ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΜΗΣ ΣΟΥΛΑΝΤΙΚΑΣ
Όχι μόνον όσον αφορά το νομοθετικό του περιεχόμενο τους πόρους, τις αρμοδιότητες και την χωροταξική του διευθέτηση, αλλά και μεταξύ των προσώπων που επιλέγουν και δηλώνουν να συμμετάσχουν στην διεκδίκηση των νέων Δήμων.
Το φαινόμενο των αυτοαναγορεύσεων και των αποκλεισμών είναι σύνηθες.
Και αν το φαινόμενο της θεμιτής φιλοδοξίας θεωρείται λογικό, το φαινόμενο του αποκλεισμού του άλλου με αστήριχτα επιχειρήματα και δικαιολογίες, στερείται ακόμα και της στοιχειώδους λογικής.
Όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν άτομα σε μια τοπική κοινωνία, που απέκτησαν αναγνωρισιμότητα γνώσεις και εμπειρίες και θεσμικούς ρόλους όχι γιατί ήταν οι ικανότεροι ή οι καταλληλότεροι, αλλά είτε από την κομματική στήριξη ενός εκ των κομμάτων του δικομματισμού κυρίως, είτε από τον μηχανισμό ενός ντόπιου βουλευτή.


Αυτό δεν είναι καθόλου περίεργο ή παράξενο. Αφύσικο είναι, σε μια έξαρση μιας ιδιόμορφης αχαριστίας να προσπαθούν να αποκλείσουν τον μέχρι πρότινος κλειδοκράτορα αυτού του μηχανισμού. Τον ουσιαστικά ηγέτη αυτής της προσπάθειας και του νικηφόρου αποτελέσματος και της κατά συνέπεια κοινωνικής και αυτοδιοικητικής τους καταξίωσης!
Δεν μπορώ να κατανοήσω αυτή την λογική όπως «σε αναδείξατε βουλευτή, αλλά τώρα άδειασέ μας την γωνιά»!
Λογική που δεν στέκει, ούτε και πατάει πουθενά!
Όχι μόνο γιατί είναι αναφαίρετο δικαίωμα του οποιουδήποτε να συμμετέχει στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι από οποιοδήποτε πολιτικό μετερίζι επιλέγει να δοκιμαστεί, αλλά γιατί η Ελληνική πολιτική σκηνή, έχει να επιδείξει πιο τρανταχτές περιπτώσεις, τέτοιων επιλογών.
Θυμηθείτε τον Μιλτιάδη Έβερτ σαν Δήμαρχο Αθηναίων, την Ντόρα Μπακογιάννη, τον Ν. Κακλαμάνη (από Υπουργός Υγείας) τον σημερινό αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Θ. Πάγκαλο, τον Κ. Σκανδαλίδη, την Μ. Δαμανάκη, που από υψηλές πολιτικές θέσεις, κατήλθαν στον αυτοδιοικητικό στίβο.
Αλλά και στην Ευρώπη, όπου Δήμαρχοι πρωτευουσών υπήρξαν πρώην πρωθυπουργοί! Επιχειρήματα για εσωτερική κατανάλωση και εντυπωσιασμό δεν πείθουν πια κανέναν! Πάμε για άλλα!