Κάποια στιγμή ανάγκη να πούμε στοπ στην αοριστία!! Και ίσως αργήσαμε πολύ, να ενεργοποιήσουμε το αυτεπάγγελτο δικαίωμά μας σαν κοινωνία, που πρέπει να προκαθορίζει τα θέλω της και τα πρέπει της !!!
Και συγχρόνως να εντοπίσουμε μόνοι μας, χωρίς πατρόνους και δημαγωγούς της ευκαιρίας και της δεκάρας, τα αίτια της κακοδαιμονίας μας, που μας οδηγούν όπισθεν ολοταχώς!!
Άρα, αναγκαστικά ξεκινούμε, από την περιβόητη αυτοκριτική μας!!
Θα εκπλαγούμε από το τεράστιο βάρος της ευθύνης που κουβαλάμε!

ΓΡΑΦΕΙ Η ΛΙΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ
Πρώτον είμασθε μία «μάζα» «αρχόμενων», που δεν γνωρίζει ακόμα, πώς να επιλέξει τους σωστούς «άρχοντες»!!!
Η μάζα αυτή φέρει τα χαρακτηριστικά του «μαζικού αυτισμού», καθ’ όσον στην χλιαρή μετριοπάθειά της, φιλοξενεί την «ανεκτικότητα», και έτσι «αυτοενοχοποιείται» για την ίδια την επιλογή της, σε όποιο επίπεδο κι’ αν αυτή …καταλήξει!!!
Άλλωστε αυτή η μάζα ατόμων, «που ενίοτε ή συχνά κοπαδοποιείται» μοιάζει να «αυτομαστιγώνεται ιδεολογικοπολιτικά» στον βαθμό που βγάζει στον «πλειστηριασμό», την ίδια την ύπαρξή της και αφιονισμένη από τους έξυπνους επικοινωνιακούς χειρισμούς των κομμάτων, πείθεται να οδηγηθεί στο «πολιτικό ικρίωμα»,(δηλαδή στην κάλπη!) έχοντας προκαθορίσει, ότι για το κόμμα που ψηφίζει είναι έτοιμη να δεχθεί τα πάντα ακόμα και να φορέσει ….παρωπίδες!

Έτσι το πλήθος συνήθως είναι μόνο «ποσοτική έκφραση» ενός υποσυνόλου, και η ανάδειξη του νικητή ανάγεται σε υπόθεση…. «επικράτησης της μετριότητας»!!!....
Στην σύγχρονη εποχή μας, που καθημερινά γεννά «το λίγο και πιο ξεθωριασμένο κάθε τόσο αξιακό πρότυπο», το πραγματικό αυτό φαινόμενο, θέλουμε να το ονομάζουμε ….Δημοκρατικό δικαίωμα!!!
Ένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να ισχυρισθεί, ότι υπάρχει «λογική» στο να επιλέγουμε τους «μέτριους», μόνο και μόνο επειδή «δεν καταφέραμε σαν κοινωνία να αποκτήσουμε αυτοτελώς αξιακά χαρακτηριστικά»!!!
Καταντά από την άλλη παράλογο, το να λησμονούμε με μεγάλη ευκολία τα παρελθοντολογικά παθήματά μας και να μην μπορούμε να «αποτάξουμε τον μαζοχιστικό εθισμό μας, στο πολιτικό μας χαρακίρι»!!
(κάθε φορά που ψηφίζουμε!).
Η πολιτική ορθότητα των επιλογών μας, κρίνεται κάθε τέσσερα χρόνια και αυτό δεν μας παρέχει την πολυτέλεια επαναφοράς του λάθους μας!!!
Το περίεργο της συμπεριφοράς της «κοινωνικής μάζας» είναι, ότι επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη!!....ωσάν να ηδονίζεται να ξύνει τις πληγές της!!
Έτσι η κοινωνική κοινότητα, στερείται ποιοτικών χαρακτηριστικών που θα αναιρούσαν την μετριότητα της και θα την ανήγαγαν και θα την αναγόρευαν σε άξιο κριτή ή επικριτή αυτών, που θα ήθελαν να την κυβερνήσουν!!!!
Η επανάληψη του φαινομένου ανάδειξης και επικράτησης των μετρίων και των ανεπαρκών είναι ένοχη και για τα δεινά μας!!!
Η ανεκτικότητα της ολιγότητας και η υποταγή στα δημαγωγικά σποτ των πολιτικών συνθημάτων, που επεξεργάζονται οι διαφημιστές – μάνατζερς των υποψήφιων, έχει με την επικράτησή της εξορίσει την … αυτόβουλη διάδραση των πολιτικών που κοπαδοποιούνται χωρίς αντανακλαστικά!!
Οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν διαβρωθεί, οι μέτριοι επικρατούν ως κανονικότητα, και η ασθένεια της Δημοκρατικής διαδικασίας μοιάζει ανίατη!!
Οι πολίτες οργιάζουν δια της σιωπής τους!! Σ’ αυτή την φάση ο «μεσαίος χώρος» μοιάζοντας αφιονισμένος υποχωρεί και δυναμώνουν «τα άκρα»!!

Η κοινωνική αξιακή οπισθοχώρηση συναντιέται με την έλλειψη κοινωνικής παιδείας και αρχίζει να αλλοιώνεται χαρακτηριστικά παρουσιάζοντας εικόνα κυνισμού ή μαζοχισμού!! «Είναι ο πολίτης που δέχεται τα πάντα!!!»
Είναι ο πολίτης που έχει την ίδια μορφή μ’ αυτούς που επιλέγει.
Η σήψη και η αλλοτρίωση από το διαπιστωτικό αυτό σημείο και μετά είναι γενικευμένη!!!
Η πρόκληση λοιπόν για τους σκεπτόμενους, είναι μία «επανάσταση απέναντι στον εαυτό τους»!
Και αυτό φαίνεται πριν από κάθε άλλη διαδικασία ως μόνο «πολιτικά correct, αξιακό και αναγκαίο!!!...

Πρέπει όλοι να γίνουμε αυτόβουλοι αυτοδιοίκητοι, πραγματικά «ελεύθεροι»!!!