Μας χωρίζουν τριάντα έξι χρόνια από τις πιο αυθεντικές εξεγέρσεις της ελληνικής νεολαίας. Την κατάληψη της Νομικής Σχολής και τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου. Δυο ιστορικά γεγονότα με πρωταγωνιστές μεν τους νέους, αλλά με διεκδικήσεις που εξέφραζαν πολύ περισσότερους. Ο αγώνας τους, που είχε το βασικό σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ήταν η αρχή του τέλους για τη Χούντα των Συνταγματαρχών και οδήγησε στη πτώση της εφτάχρονης δικτατορίας.
Μέσα σε αυτή τη χρονική διαδρομή αναδείχτηκαν νέα προβλήματα που απασχολούν τους νέους σήμερα αλλά και την ελληνική κοινωνία γενικότερα. Έχει ιδιαίτερη σημασία, στην εποχή μας, η νεολαία να πρωτοστατήσει και πάλι στην διεκδίκηση δίκαιων αιτημάτων και να αναζητήσει λύσεις στα σύγχρονα διλήμματα μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία. Οι νέοι μας καλούνται να βρουν ιδέες και να παλέψουν για αυτές.
Σε αυτόν τον αγώνα θα πρέπει να έχουν συμπαραστάτη και όχι πια απέναντί τους το κράτος και τους θεσμούς του. Σε αυτή την κατεύθυνση λοιπόν, αποτελεί εθνική επιταγή η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος σε όλες τις βαθμίδες, η διασφάλιση ισοτιμίας για εύρεση εργασίας, η διαφάνεια στη δημόσια ζωή και η βελτίωση των περιβαλλοντικών συνθηκών διαβίωσης των πολιτών της χώρας μας.
Η πολιτεία πρώτη θα πρέπει να δώσει μηνύματα κατανόησης της αγωνίας των νέων για το μέλλον τους. Να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες ανάπτυξης και εξέλιξης της δημιουργικότητάς τους. Μόνο έτσι θα σπάσει ο φαύλος κύκλος της έλλειψης εμπιστοσύνης και του φαινομένου της βίας που φέρνει βία.

Μια βία που ζήσαμε και ζούμε τον τελευταίο χρόνο όλο και πιο συχνά, με δραματικές προεκτάσεις για την κοινωνική συνοχή της χώρας. Και το στοίχημα από εδώ και στο εξής είναι διπλό. Για τις μεγαλύτερες ηλικίες να σταθούμε δίπλα στη νεολαία αφουγκραζόμενοι τις αγωνίες τους, και για τους νέους να αποφύγουν την παγίδα της εύκολης κριτικής.