Του Τάκη θεοδωρόπουλου
Ο κ. Αφορολόγητος είναι κάπως σαν τον κ. Ψωμιάδη. Δεν είναι απαραιτήτως εξίσου σωματώδης και τόσο ρωμαλέος, δεν διαθέτει αναγκαστικά το αθυρόστομο φρόνημά του και το γενναιόδωρο μουστάκι του, πλην όμως του μοιάζει.
Του μοιάζει γιατί ποτέ δεν έκανε τον κόπο να κρύψει το αφορολόγητο του χαρακτήρα του, όπως ο άλλος το πούρο του. Χειρίζεται με δεξιότητα τη γλώσσα του αφορολόγητου, τα άφθονα κυβικά, τα εξίσου άφθονα τετραγωνικά, την κατανάλωση των μετρητών, με αποτέλεσμα να μην περνάει απαρατήρητος από κανέναν.
Στο τουρλουμπούκι της ευμάρειας που προηγήθηκε έφερε τα σημάδια της φυλής των αφορολόγητων ως τίτλο τιμής και πιστοποιητικό κοινωνικής καταξίωσης. Στο τουρλουμπούκι της πτώχευσης ο ίδιος κοιτάζει την κατάντια γύρω του με συγκατάβαση, σχετική συμπάθεια και φιλοσοφική διάθεση. «Ας φρόντιζαν», μονολογεί, «όπως φροντίσαμε κι εμείς». Κυκλοφορεί απτόητος ανάμεσά μας για να μας υπενθυμίζει πως στον κόσμο τούτο πάντα υπάρχουν και μερικοί τσιγγάνοι ευτυχισμένοι.



Οπως τον κ. Ψωμιάδη, έτσι και τον κ. Αφορολόγητο τον συλλαμβάνουν χωρίς να τον συλλάβουν. Πότε επικαλείται την ανήκεστο βλάβη της πισίνας του που τη σκεπάζει για να φυτέψει καλαμπόκι, πότε δεν χρειάζεται καν αυτό. Απλώς μένει δυο τρία εικοσιτετράωρα στα κρατητήρια και μετά αποχωρεί. Αν τον ξαναζητήσουν δηλώνει έτοιμος να επιστρέψει ανά πάσα στιγμή, να προσκομίσει πιστοποιητικά, φορολογικές ενημερότητες και τραπεζικούς λογαριασμούς, γιατί πάντα ο κ. Αφορολόγητος φροντίζει για τους τύπους.
Οπως ο κ. Ψωμιάδης διαρρηγνύει τα ιμάτιά του όποτε κάποιος τολμήσει να τον κατηγορήσει για κάποια παρανομία, έτσι και ο κ. Αφορολόγητος σηκώνει τα φρύδια του και σε κοιτάζει αυστηρά αν τολμήσεις να του μιλήσεις για φοροδιαφυγή. Οπως ο κ. Ψωμιάδης, έτσι και ο κ. Αφορολόγητος αισθάνεται θύμα του συστήματος. «Προς Θεού», θα σου πει, «εγώ την περιουσία μου την έφτιαξα χωρίς βοήθεια από κανέναν. Αρα δεν χρωστάω σε κανέναν». Ας φρόντιζαν, και πάλι θα συμπεράνει, διότι αν δεν το φιλοσοφήσεις και λίγο θα τρελαθείς, έτσι που καταντήσαμε.
Εξάλλου, όπως ο κ. Ψωμιάδης, έτσι και ο κ. Αφορολόγητος επιτελεί κάποιο σοβαρό κοινωνικό λειτούργημα. Διότι αν δεν τους είχες, φίλε αναγνώστη, ποιον θα είχες για να σε κάνει να αισθάνεσαι απλώς ηλίθιος, ή μάλλον μέλος της μεγάλης φορολογητέας ύλης που στηρίζει τη δημοκρατία μας; Μην ξεχνάμε πως ακόμη και η δημοκρατία χρειάζεται επίλεκτους, πρότυπα και παραδείγματα για να σε βάζουν στη θέση σου όποτε σε πιάνουν οι μαύρες σου και βογκάς, και λες «δεν πάει άλλο».
Και τώρα που όλοι τρέχουμε πανικόβλητοι, τέτοιες εθνικές εφεδρείες μας είναι απαραίτητες. Διότι, μη γελιέσαι και νομίζεις πως με το ημερήσιο φορολογικό δελτίο ο κ. Αφορολόγητος θα χάσει τον ύπνο του. Αυτά είναι για τους φορολογητέους που ψάχνοντας στην τσέπη τους να βρουν τα ανύπαρκτα ξεχνάνε πως για τους Αφορολόγητους πάντα θα υπάρχει μια διαφωνία ανακριτή και εισαγγελέα. Τι διάολο δημοκρατία θα 'ταν αυτή χωρίς μια, έστω μικρή, διαφωνία...