πείθουν μέρα με τη μέρα για μια αναμενόμενη επιδείνωση ή στην καλύτερη περίπτωση μια «σταθεροποίηση» του ήδη κακού κλίματος.
Συνεπικουρούμενο το ΠΑΣΟΚ από τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους μιντιακούς «πραίτορές» του, υπερτονίζει τα προβλήματα για να δημιουργηθεί πλέον η αίσθηση στις χαμηλές κοινωνικές τάξεις, «ότι χάσαμε τόσα χρόνια ό,τι χάσαμε, τουλάχιστον να κρατήσουμε ό,τι μας απέμεινε!»
Παρατηρείστε τους τίτλους ή τις ατάκες των μεγάλων δημοσιογραφικών κέντρων.
«Η χώρα σε οριακό σημείο» - «η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης», «Μια τετραετία δύσκολη», «Τεράστιο έλλειμμα και χρέος».
Ασαφείς και σκόπιμα θολές οι προγραμματικές δηλώσεις. Και αρχίζει να γίνεται πια ολοφάνερο ότι 35 χρόνια μετά την μεταπολίτευση, θα ακολουθηθεί ο γνωστός δρόμος, δηλ. της εκποίησης του δημοσίου πλούτου, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και των «κεκτημένων».
Δεν ακούσαμε τίποτα για τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, ούτε για την Cosco, πλην μιας «ανακωχής» που θα ακολουθηθεί από μια έκρηξη (αναμενόμενη) ούτε για τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά και τους εκβιασμούς των Γερμανών, τους εργαζόμενους που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο, ούτε για τα Ολυμπιακά έργα.
Να θυμίσω ότι το 2002, το ΠΑΣΟΚ παρέδωσε στους Γερμανούς τα ναυπηγεία, με προίκα 1 τρις δρχ. να θυμίσω ότι ο Υπερυπουργός Παμπούκης υπήρξε νομικός σύ8μβουλος της κινέζικης Cosco, για να «ξεπουληθεί» το λιμάνι του Πειραιά με τους πιο ευνοϊκούς όρους.
Ή να θυμίσω ότι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ μετέτρεψαν την παραλία του Σαρωνικού και τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, από δημόσιο αγαθό σε μια απέραντη παράνομη κερδοσκοπική επιχείρηση καταλήστευσης του δημόσιου πλούτου.
Με τελευταίο κατόρθωμα την παράδοση των εγκαταστάσεων του ΕΟΤ στους κερδοσκόπους ιδιώτες με την αρωγή της εκποιητικής εταιρείας «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα».
Το ΠΑΣΟΚ έχει επεξεργαστεί πράγματι ένα σχέδιο!
Όχι βέβαια εξόδου από την κρίση, αλλά ένα σχέδιο πίεσης προς την κοινωνία, χωρίς ρήξεις και ανατροπές με αυτούς που πραγματικά «χρωστάει» και ας διατείνεται ότι δεν χρωστάει σε κανένα.
Υπάρχει περίπτωση να γίνει κάποιος πρωθυπουργός χωρίς να «οφείλει» στο μεγάλο κεφάλαιο;
Οι ρήξεις όμως και οι ανατροπές, χρειάζονται την στήριξη της κοινωνίας και του εργατικού κινήματος.
Και αυτή η στήριξη δεν επιτυγχάνεται ούτε με ξυλοδαρμούς (ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη) ούτε με τις προσαγωγές πολιτών, ούτε με τις απελάσεις, ούτε με τα στρατοκρατούμενα Εξάρχεια, ούτε με την χρήση χημικών!
Απλά ο Γ. Παπανδρέου δεν θέλει να θίξει τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού, δεν θέλει ν’ αγγίξει το λεγόμενο κόστος εργασίας, δηλ. το καθεστώς καταλήστευσης των μισθωτών αλλά δίνει την εντύπωση ότι ηγείται μιας κυβέρνησης με το προφίλ ενός «δημόσιου μάνατζμεντ» και μιας τεχνοκρατικής αντίληψης, χαλαρά λαϊκίστικης, που έρχεται σαν συνέχεια των αντιδημοφιλών μέτρων που εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες στην πλάτη του «καμπούρη Νεοέλληνα»!!

Υ.Γ. Θυμηθείτε στο μνημόσυνο του Αλέξη Γρηγορόπουλου τι έχει να γίνει!
6 Δεκεμβρίου-ανάδειξη προέδρου στη Ν.Δ.
Ημερομηνία που διάλεξαν

ΘΕΜΗΣ ΣΟΥΛΑΝΤΙΚΑΣ