Το υπουργείο Παιδείας, εκμεταλλευόμενο τον υψηλό βαθμό ανεργίας των νέων πτυχιούχων καθηγητών πανεπιστημιακών σχολών και έχοντας στα συρτάρια του περίπου 60.000 αιτήσεις, προσλαμβάνει κάθε χρόνο 10.000-11.000 ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς.
Oυσιαστικά, οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί καλούνται να εξαγοράσουν με τη δωρεάν εργασία τους την ελπίδα μιας προϋπηρεσίας που έπειτα από 3-4 χρόνια ενδέχεται να τους οδηγήσει σε μόνιμο διορισμό.
Είναι γνωστή, αρκετά χρόνια τώρα, η συμπεριφορά της Πολιτείας προς τους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς. Μεσαιωνική εργασιακή πραγματικότητα, με 350 ευρώ μισθό μηνιαίως, με καθυστέρηση μέχρι και 12 μήνες για την καταβολή των δεδουλευμένων, με απουσία οποιωνδήποτε περιθωρίων για ανάπτυξη εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής σχέσης με τους μαθητές και κυρίως με διαρκείς θυσίες για την εξαγορά, μέσα από την απλήρωτη εργασία, μιας προϋπηρεσίας που έπειτα από χρόνια ενδέχεται να οδηγήσει στον διορισμό.
Ωστόσο, το τελευταίο χρονικό διάστημα, αιφνιδιαστικές, απροειδοποίητες απολύσεις στη μέση της χρονιάς συνθέτουν με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο το παζλ μιας πολιτικής στην οποία η υπονόμευση της προσωπικής και της επαγγελματικής αξιοπρέπειας των ωρομίσθιων εκπαιδευτικών αναδεικνύονται σε εγγενή χαρακτηριστικά της.
TA NEA online