Αναρχικοί βεβήλωσαν ελληνική σημαία και στη συνέχεια την ανάρτησαν σε κτίριο πίσω από το Πανεπιστήμιο της Κορίνθου. Η σημαία είχε τοποθετηθεί ανάποδα και οι δράστες είχαν γράψει επάνω στη σημαία αναρχικά συνθήματα.
Ο πρόεδρος του τμήματος Κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής με δηλώσεις του καταδίκασε το γεγονός και υπογράμμισε ότι η πράξη αυτή κατά την διάρκεια του εορταστικού τριημέρου για το πολυτεχνείο αποτελεί προσβολή για τα δημοκρατικά αισθήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και κάθε πολίτη.
Ο πρόεδρος του τμήματος Κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής με δηλώσεις του καταδίκασε το γεγονός και υπογράμμισε ότι η πράξη αυτή κατά την διάρκεια του εορταστικού τριημέρου για το πολυτεχνείο αποτελεί προσβολή για τα δημοκρατικά αισθήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και κάθε πολίτη.
Ανώνυμος Said,
Άκουσα πολλούς στις τηλεοράσεις που μίλησαν γι αυτό το θέμα, και είδα να καυτηριάζουν όλοι την πράξη των Κορίνθιων φοιτητών-τη «βεβήλωση» της Σημαίας. Ας είναι καλά τα κανάλια που διαλέγουν.
Η Σημαία είναι το σύμβολο του Κράτους.
Το Κράτος έχει σαν σκοπό την ευτυχία των πολιτών του.
Όμως το Ελληνικό Κράτος έχει σαν σκοπό –και τον έχει πετύχει- τη δυστυχία των πολιτών του.
(Δε θέλω να πάρω το χώρο και το χρόνο σας για να αναπτύξω αυτό που λέω, εξάλλου όλοι το ξέρουν αυτό και περισσότερο εκείνοι που κόπτονται για τη «βεβήλωση»)
Είναι δηλαδή ένα ανάποδο Κράτος.
Και έμβλημα ενός ανάποδου Κράτους δεν μπορεί παρά να είναι μια ανάποδη σημαία.
Γι αυτό επικροτώ την ενέργεια των φοιτητών, γιατί μην έχοντας τη δυνατότητα να στήσουν όψη το Κράτος, βάλανε τα πράγματα στη θέση τους τοποθετώντας τη Σημαία αυτού του Κράτους όπως του ταιριάζει-ανάποδα.
Έτσι τα πράγματα είναι στη θέση τους.
Και από τέτοιους νέους, που, τουλάχιστον έστω δείχνουν, υποδεικνύουν, κραυγάζουν με την πράξη τους αυτή, υπάρχει η ελπίδα κάποτε να σταθεί με τα πόδια στο χώμα και με το κεφάλι ψηλά το Ελληνικό Κράτος.
Κάποτε ο Γλέζος, σε καιρό πολέμου, ανέβασε την Ελληνική Σημαία κατεβάζοντας τη Χιτλερική.
Τιμή και δόξα πρέπει στην Ελλάδα γι αυτή την πράξη.
Μεγαλύτερη τιμή και δόξα όμως πρέπει στις χώρες εκείνες, που τις δάφνες τις κερδίζουν στους αγώνες της ειρήνης.
Και η Ελλάδα ούτε ένα δαφνόφυλλο δεν έχει κερδίσει στους αγώνες αυτούς.
Ας πάρουμε την πράξη των παιδιών αυτών σαν φύτεμα ενός δέντρου δάφνης, που τα φύλλα του θα στεφανώσουν εκείνους που θα σώσουν την Ελλάδα από το Χαμό που, αλλιώς, σίγουρα την περιμένει.
Γιώργης Χολιαστός
Posted on 18 Νοεμβρίου 2008 στις 3:59 μ.μ.