Συνεχίστηκε για ένατη ημέρα το Ερασιτεχνικό Φεστιβάλ Θεάτρου στο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου, με την παράσταση «Η Δύση της Ανατολής» του Παρασκευά Συριάνογλου, όπως παρουσιάστηκε από την θεατρική ομάδα του Συλλόγου Μικρασιατών Ιεράπετρας.
Την παράσταση τίμησαν με την παρουσία τους, ο Δήμαρχος Κορινθίων Αλέξανδρος Πνευματικός, ο Πρόεδρος του Κορινθιακού Θεάτρου «Βασίλης Ρώτας» Παύλος Καράγιωργας, ο Αντιδήμαρχος Νίκαιας-Ρέντη κ. Κουφοπαντελής, ο Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Νεμέας κ. Καλής, η Πρόεδρος της Μικρασιατικής Στέγης Κορίνθου κ. Ευστρατιάδη, η Πρόεδρος των Μικρασιατών Ιεράπετρας Κρήτης κ. Δραγασάκη, ο συγγραφέας του έργου κ Συριάνογλου, ο οποίος τιμήθηκε για την προσφορά του στα γράμματα και στο θέατρο. Ο Δήμαρχος Κορινθίων παραδίνοντας τον τιμητικό έπαινο στον συγγραφέα της παράστασης, εξέφρασε την χαρά του για την παρουσία τόσο σημαντικών ανθρώπων στο θέατρο, καλωσόρισε την αποστολή της Ιεράπετρας επί σκηνής, υπογράμμισε ότι ο μισός σχεδόν πληθυσμός της Κορίνθου είναι πρόσφυγες, προερχόμενοι από τα παράλια της Μικράς Ασίας και δήλωσε την ικανοποίησή του για την προσέλευση τόσο σημαντικών ανθρώπων στην πόλη μας αλλά και την αθρόα συμμετοχή πολλών συμπολιτών μας στο Φεστιβάλ Θεάτρου, καταξιώνοντας ετσι την Κόρινθο σαν μια ξεχωριστή πόλη για τα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου.
Ο βραβευθείς συγγραφέας Παρασκευάς Συριάνογλου, ευχαρίστησε το κοινό της Κορίνθου , την επιτροπή αλλά και τον Δήμαρχο για την υποδοχή και την βράβευσή του. «Η Κόρινθος με ξαφνιάζει» δήλωσε, «ξεπέρασα το τράκ αλλά δεν μπορώ να ξεπεράσω την συγκίνησή μου» είπε μπροστά στο πολυπληθές κοινό. Παρατήρησε την απουσία των πολιτικών και της πολιτικής σε θέματα που άπτονται της ιστορικής μνήμης, τονίζοντας ότι είναι απαράδεκτο στην ιστορική μνήμη του Ελληνικού Λαού να χαρακτηρίζεται «συνωστισμός» η σφαγή και η γενοκτονία των Ελλήνων Μικρασιατών το 1922 σε σχολικά ιστορικά βιβλία.
«Είμαστε στον Αύγουστο του 1922, στις τελευταίες μέρες του μήνα και το στρατιωτικό μέτωπο ύστερα από τη μεγάλη επίθεση του Κεμάλ έχει σπάσει. Η Σμύρνη από πανέμορφη αρχοντοπολιτεία έχει μετατραπεί σε σωστή κόλαση….. μέσα στα σοκάκια έχουν στοιβαχτεί περίπου πεντακόσιες χιλιάδες κυνηγημένοι πρόσφυγες από το εσωτερικό της Μικράς Ασίας και πολλοί πρόσφυγες….Αρχισαν οι ληστείες , οι βιασμοί , οι σκοτωμοί… τα 36 πολεμικά πλοία των συμμάχων αραγμένα μέσα στον κόλπο της Σμύρνης, έγινα θεωρεία απ’ όπου οι πολιτισμένοι της Ευρώπης, αδιάφοροι πια, στέκονταν απλοί θεατές στο μεγαλύτερο δράμα της ρωμιοσύνης… Σεπτέμβρης του ’22. Ο Ελληνικός Στρατός διώχτηκε από την Μικρά Ασία και ξωπίσω του ακολούθησε κυνηγημένος όλος ο χριστιανικός πληθυσμός, αφήνοντας πίσω του ό,τι πιο πολύτιμο και ιερό είχε… στις πολιτέιες που φτάνουν, γεμίζουν τα Σχολεία, Εκκλησίες… και όσοι δεν χωράνε, σ’ αυτά, μένουν στην ύπαιθρο. Στρώμα τους τα πλακόστρωτα και σκέπασμα τους ένας υγρός, παγερός ουρανός. Η πείνα και η αρρώστια τους συντροφεύουν. Η κρατική μέριμνα ελάχιστη. Κάμποσες πόρτες των ρωμιών κλείστηκαν καλά, άλλες μισάνοιξαν και άλλες έμειναν ορθάνοιχτες για να βρουν μέσα έστω και για λίγο αποκούμπι οι ξεριζωμένοι…».