Με φυγή προς τα εµπρός επιχειρεί η κυβέρνηση να αντιµετωπίσει τη γενικευµένη κατακραυγή για την αδυναµία της Εξεταστικής Επιτροπής για το σκάνδαλο της Siemens να αποδείξει µε στοιχεία ποιοι πολιτικοίκαι ποια πολιτικά κόµµατα πήραν χρήµατα από τα µαύραταµεία του γερµανικού κολοσσού.
Σύµφωνα µε κυβερνητικές πηγές, ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου θα δεσµευθεί µεθαύριο ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Οµάδας του κόµµατος ότι η κυβέρνηση θα φέρειάµεσα νόµο γιατο πολιτικό χρήµα και τηχρηµατοδότηση των κοµµάτων, µέσω του οποίου θα επέλθει διαφάνεια στο πιο σκοτεινό κοµµάτι της λειτουργίας των κοµµάτων. Σύµφωνα µε τις ίδιες πηγές, ο κ. Παπανδρέου θα τονίσει ότι οι διατάξεις του νόµου θα λειτουργήσουν ως ασπίδα για το πολιτικό σύστηµα της χώρας έναντι των προσπαθειών εκµαυλισµού του από τα οικονοµικά και άλλα συµφέροντα και θα καλέσει όλα τα κόµµατα να στηρίξουν το εγχείρηµα της κυβέρνησης για να συµβάλουν έτσι στη διαφάνεια του δηµόσιου βίου.
ή κυβέρνήςή προβάλλει αυτό το σκέλος των αλλαγώνπροκειµένου να απαντήσει µετον τρόπο αυτό στο γιατί το πόρισµα της Εξεταστικής Επιτροπής δεν ασχολείται καθόλου µε τη ροή µαύρου πολιτικού χρήµατος προς τα πολιτικά κόµµατα, ειδικά τα δύο κόµµατα εξουσίας.
Σοβαρές αντιδράσεις προκαλεί στην κοινή γνώµη και το γεγονός ότι τα δύο µεγάλα κόµµατα επιρρίπτουν το ένα στο άλλο ευθύνες για το σκάνδαλο. Το ΠΑΣΟΚ που κατονοµάζει συνολικά 12 πρόσωπα, πέντε πρώηνυπουργούς των κυβερνήσεων Σηµίτη και επτά πρώην υπουργούς των κυβερνήσεων Καραµανλή, κάνει λόγο για την ανάγκη «να διερευνηθείπεραιτέρω η υπόθεση».
Οι αναφορές αυτέςπου χρυσώνουν τοχάπι γιαόσους τελικά εµπλέκονται, κατά τα πορίσµατα, στο σκάνδαλο, συνδέονται – σύµφωνα µε κυβερνητικές πηγές – και µε την παραδοχή ότι η Εξεταστική Επιτροπή απέτυχε να εντοπίσει τους αποδέκτες των χρηµάτων από τα µαύρα ταµεία της Siemens, γιατί ουσιαστικά τα στοιχεία χάθηκαν στις δαιδαλώδεις διαδροµές των µιζών. Πηγές της Εξεταστικής ανέφεραν σχετικά µε τις µίζες της Siemens ότι τις έχουν κατατάξει σε δύο περιόδους:
Η πρώτη περίοδος, από τα µέσα της δεκαετίας του ‘90όταν η Siemens έστελνε χρήµατα σε λογαριασµούς αποδεκτών στην Ελβετία ή άλλου. Ετσι κατέστη, έστω και ύστερα από επίπονη ερευνά, εφικτό να ταυτοποιηθούν κάποιοι από τους αποδέκτες.
Η δεύτερη περίοδος αφορά το διάστηµα µετά το 2003 και συνδέεται σχεδόν αποκλειστικά µε τις µίζες που δόθηκαν για το σύστηµα ασφάλειας για τους Ολυµπιακούς Αγώνες της Αθήνας C4i, τόσο κατά τη φάση της κατακύρωσής του στην αµερικανική εταιρία Saic όσο και αργότερα όταν η Siemens πίεζε για την παραλαβή του συστήµατος από την κυβέρνηση Καραµανλή, προκειµένου να εξοφληθεί. Για την περίοδο αυτή δεν υπάρχουν στοιχεία, πλην των χιλιάδων κινήσεων λογαριασµών ανά την υφήλιο, ποσών τα οποία είχαν αποδέκτες τα στελέχη της Siemens, τα οποία µε τη σειρά τους παρέδιδαν ποσά σε µετρητά στους τελικούς αποδέκτες. Συγκεκριµένα, οι ίδιες πηγές υποστηρίζουν ότι «αν υποτεθεί πως το σκάνδαλο της Siemens στην Ελλάδα αποτιµάται στα 100 εκατ. ευρώ σε µίζες, στους αποδέκτες τους δεν πρέπει να έφτασαν παραπάνω από 20-25 εκατ. ευρώ. Τα υπόλοιπα χάθηκαν στις δαιδαλώδεις διαδικασίες που είχε επιβάλει µετά το 2003 το σύστηµα Χριστοφοράκου».

Πηγή:ΤΑ ΝΕΑ