Θα αποδειχθεί άραγε η «περιορισμένη χρεοκοπία», την οποία έσπευσε ήδη να αναγγείλει για την Ελλάδα ο αμερικανικός οίκος αξιολόγησης Fitch, τόσο «ήπια» για τη χώρα μας όσο ελπίζουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες βάσει των αποφάσεων της έκτακτης Συνόδου Κορυφής τους την Πέμπτη;

Το ευχόμαστε, αναφέρει σε άρθρο του στο «Εθνος» ο Γ.Δελαστικ, αλλά φυσικά πρέπει να το διαπιστώσουμε στην πράξη. «Είναι μερικές χρεοκοπίες καλύτερες από άλλες; Η Ευρώπη σίγουρα ελπίζει πως ναι», έγραφαν προχθές στην αρχή της πρωτοσέλιδης ανάλυσής τους για το θέμα οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» στην παγκόσμια έκδοσή τους, με ελαφρά δόση σαρκασμού. Η ελπίδα είναι ότι η «επιλεκτική χρεοκοπία» της Ελλάδας ακόμη και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, γράφει η αμερικανική εφημερίδα, «θα αποδειχθεί χειρίσιμη με μερικές κοινές εγγυήσεις».

Η παροχή ρευστότητας από την ΕΚΤ στις ελληνικές τράπεζες και η διασφάλιση της κεφαλαιακής τους επάρκειας συνιστούν τη βασικότερη βραχυπρόθεσμη πτυχή των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής. Εξασφαλίζουν για την ώρα τις καταθέσεις των Ελλήνων. Χωρίς λεφτά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι αδύνατον να επιβιώσει.

Η στρατηγική ανάπτυξης και επενδύσεων που αποφάσισαν για την Ελλάδα οι ηγέτες της Ευρωζώνης είναι βέβαια μέχρι στιγμής ασαφής και απροσδιόριστη, αλλά αποτελεί σίγουρα την πιο ελπιδοφόρα απόφαση. Μόνο η οικονομική ανάπτυξη μπορεί να βελτιώσει ουσιωδώς την κατάσταση της χώρας και να την οδηγήσει προς τα εμπρός. Ολα τα υπόλοιπα είναι διαχείριση του χρέους. Απαραίτητη μεν, αλλά τίποτε περισσότερο από διαχείριση της μιζέριας. Στην τελική απόφαση είναι αλήθεια ότι εξαλείφθηκε η αναφορά σε «ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ» που υπήρχε στο σχέδιο απόφασης, αλλά μόνο στην πράξη θα διαπιστώσουμε τι είδους ανάπτυξη εννοούν οι Ευρωπαίοι.

Η επιμήκυνση των δανείων, συνδυαζόμενη μάλιστα με τη μείωση επιτοκίων, σίγουρα συνιστά ανακούφιση για το παρόν, αφού μειώνει αισθητά τα τοκοχρεολύσια. Υποθηκεύει, όμως, το μέλλον της Ελλάδας για δεκαετίες. Παρατείνει για τριάντα-σαράντα χρόνια το καθεστώς της «δημοσιονομικής κατοχής», για το οποίο είχε κάνει λόγο στο Υπουργικό Συμβούλιο ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Επιπλέον, καθόλου μα καθόλου βέβαιο δεν είναι ότι η Ελλάδα μπορεί να αποπληρώνει και αυτά τα μειωμένα τοκοχρεολύσια, αν συνεχιστεί αυτή η εφιαλτική πολιτική λιτότητας που στραγγαλίζει κάθε δημιουργική οικονομική δραστηριότητα και βυθίζει εκατομμύρια Ελληνες σε απόγνωση.

Νέο Μνημόνιο λιτότητας θα επιπέσει επί των κεφαλών των Ελλήνων τον Οκτώβριο, συνοδεύοντας το νέο δάνειο από την ΕΕ και τους λοιπούς, επιμένουν οι πληροφορίες από τη Γερμανία και τη Γαλλία. Η εμφανής προσπάθεια υπεκφυγής του πρωθυπουργού και υπουργών από σχετικές ερωτήσεις υποδηλώνουν έμμεσα την αλήθεια των γερμανογαλλικών ισχυρισμών. Προφανώς ξέρουν και δεν το ομολογούν.

Υπέκυψε η κυβέρνηση Παπανδρέου και στο θέμα της παροχής δημόσιας περιουσίας ως εγγύησης για το νέο δάνειο. «Οπου απαιτείται θα γίνουν διευθετήσεις εμπράγματων εγγυήσεων για να καλύψουν τον κίνδυνο που προκύπτει για κράτη-μέλη της Ευρωζώνης από τις εγγυήσεις τους στον προσωρινό μηχανισμό στήριξης (EFSF)», αναφέρει ρητά το σημείο 9 της απόφασης της Συνόδου Κορυφής.

Απομόνωσαν την Ελλάδα και πάλι οι ηγέτες της Ευρωζώνης. Την ξεχώρισαν ακόμη και από την Ιρλανδία και την Πορτογαλία που έχουν τεθεί υπό καθεστώς Μνημονίου και τη χρησιμοποιούν, μόνη αυτή, ως πειραματόζωο για να μελετήσουν τις αντιδράσεις της χώρας μας στο νέο πακέτο «μέτρων σωτηρίας». Το λένε ευθέως: «Θέλουμε να κάνουμε καθαρό ότι η Ελλάδα απαιτεί μια εξαιρετική και μοναδική λύση»!

Είναι υποτιμητικός ο τρόπος διαχωρισμού, όπως τον κάνουν στο κείμενο της απόφασης της Συνόδου Κορυφής: «Ολες οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης επαναβεβαιώνουν επισήμως την άκαμπτη αποφασιστικότητά τους να τιμήσουν πλήρως τις δικές τους κυρίαρχες υπογραφές και όλες τις δεσμεύσεις τους για βιώσιμες δημοσιονομικές συνθήκες και δομικές μεταρρυθμίσεις», υπογραμμίζουν. Ολοι, δηλαδή, τιμούν την υπογραφή τους, πλην της ελληνικής κυβέρνησης.