Εκατό ευρώ στο βιβλιάριο ασθενείας: ο υπάλληλος στο γραφείο κίνησης τα βρίσκει... τυχαία και αμέσως μετά εξασφαλίζει ένα κρεβάτι νοσηλείας στον ασθενή. Κατά 1.000% αυξάνεται το κόστος για εκείνους τους πολίτες που παλεύουν με τον καρκίνο και χρειάζεται να αρχίσουν άμεσα ακτινοθεραπεία: 1.000 ευρώ είναι η χαμηλότερη... ταρίφα για να μην περιμένουν επί μήνες στην ουρά.
Το 17% επί του συνόλου των χρημάτων που δαπανούν οι πολίτες στην υγεία αφορά την παραοικονομία, που μεταφράζεται, μεταξύ άλλων, σε χρηματισμό των γιατρών: αυτό είναι το πόρισμα πρόσφατης ανάλυσης του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) για τα οικονομικά της υγείας στη χώρα μας. Την κατάσταση αυτή επιβεβαιώνουν και τα αποτελέσματα της έρευνας που πραγματοποίησε η Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς και ανακοινώθηκε χθες: από το σύνολο των Ελλήνων που χρειάστηκε να λαδώσουν δημοσίους υπαλλήλους το περασμένο έτος, το 33,5% παραδέχτηκε πως τα χρήματα που έβγαλαν από την τσέπη τους μπήκαν στο... φακελάκι του γιατρού. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως σε ποσοστό 15,5% αναφέρονται αντίστοιχα περιστατικά και στις ιδιωτικές κλινικές και ιατρεία! Μάλιστα, και με βάση τα παραπάνω στοιχεία, τα νοσοκομεία διατηρούν για μία ακόμη χρονιά την πρωτιά της διαφθοράς.
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, το 39% των ασθενών καταφεύγουν στο φακελάκι για να ξορκίσουν τις λίστες αναμονής και να κερδίσουν το... ενδιαφέρον των γιατρών και των χειρουργών. Ειδικότερα, όπως έδειξε μελέτη που υπογράφει ο Λυκούργος Λιαρόπουλος, καθηγητής Οργάνωσης και Οικονομικών στην Υγεία, τα στοιχεία της οποίας παρατίθενται στην ανάλυση του ΟΟΣΑ, οι πιθανότητες να δώσουν φακελάκι οι ασθενείς αυξάνονται κατά 72% όταν πρόκειται με αυτό τον τρόπο να κλείσουν άμεσα ραντεβού με τον γιατρό.
Οι νοσοκομειακοί γιατροί ωστόσο παραδέχονται πως το σκληρό πρόσωπο του ΕΣΥ αποκαλύπτεται κυρίως στους ασθενείς με καρκίνο. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα στις ακτινοθεραπευτικές κλινικές των νοσοκομείων, όπου οι λίστες αναμονής ξεπερνούν τους 3 μήνες, αφού ο εξοπλισμός δεν επαρκεί για τις ανάγκες του πληθυσμού. Έτσι μοιραία για να «παραβιάσουν» τη λίστα των ραντεβού αναγκάζονται να δώσουν από 1.000 έως και 3.000 ευρώ.
Απόδειξη μαρτυρία γιατρού, ο οποίος αποκαλύπτει πως συχνά- πυκνά οι ασθενείς τού ομολογούν πως απευθύνθηκαν σε άλλο νοσοκομείο και κατάφεραν να κλείσουν άμεσα ραντεβού, ξεπερνώντας (με το αζημίωτο φυσικά) το μόνιμο εμπόδιο της λίστας.
Για να μην καταδικαστούν στην αδιαφορία του παθολόγου- ογκολόγου, οι συγγενείς των ασθενών συχνά καταφεύγουν στη λύση- φακελάκι. Η ταρίφα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ελαστική και διαμορφώνεται ανάλογα με τον γιατρό: είτε αμείβονται σε κάθε επίσκεψη (συνήθως 200 ευρώ), είτε λαμβάνουν μια αρχική αμοιβή της τάξεως των 2.000 ευρώ!
