Της Ζωγιας Κουταλιανου
«Συναίνεση, σοβαρότητα και γενναίες αποφάσεις» είναι το όχημα πάνω στο οποίο οι μεγαλουπόλεις πρέπει να κινηθούν εάν θέλουν να προσφέρουν στους κατοίκους τους ένα καλύτερο αύριο. Παραδείγματα γι' αυτό υπάρχουν, πόλεις αναστήθηκαν από τη μιζέρια και την υποβάθμιση, αλλού υλοποιούν μέτρα γενικής ανάπλασης με σύνθημα «η πόλη μας αύριο θα είναι ανθρώπινη».
«Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό», τόνισε χαρακτηριστικά στην «Κ» ο ανώτερος αξιωματούχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, ειδικός στον Αστικό Σχεδιασμό, κ. Αχμαντ Ιγουάιντα, στο περιθώριο του αναπτυξιακού συνεδρίου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, όπου παρουσιάστηκαν τα παραδείγματα του Μπιλμπάο, της Βενετίας της Αλεξάνδρειας, αλλά και του Παρισιού.
«Είναι ζήτημα οράματος της ηγεσίας κάθε πόλης, αλλά και της χώρας, αυτό είναι το βασικό συστατικό της επιτυχίας», υπογράμμισε ο ίδιος στην «Κ», προσθέτοντας πως είναι σημαντικό όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς να ομονοήσουν σε ένα κοινό στόχο για το κοινό καλό. Πράγμα δύσκολο, στην ελληνική πραγματικότητα. Κατά τα άλλα, μπορεί κάθε πόλη να είναι μοναδική και επομένως να μην υπάρχει μια «συνταγή» για όλες, ωστόσο, η Παγκόσμια Τράπεζα κατέληξε σε ένα σύνολο αρχών, τη Στρατηγική Ανάπτυξης Πόλεων (ΣΑΠ), που δομείται σε πέντε στάδια, σύμφωνα με τον κ. Ιγουάιντα.
Το πρώτο βήμα αφορά τη θέσπιση ενός ειδικού φορέα με τη συμμετοχή όλων των βαθμίδων διοίκησης (τοπικής, περιφερειακής και κεντρικής) και των ειδικών επιστημόνων.
Στη συνέχεια, πραγματοποιείται μία εις βάθος ανάλυση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της πόλης, των αδυναμιών της, των ευκαιριών και των απειλών που αντιμετωπίζει, ενώ το τρίτο στάδιο αφορά τον καθορισμό των οικονομικών τομέων που μπορούν να συμβάλουν στην ανάδειξή της, στη δημιουργία θέσεων εργασίας και στην προσέλκυση επενδύσεων.
Το επόμενο βήμα είναι η συγκεκριμενοποίηση του οράματος που θα οδηγήσει την πόλη στο μέλλον. Μέσα από μια ευρεία δημόσια διαβούλευση, η πόλη εντοπίζει το ζητούμενο για την επομένη δεκαπενταετία. «Μια πόλη που ισχυρίζεται πως μπορεί να κάνει τα πάντα, δεν θα κάνει απολύτως τίποτα. Το όραμα πρέπει να είναι ρεαλιστικό, άρα υλοποιήσιμο, αλλά και φιλόδοξο», σημείωσε ο κ. Ιγουάιντα.
Το όραμα αυτό, βεβαίως, πρέπει να μεταφραστεί σε άξονες παρέμβασης και σε συγκεκριμένα προγράμματα δράσης, για τα οποία απαραιτήτως πρέπει να εξευρεθούν οι οικονομικοί πόροι και να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση. Μ' αυτήν την έννοια, σύμφωνα με τον ίδιο, πρέπει να καθοριστεί ο ρόλος που θα διαδραματίσει ο ιδιωτικός τομέας έναντι του Δημοσίου, ώστε το Σχέδιο να μην καταλήξει στα συρτάρια των αρμοδίων...
Τελευταίο στάδιο είναι η θέσπιση ενός συστήματος ελέγχου και αξιολόγησης της εφαρμογής του Σχεδίου. Καθώς το ΣΑΠ, τόνισε ο κ. Ιγουάιντα, «δεν είναι ο σκοπός, αλλά το μέσον», αποτελεί μια διαρκή και δυναμική διαδικασία που ανά διαστήματα θα πρέπει να επικαιροποιείται, αξιοποιώντας τα διδάγματα από άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις.
Οπως εξήγησε στην «Κ», η Παγκόσμια Τράπεζα δίνει χείρα βοηθείας σε 140 πόλεις κυρίως στον αναπτυσσόμενο κόσμο, μεταξύ των οποίων τα Τίρανα, η Σόφια και η Τιφλίδα. Εντούτοις, μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως η Βαρκελώνη, η Σεβίλλη, το Τορίνο, η Λιλ, η Λυών, η Κοπεγχάγη και πολλές μεγάλες πόλεις της Μ. Βρετανίας, βρίσκονται στην ίδια διαδικασία.
«Μολονότι η αποστολή της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι να ενισχύει τον αναπτυσσόμενο κόσμο, χώρες όπως η Ελλάδα είναι κράτη-μέλη της και επομένως με μια απλή αίτηση, η Παγκόσμια Τράπεζα μπορεί να προσφέρει τεχνογνωσία και να συμβάλει στην εξεύρεση κονδυλίων, αν και με διαφορετικούς όρους χρηματοδότησης απ' ό,τι στις αναπτυσσόμενες οικονομίες», σημείωσε ο κ. Αχμαντ Ιγουάιντα, προσθέτοντας πως έως τώρα η Ελλάδα δεν έχει απευθύνει αντίστοιχο αίτημα στον διεθνή οργανισμό.
0 Response to "Γενναίες αποφάσεις σώζουν τις πόλεις"