Ομιλία στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου πραγματοποίησε ο Βουλευτής Κορινθίας κ. Κώστας Κόλλιας, στα πλαίσια συζήτησης επίκαιρης ερώτησης που κατέθεσε ο ίδιος, σχετικά με τον κίνδυνο απένταξης Νέων Αγροτών από Πρόγραμμα Εγκατάστασης και τα Σχέδια Βελτίωσης. Σχετικά με την ερώτηση ο κ. Κόλλιας δήλωσε:

«Τον Ιανουάριο του 2009, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προκήρυξε το μέτρο 112 για την εγκατάσταση νέων αγροτών στη γεωργία. Στα πλαίσια αυτής της προκήρυξης, το 80% των Νέων Αγροτών κατέθεσαν μεγάλα επενδυτικά σχέδια, με στόχο την ένταξή τους στα Σχέδια Βελτίωσης και με την υποχρέωση εντός πέντε ετών από την πρώτη εγκατάσταση, να έχουν ολοκληρώσει τις επενδύσεις τους.
Το μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα χιλιάδες νέοι αγρότες οφείλεται στο γεγονός ότι η Κυβέρνηση προκήρυξε τα σχέδια βελτίωσης με ένα χρόνο καθυστέρηση. Επιπλέον, οι όροι της προκήρυξης άλλαξαν 3-4 φορές, υπήρξαν προβλήματα στην καταχώρηση των αιτήσεων, με αποτέλεσμα σήμερα η πρώτη φάση της προκήρυξης να έχει πάρει παράταση μέχρι τα τέλη Αυγούστου. Η αξιολόγηση και έγκριση των αιτήσεων θα πάρει πολλούς μήνες ακόμη. Στο μεταξύ όμως, οι Νέοι Αγρότες ακόμα περιμένουν χρηματοδότηση. Ακόμα χειρότερα, για πολλούς από αυτούς η καταληκτική ημερομηνία παράδοσης των επενδύσεων που είχαν δηλώσει στο Πρόγραμμα Εγκατάστασης είναι το 2012. Το αποτέλεσμα: χιλιάδες νέοι αγρότες, οι οποίοι δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τις επενδύσεις τους, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης και ρευστότητας, απειλούνται με απένταξη.
Το ερώτημα που έθεσα ήταν τι προτίθεται να κάνει το Υπουργείο, προκειμένου να αποτρέψει το ενδεχόμενο απένταξης. Διότι τα δεδομένα που έχουν σήμερα οι νέοι αγρότες είναι συγκεκριμένα: η συμβολή του κράτους προς τους δικαιούχους νέους αγρότες εξαντλήθηκε στην καταβολή μόλις του 70% του πετσοκομμένου πριμ πρώτης εγκατάστασης, δηλαδή το πολύ 5-10.000 ευρώ. Κατά τα λοιπά, οι νέοι αγρότες υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα ασφαλιστικά τους ταμεία, να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους, να εγκατασταθούν στα χωράφια, να αγοράσουν ζώα, να αγοράσουν στάβλους, να αγοράσουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις, μηχανήματα, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να μπουν σε κανένα πρόγραμμα, χωρίς να λαμβάνουν ενισχύσεις. Όλοι τους ανεξαιρέτως χρωστάνε στις τράπεζες, έχουν εξαντλήσει τους πόρους τους. Γι’ αυτό και εγκαταλείπουν το πρόγραμμα εγκατάστασης, εγκαταλείπουν τις επενδύσεις τους, εγκαταλείπουν τη γεωργία. Και όσοι δεν το κάνουν από μόνοι τους, θα υποχρεωθούν να το κάνουν με βάση τους όρους της προκήρυξης.
Η απάντηση του Υφυπουργού σε όλα αυτά ήταν να με κατηγορήσει για κινδυνολογία και λαϊκισμό. Επικαλέστηκε μία απόφαση του Υπουργού, σύμφωνα με την οποία ο δικαιούχος μπορεί να ζητήσει τροποποίηση του εγκεκριμένου επενδυτικού σχεδίου που είχε υποβάλει. Η πραγματικότητα είναι το Υπουργείο βάζει τους νέους αγρότες σε έναν νέο κύκλο γραφειοκρατίας, τους βάζει σε έξοδα, διότι απαιτούνται μελέτες, τους βάζει να παραιτηθούν, ενδεχομένως, από μέρος της ενίσχυσης, να παραιτηθούν και από μέρος της επένδυσης – και όλα αυτά χωρίς κανείς να εγγυάται ότι το αίτημά τους θα εγκριθεί.
Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, αντί να πάρει μία γενναία απόφαση και να δώσει ανάσα ρευστότητας στους νέους αγρότες, περιορίζεται σε ημίμετρα, τα οποία όχι μόνο δεν κατοχυρώνουν τους δικαιούχους, αλλά υπονομεύουν και το σύνολο των επενδυτικών, αναπτυξιακών προσπαθειών της χώρας. Στόχος της ερώτησής μου ήταν να δώσω αφορμή στο Υπουργείο για χρήσιμες πρωτοβουλίες. Προφανώς η ηγεσία του Υπουργείου δεν αντιλαμβάνεται την εποικοδομητική κριτική και αντιδρά επιθετικά και αδιάφορα. Όμως το κόστος αυτής της αντίδρασης είναι βαρύ και πέφτει όλο στους ώμους των νέων αγροτών.»