Ήταν μια φορά και έναν καιρό 2 αδέρφια.Ο ένας Β.Π. ασχολιόταν με το εμπόριο και άλλος Κ. Π. με τα "κοινά".Ο Β.Π. είχε φτιάξει ένα εργοστάσιο με κοινοτικά κονδύλια.Αφού πέρασαν λίγα χρόνια ο Β.Π. αποφάσισε να πουλήσει το εργοστάσιο (αφού πρώτα είχε φάει πρόστιμο απο το κράτος 1..900.000 ευρώ) χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες και την θέση του αδερφού του Κ.Π. σε Συνεταιριστική οργάνωση. Το πούλησε στην τιμή των 3.000.000 ευρώ παίρνοντας απο την συνεταιριστική οργάνωση όμως για αρχή το 1.100.000 ευρώ και εκρεμότητα είχαν το 1.900.000 ευρώ που δεν είχε τελεσιδικίσει στα δικαστήρια αν θα το πληρώσουν τελικά. Παρόλο όμως που το δικαστήριο δεν είχε βγάλει απόφαση για το υπόλοιπο ποσό τα 2 αδέρφια πίεζαν την οργάνωση αυτή να τους το δώσει (με τις γνωριμίες όπως προανέφερα αλλά και την περίοπτη θέση που είχε ο Κ.Π.στην οργάνωση αυτή.
Παράλληλα ο Β.Π. συνέχιζε να είναι στο εργοστάσιο σαν δ/νων σύμβουλος παρότι το είχε πουλήσει και να κάνει τα "δικά του"(εικονικά τιμολόγια,εικονικές αποθήκες κ.τ.λ.). Μετά απο 2 χρόνια περίπου άλαξε διοίκηση η συνεταιριστική οργάνωση κάτι που λειτούργησε θετικά για τα 2 αδέρφια γιατί ο Κ.Π. πήρε ακόμα καλύτερο πόστο στην οργάνωση αυτή. Συνέπεια αυτού ήταν το υπόλοιπο ποσό να το εισπράξει ο Β.Π. χωρίς να έχει τελεσιδικίσει η απόφαση! ΚΑΙ ΕΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!!...

Μόνο που αυτό το παραμύθι δεν έχει δράκους...(ψέματα δηλαδή) και ελπίζω να μην έχει και happy end.

George Raptis