Η Ελλάδα, καλύπτεται κατά 50% από δάση. Διαθέτει μαζί με την Ισπανία μία μοναδική ποικιλία δασικών οικοσυστημάτων, όπου συναντά κανείς όλες τις ζώνες βλάστησης της Ευρώπης. Από τη χλωρίδα αμμωδών εκτάσεων, μέχρι μεσογειακά δάση και υποαλπικές και αλπικές περιοχές. Επιπλέον, η συντριπτική πλειοψηφία των δασών είναι δημόσια. Τα οφέλη που θα μπορούσε να αποκομίσει η ελληνική οικονομία από τη δασοπονία παραμένουν τεράστια και ανεκμετάλλευτα.

Από τα αρχαία χρόνια ο άνθρωπος χρησιμοποιούσε το δάσος και τα προϊόντα του για την επιβίωσή του. Ξυλεία, φαρμακευτικά φυτά, θηράματα, τρόφιμα, όπως μέλι, μανιτάρια, καύσιμη ύλη, παραγωγή ενέργειας.

Η εκμετάλλευσης της «φυσικής βιομηχανίας» με ξυλώδη και μη ξυλώδη προϊόντα και υπηρεσίες θα μπορούσε να αποφέρει τεράστια οφέλη, τόσο περιβαλλοντικά, όσο και κοινωνικοοικονομικά. «Η δασοπονία ως κλάδος του πρωτογενή τομέα, παρέχει ύλη για το δευτερογενή (βιομηχανία, μεταποίηση) και τον τριτογενή (τουρισμός, αναψυχή, υπηρεσίες). Στην Ελλάδα υπάρχει τέτοια απαξίωση των δασικών εκτάσεων που είναι σαν να έχεις στα χέρια σου ένα διαμάντι, που επειδή δεν το έχεις επεξεργαστεί, το βλέπεις θολό και το πετάς», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Νίκος Γεωργιάδης, του WWF Ελλάς.

Την έλλειψη δασικής πολιτικής ακολουθεί μία πιο πονεμένη ιστορία, αυτή της προστασίας και συντήρησης των δασών. Οι περικοπές σε οργανικές θέσεις και η ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση έχουν αφήσει τα δάση στη βούληση κάθε ασυνείδητου υλοτόμου, κυνηγού ή οικοπεδοφάγου.


Πηγή : ΑΠΕ-ΜΠΕ