Στις αποθήκες του Α.Σ.Ο. δυστυχώς για μια περιοχή που διαθέτει ένα από τα σπουδαιότερα αρχαία θέατρα στον πλανήτη!, το Σάββατο 18 Ιουλίου, οι Σικυώνιοι θα απολαύσουν την Λυσιστράτη του Αριστοφάνους σε μετάφραση του Κ. Μύρη και σε σκηνοθεσία του Θ. Καρακατσάνη, εκ των πρωταγωνιστών μαζί με τον Στάθη Ψάλτη.
Την μουσική επένδυση του έργου επιμελείται ο Γ. Μαρκόπουλος.
Ο Αριστοφάνης (446-385 π.χ. περίπου) πνεύμα οξύ και αστραφτερό, έγραψε συνολικά 44 κομωδίες από τις οποίες έφτασαν σ’ εμάς πλήρεις οι 11 δηλ. το ένα τέταρτο της παραγωγής.
Το ποσοστό αυτό – συγκριτικά όχι μόνον με τους άλλους κωμικούς που το έργο τους χάθηκε αλλά και με τους μεγάλους τραγικούς – είναι υψηλό και φανερώνει την αξία που απέδωσαν οι
μετεγενέστερες εποχές (ελληνιστική και Βυζαντινή) στο έργο του Αριστοφάνη, όπου το γέλιο συμπορεύεται με το σκληρό μαστίγωμα του «κακού».
Τα θέματα που σατιρίζει είναι κυρίως πολιτικές υποθέσεις και πρόσωπα που ασκούν την πολιτική, ο ξεπεσμός της παιδείας, η εκμετάλευση της θρησκείας η ζωή στην πόλη και οι παρεκβάσεις των θεσμών, σε αντίθεση με την απλή και τίμια ζωή της αγροτικής τάξης (την οποία συμπαθεί) και τέλος και κυρίως όπως ο παραλογισμός του πολέμου σε αντίθεση με τα αγαθά της ειρινικής ζωής πράγμα που μέσα από την «Λυσιστράτη» είναι περισσότερο φανερά.
Δεδομένου ότι η δημιουργικότερη περίοδος του Αριστοφάνη συμπίπτει με τον Πελοποννησιακό πόλεμο (431-404) το μαστίγωμα του πολέμου και των πολεμοκαπήλων
και η προσήλωση του ποιητή στην ειρήνη,
αποτελούν την πηγή έμπνευσης πολλών έργων του.
Ο Αριστοφάνης έχει επίγνωση του κοινωνικού ρόλου του και της ευθύνης του. θεωρελι το έργο του εφάμιλλο της τραγωδίας και σεμνύνεται ότι εποίησε τέχνη μεγάλη.
Οι αιώνες απέδειξαν πως είχε δίκιο.
Είναι η Τέχνη που όχι μόνο επέζησε αλλά που ζεί και εμπνέει νέες ερμηνείες, παραστάσεις, μεταφράσεις και μεταφορές στην σύγχρονη πραγματικότητα – επικαιρότητα.
Την μουσική επένδυση του έργου επιμελείται ο Γ. Μαρκόπουλος.
Ο Αριστοφάνης (446-385 π.χ. περίπου) πνεύμα οξύ και αστραφτερό, έγραψε συνολικά 44 κομωδίες από τις οποίες έφτασαν σ’ εμάς πλήρεις οι 11 δηλ. το ένα τέταρτο της παραγωγής.
Το ποσοστό αυτό – συγκριτικά όχι μόνον με τους άλλους κωμικούς που το έργο τους χάθηκε αλλά και με τους μεγάλους τραγικούς – είναι υψηλό και φανερώνει την αξία που απέδωσαν οι
μετεγενέστερες εποχές (ελληνιστική και Βυζαντινή) στο έργο του Αριστοφάνη, όπου το γέλιο συμπορεύεται με το σκληρό μαστίγωμα του «κακού».
Τα θέματα που σατιρίζει είναι κυρίως πολιτικές υποθέσεις και πρόσωπα που ασκούν την πολιτική, ο ξεπεσμός της παιδείας, η εκμετάλευση της θρησκείας η ζωή στην πόλη και οι παρεκβάσεις των θεσμών, σε αντίθεση με την απλή και τίμια ζωή της αγροτικής τάξης (την οποία συμπαθεί) και τέλος και κυρίως όπως ο παραλογισμός του πολέμου σε αντίθεση με τα αγαθά της ειρινικής ζωής πράγμα που μέσα από την «Λυσιστράτη» είναι περισσότερο φανερά.
Δεδομένου ότι η δημιουργικότερη περίοδος του Αριστοφάνη συμπίπτει με τον Πελοποννησιακό πόλεμο (431-404) το μαστίγωμα του πολέμου και των πολεμοκαπήλων
και η προσήλωση του ποιητή στην ειρήνη,
αποτελούν την πηγή έμπνευσης πολλών έργων του.
Ο Αριστοφάνης έχει επίγνωση του κοινωνικού ρόλου του και της ευθύνης του. θεωρελι το έργο του εφάμιλλο της τραγωδίας και σεμνύνεται ότι εποίησε τέχνη μεγάλη.
Οι αιώνες απέδειξαν πως είχε δίκιο.
Είναι η Τέχνη που όχι μόνο επέζησε αλλά που ζεί και εμπνέει νέες ερμηνείες, παραστάσεις, μεταφράσεις και μεταφορές στην σύγχρονη πραγματικότητα – επικαιρότητα.
0 Response to "Η τέχνη δεν έχει θέση στις αποθήκες του ΑΣΟ..!"