Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακούσθει
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές -
την τύχη σου που ενδίδει πιά,
τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς,
μην πεις πως ήτανένα όνειρο,
πως απατήθηκεν η ακοή σου
·μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος
,σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μιά τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν,
αλλ' όχιμε των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: Στο λέω εγώ που ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ πολλές Αλεξάνδρειες όπως λένε και οι "εργολάβοι της αναστήλωσης της εικόνας σου"...
Κάθε Αλεξάνδριεα που χάνεις είναι μία εμπειρία.
Ενα μάθημα ζωής και ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ για τα παιδιά,την γυναίκα και τους φίλους σου
ΓΙΝΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