2 δισεκ. των άνθρωποι σ΄ αυτόν τον πλανήτη, ζουν στην αθλιότητα με
1 δολάριο την ημέρα, αντιθέτως το 1% από τους μεγιστάνες του πλούτου έχουν εισόδημα όσο τα 60% των φτωχών της Γης.
1 δολάριο την ημέρα, αντιθέτως το 1% από τους μεγιστάνες του πλούτου έχουν εισόδημα όσο τα 60% των φτωχών της Γης.
ΓΡΑΦΕΙ: Ο ΣΠΥΡΟΣ ΓΚΑΡΟΣ
Πάνω από 10 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασιτία μεταδοτικές ασθένειες και από το ακάθαρτο πόσιμο νερό. Περί τα 200 εκ. παιδιά 5 μέχρι 10 ετών εργάζονται για ένα πιάτο φαγητό βαριές χειρονακτικές εργασίες (UNESCO 2009). Αυτά τα παιδιά δεν είναι θύματα μίας έλλειψης αγαθών, αλλά είναι θύματα μίας άνισης κατανομής αυτών.
Είναι ένα δύσκολο πρόβλημα να ασχοληθεί κανείς με το δράμα των εκατομμυρίων παιδιών, ιδιαίτερα αυτών που ζουν στις χαρακτηριζόμενες υποανάπτυκτες χώρες, στην Αφρική, Νότιο Αμερική, Ασία ακόμα και σε πολλές ανεπτυγμένες της Ευρώπης και Β. Αμερικής. Είναι δύσκολο να αλλάξουμε μία κοινωνική κατάσταση, που πριν από πολλούς αιώνες διαιωνίζεται στον πλανήτη “Γαία”, αυτός που μας περιστρέφει, ανεξαιρέτως εθνικότητας και χρώματος, σαν μία μάζα μέσα στο άπειρο, που μας χαρίζει τη ζωή και μας τρέφει. Είμαστε 6,5 δισεκ. άνθρωποι που συνεχώς αυξανόμαστε κι όσο αυξανόμαστε τόσο ο ανταγωνισμός μεταξύ μας γίνεται χρόνο με το χρόνο μεγαλύτερος, ποιος και πως θα επιζήσει... Έχουμε αποθρασυνθεί, αφού για την πολυτέλεια και την καλοπέραση μας, φτάσαμε τη μητέρα “Γη” να την πετροβολάμε και να τη ξεδοντιάζουμε, με λίγα λόγια, να την καταστρέφουμε... Ποιος μας έδωσε αυτό το δικαίωμα; Έχουμε ξεφύγει των ορίων μας, ζούμε μόνο με το εγώ και ξεχάσαμε το εμείς.
Η υποκρισία, η απληστία και η υπερκατανάλωση μας έχουν διαλύσει. Φοράμε παρωπίδες και δεν βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας. Ελάχιστα ασχολούμαστε με την οικογένειά μας, με τα παιδιά μας. Είναι γεγονός ότι περισσότερες ώρες διαθέτουμε για τ' αμάξι μας και το ποδόσφαιρο παρά γι' αυτά. Δυστυχώς, δεν έχουμε καταλάβει ότι οδηγούμαστε κι οδηγούμε κι αυτά στη μεγάλη καταστροφή. Με λίγα λόγια, βάζουμε εμείς οι ίδιοι δυναμίτη στα θεμέλια του σπιτιού μας για να το τινάξουμε μία ημέρα στον αέρα...
Τους προειδοποιητικούς τριγμούς δεν τους έχουμε πιάσει. Η παγκόσμια οικονομική ύφεση που μας οδηγεί στο φαλίρισμα και στη φτώχεια δε μας τρομάζει, το ίδιο δε μας τρομάζει και η καταστροφή του κλίματος. Δύο πράγματα τα οποία είναι δικά μας δημιουργήματα και όχι των παιδιών μας και των παιδιών της Βραζιλίας , Νιγηρίας, Μπαγκλαντές ή από οποιαδήποτε άλλη χώρας των 122 πάμπτωχων επάνω σ' αυτόν τον πλανήτη. Εμείς πεθαίνουμε από την πολυφαγία και την ασωτία, ενώ αυτά από την πείνα, το Aids και τις άλλες αρρώστιες. Ζούμε και πλουτίζουμε από τη δυστυχία των άλλων, αυτών που οι κυβερνώντες μας ονομάζουν τρομοκράτες. Ένας κοινωνιολόγος στα Ηνωμένα Έθνη, ο καθηγητής, Jean Ziegler, είχε αναφέρει τα εξής: “Δεν τίθεται θέμα, στους ανθρώπους του Τρίτου Κόσμου, να τους δώσουμε περισσότερα, άλλα να τους κλέβουμε λιγότερα”.Και πιο συγκεκριμένα ο Edmond Kaiser, ιδρυτής της οργάνωσης “Terre des Ηommes“ η οποία υπάγεται στη Διεθνή Οργάνωση για τα ορφανά κι εγκαταλελειμμένα παιδιά στη Νότιο Ινδία, σ' ένα βιβλίο του έγραφε τα παρακάτω:“Αν κάποιος αφαιρέσει το σκέπασμα από το λέβητα, μέσα στον οποίο έχουμε κλειδώσει αυτά τα φτωχά παιδιά, τότε ο ουρανός και η Γη θα υποχωρήσουν από την κραυγή του πόνου, αυτών των αθώων υπάρξεων. Σίγουρα όμως ούτε η Γη, ούτε ο Ουρανός, αλλά και κανένας από εμάς, θα ήθελε πράγματι να μετρηθεί με το μέγεθος της δυστυχίας αυτών των ανθρώπων, όπως επίσης δεν θα ήθελε τη σύνθλιψή του από την πίεση και την ορμή τους όταν ξεχυθούν προς τα έξω... “.
Τα κύματα των προσφύγων του “τρίτου κόσμου” δηλαδή οι «οι λαθρομετανάστες» είναι σήμερα μία προειδοποίηση.
Τα κύρια αίτια του θανάτου, για εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο, είναι η πείνα.
0 Response to "Τα παιδιά πεθαίνουν απο την πείνα"