Το Γελήνι, ένα μικρό χωριό λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από τα τουριστικά Τρίκαλα Κορινθίας, είναι ένας χαρισματικός τόπος με ξεχωριστές φυσικές ομορφιές και ποιοτικά υδατικά αποθέματα. Η «ανάπτυξη» δεν έχει φθάσει ακόμα εκεί, με αποτέλεσμα ο τόπος να διατηρεί αναλλοίωτο το τοπίο του.Βλέποντας, πριν λίγες μέρες, στις παραπάνω φωτογραφίες το κτήριο του δημοτικού σχολείου Γεληνίου σοκαριστήκαμε. Ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό στολίδι αφήνεται στην τύχη του. Μια ακόμα σελίδα της τοπικής μας ιστορίας, μετά τις αποθήκες Φραντζή, σκίζεται και οι τοπικοί άρχοντες δεν κάνουν τίποτα. Ούτε μια πρόχειρη προστατευτική παρέμβαση! Μοιάζει βομβαρδισμένο…
Μόλις πέρασε το αρχικό σοκ και παρατηρώντας το παρθένο ακόμα τοπίο του Γεληνίου, τρομάξαμε με τη σκέψη ότι μπορεί η δημοτική αρχή να το έφτιαχνε και να το έκανε, για παράδειγμα, εστιατόριο. Να γινόντουσαν ιδιωτικές επενδύσεις στην περιοχή, δωμάτια, νέοι δρόμοι, λογιών λογιών σχεδίων κατοικίες και να «τρικαλοποιηθεί» ο όμορφος αυτός τόπος. Οι σκέψεις πήγαιναν από το ένα άκρο στο άλλο. Από τη μία βλέπαμε το κτήριο με τις πληγές του, μέσα σ’ ένα φυσικά άναρχο τοπίο και από την άλλη το φανταζόμασταν επισκευασμένο, με πολλά τζιπ και λεωφορεία γύρω του σ’ έναν τεχνητά «φροντισμένο» και αποψιλωμένο χώρο. Σύγκρουση πραγματικότητας και φαντασίας, λογικών και παράλογων σκέψεων και προοπτικών.
Ο παραπάνω προβληματισμός βέβαια (ή παραλογισμός αν θέλετε), δεν έχει καμία σχέση με τις υπαρκτές ευθύνες της δημοτικής αρχής Ξυλοκάστρου. Το κτήριο εννοείται ότι πρέπει να σωθεί. Να προστατευτεί άμεσα και δεν ευσταθούν δικαιολογίες για παραπέρα καθυστερήσεις. Μπορεί ο φετινός χειμώνας να κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά στο σχολείο και ίσως του χρόνου να είναι αργά.
Μπορεί όμως ο προβληματισμός αυτός, να ανοίξει μια γενικότερη δημόσια συζήτηση για την αρμονική ανάπτυξη του ορεινού όγκου. Είναι ώριμες οι συνθήκες πια και υπάρχουν σαφή και ευανάγνωστα δεδομένα. Τέτοια είναι η «ανάπτυξη» (εντός ή εκτός εισαγωγικών) των Τρικάλων, τα διαθέσιμα μοντέλα παραγωγής και διάθεσης αγροτικών προϊόντων, τα υδατικά αποθέματα και η διαχείρισή τους, η ερημοποίηση κλιματική και κοινωνική, η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη για τη Ζήρεια που εκπονείται αυτό τον καιρό, αλλά και πολλά ακόμα που μπορεί να προσθέσει ο καθένας.
Το αν θα διαλέξουμε να αφήσουμε μέρη ανέπαφα από την ανθρώπινη δραστηριότητα ή σε ποιο βαθμό και με ποιο τρόπο θα επέμβουμε και θα τα αξιοποιήσουμε πρέπει να είναι απόρροια αυτής της δημόσιας συζήτησης που ελπίδα μας και προσπάθειά μας θα είναι να δει μακρύτερα από τις βραχυπρόθεσμες οικονομικές παραμέτρους. Μια λακκούβα που συνεχώς πέφτουμε μέσα. Στο χέρι μας είναι…
Για την Αρμονική Ανάπτυξη
Ανδρέας Απ. Ζάρρος
0 Response to "ΕΝΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΚΟΣΜΗΜΑ...ΣΒΥΝΕΙ..."