Εκατό χιλιάδες περίπου ελαστικά εργαζόμενοι σήμερα απασχολούνται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με εξευτελιστικούς όρους, αμοιβής, συνθήκες εργασίας και ασφάλισης σαν συμβασιούχοι ωρομίσθιοι, εποχικοί με μπλοκάκια, ενοικιαζόμενοι προσωρινοί, Stagiers που ευρίσκονται στο δρόμο της απόλυσης.

ΓΡΑΦΕΙ: Ο Θέμης Σουλαντίκας

Το καθεστώς των Stage δεν είναι παρά απλώς οι δύο όψεις της ίδιας πολιτικής που ευλαβικά ακολουθούν τα τελευταία χρόνια το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ.
Και δεν έχει σημασία η ονομασία ή το περιτύλιγμα της ουσίας! Η ουσία είναι όπως και να ονομάσει κανείς τον εργαζόμενο αυτής της μορφής η ΟΜΗΡΙΑ και η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.
Οι ίσες ευκαιρίες και η πρόσβαση στην εργασία για όλους αρχίζει να μοιάζει σαν ένα κακόγουστο αστείο.
Το Stage αποσκοπούσε στη μαθητεία στην αγορά εργασίας, για ένα διάστημα έξι μέχρι εννιά μήνες, μόνο που επιμελώς αποκρύπτεται ότι μόνον ο πρώτος μήνας είναι περίοδος μαθητείας και το υπόλοιπο διάστημα κανονική προσφορά εργασίας!
Η πραγματικότητα έδειξε ότι ο μόνος ωφελημένος υπήρξε ο κάθε μορφής εργοδότης, που απαλλάσσεται από την διάθεση του κανονικού μισθού και το κόστος των ενσήμων.
Ένα δεύτερο επικοινωνιακό τρικ που προβάλλεται είναι οι ορισμοί περί γαλάζιων ή πράσινων ή κόκκινων παιδιών.
Η αλήθεια ευρίσκεται στις λέξεις:

«Έλληνας πολίτης εργαζόμενος μερικώς!»
Και σαν τέτοιοι, το δημόσιο τους χρωστά εισφορές, δώρα, άδειες, χρόνια συντάξιμα και την ονειρεμένη τουλάχιστον ανανέωση της σύμβασης ή την μόνιμη και σταθερή εργασία! Που για την νεοφιλελεύθερη αγορά, λείπει από το λεξιλόγιό της.
Η αξιοκρατία του ΠΑΣΟΚ αρχίζει με την απόλυση 100.000 θέσεων από τον δημόσιο τομέα και σε αντιστάθμισμα θα προσλάβει 10.000!
Αλλά για τους προνομιούχους υπάρχει η λύση! Τα λογής Νομικά πρόσωπα και οι Α.Ε. του δημοσίου προσλαμβάνουν με απλές αποφάσεις «αξιοκρατικές»!
Τα «αξιοκρατικά» διορισμένα από την κυβέρνηση Δ.Σ., κάνουν καλά την δουλειά τους!
Όσο για το ΑΣΕΠ με τον νόμο Παυλόπουλου θα αφορά στο μέγιστο όριο εργασίας που είναι τρία 8μηνα δηλ. δύο χρόνια!
Και μετά;
Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να στηριχθεί σ’ αυτό το νομοθέτημα Παυλόπουλου, που αφήνει ξεκρέμαστους από «προνόμια» τους Stagiers.
Κι όμως την μονιμοποίηση των Stagiers ζητούσαν με πρόταση νόμου στις 5 Νοεμβρίου του 2004 (όταν το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στην αντιπολίτευση) που είχε προωθηθεί υπογεγραμμένο από 45 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων ο νύν πρόεδρος της Βουλής Φ. Πετσάλνικος και ο σημερινός Υπουργός Εργασίας κ. Ανδρέας Λοβέρδος!

Επί λέξει: «προσωπικό με σύμβαση ή άλλη σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου που υπηρετεί στον δημόσιο τομέα κατατάσσεται σε οργανικές θέσεις με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου!

Από το μακρινό 2004! Φαίνεται ότι πολλά άλλαξαν και ενώ τότε ζητούσαν την μονιμοποίηση, τώρα ζητούν την απόλυση χιλιάδων κυρίως νέων.
Άρα δεν υπάρχουν πράσινα και γαλάζια παιδιά. Υπάρχει πράσινη και γαλάζια ομηρία ανάλογα με τον γαλάζιο ή πράσινο κατακτητή της εξουσίας.
Και δεν φαντάζομαι ότι το ΠΑΣΟΚ ανακάλυψε τον εργασιακό μεσαίωνα μέσα σε πέντε χρόνια, αφού άλλωστε ήταν και δικό του «παιδί». Αυτό όμως που φαίνεται πιο ζοφερό είναι το μέλλον.
Οι σημερινοί ελαστικά εργαζόμενοι σε λίγο θα ανήκουν στο παρελθόν.
Και την θέση τους θα πάρουν εργολαβικές εταιρείες που θα μπορούν να προσλαμβάνουν το απαιτούμενο προσωπικό και να το απολύουν κατά το δοκούν με τους εξευτελιστικούς όρους της ενοικίασης, κάτι σαν το σύγχρονο δουλεμπόριο!
Υπερασπιστές αυτής της πολιτικής για την κάθε μορφής ελαστική εργασία είναι οι κοινωνικοί εταίροι: ο ΣΕΒ και δυστυχώς η ΓΣΕΕ! που εν έτει 2009 ο πρόεδρος της «γνήσιος σοσιαλιστής» ανακηρύσσει σε νούμερο ένα εχθρό τους εργαζόμενους Stage και μάλιστα αυτούς των γραφείων της ΓΣΕΕ!
Και σ’ όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η ουτοπία του ΑΣΕΠ.
Είναι προφανές ότι ο αριθμός των θέσεων αντιστοιχεί στο 1/100 όσων κάνουν αίτηση με ή χωρίς μοριοδότηση προϋπηρεσίας με ή χωρίς φάκελο προσόντων.
Αφού έχει πληρώσει (όντας φτωχός και άνεργος) 3-4 φορές το παράβολο για την αίτηση, το αποτέλεσμα αναμενόμενο: πάλι άνεργος είναι η κατάληξη.
Μήπως θυμάστε τους επιτυχόντες με την διαδικασία του ΑΣΕΠ τα χρόνια του Σημίτη; Άνεργοι και ουδέποτε προσληφθέντες, που τώρα διαδηλώνουν μαζί με την νέα στρατιά ανέργων και απολυμένων!

Εν κατακλείδι, οι ελαστικά εργαζόμενοι δεν χρειάζονται μοριοδότηση, χρειάζονται μόνιμη και σταθερή δουλειά. Το εργατικό κίνημα αυτό πρέπει να έχει σαν πρώτο στόχο.
Μαζικές και διαφανείς προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, ώστε το Δημόσιο να μπορεί να ανταποκριθεί στις κοινωνικές ανάγκες για δημόσια και δωρεάν καλής ποιότητας υγεία, πρόνοια, ασφάλιση, παιδεία, πολιτισμό.
Το κοινωνικό κράτος και η εργασιακή άνοιξη είναι μοχλοί ανάπτυξης και διεξόδου από την κρίση.