790 εκατ. ευρώ για λάδωμα
«ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ» στη διαφθορά είναι τα δημόσια νοσοκομεία, ενώ ακολουθούν στη δεύτερη και τρίτη θέση οι πολεοδομίες και οι εφορίες αντίστοιχα.
Αυτά είναι τα συμπεράσματα νέας έρευνας για το... λάδωμα στη χώρα μας που διεξήγαγε το ελληνικό τμήμα της παγκόσμιας μη κυβερνητικής οργάνωσης Διεθνής Διαφάνεια.
Όπως προκύπτει από την έρευνα, περίπου 1.355 ευρώ στοιχίζει στους Έλληνες να παρακάμψουν τις δημόσιες ουρές και τη γραφειοκρατία! Οι ειδικοί εκτιμούν πως τουλάχιστον 340.788 νοικοκυριά αναγκάστηκαν πέρσι να καταφύγουν στη λύση του λαδώματος, με αποτέλεσμα το χρηματιστήριο της διαφθοράς να εκτιναχτεί στα 790 εκατομμύρια ευρώ.
Η ταρίφα πάει με τη... φήμη
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ η απαραίτητη νοσηλεία σε δημόσιο νοσοκομείο για συγκεκριμένες περιπτώσεις χημειοθεραπευτικών σχημάτων κοστίζει σε κάποιους ασθενείς μερικές δεκάδες ή ακόμη και εκατοντάδες ευρώ (από 100- 300 ευρώ). Τα χρήματα αυτά ωστόσο δεν μπαίνουν στην τσέπη κάποιας ιατρικής ή νοσηλευτικής μπλούζας, αλλά σε υπαλλήλους των γραφείων κίνησης.
Όπως είναι αναμενόμενο, το μεγαλύτερο μερίδιο στα φακελάκια αναλογεί, πλην των ογκολόγων, στους χειρουργούς και στους καρδιοχειρουργούς.
1.000-3.000 ευρώ κοστολογούνται οι επεμβάσεις για την αφαίρεση καρκίνου στο στομάχι, για την αφαίρεση του προστάτη, ακόμη και για τη χολή.
Σημειώνεται πως το κόστος των επεμβάσεων διαμορφώνεται βάσει πολλών παραγόντων, εκ των οποίων οι σημαντικότεροι είναι η βαθμίδα του γιατρού αλλά και η φήμη που έχει αποκτήσει. Για παράδειγμα, η ταρίφα για μια κυστεκτομή (αφαίρεση ουροδόχου κύστεως) αγγίζει τα 4.000 ευρώ για τον διευθυντή της Ουρολογικής Κλινικής, εάν όμως η κλινική είναι πανεπιστημιακή τότε η αμοιβή του καθηγητή φτάνει ή και ξεπερνά τα 5.000 ευρώ.
Με το... αζημίωτο πραγματοποιούνται και οι καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις: η εγχείρηση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης (by pass) έχει κοστολογηθεί από τους καρδιοχειρουργούς των δημόσιων νοσοκομείων από 3.000-
6.000 ευρώ. Οι ιδιώτες ζητούν για την ίδια επέμβαση 12.000 ευρώ, συνεπώς το ΕΣΥ είναι πιο οικονομικό, αφού κάνει... έκπτωση στους ασθενείς 50%.
Μίζες στους χειρουργούς από τους προμηθευτές
ΟΙ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ του μαύρου χρήματος στα δημόσια νοσοκομεία δεν έχουν αφετηρία μόνον το πορτοφόλι του ασθενούς και τέρμα το φακελάκι που πάει στον γιατρό. Οι προμηθευτές υλικών του ΕΣΥ έχουν ανοίξει νέους δρόμους κέρδους, ιδίως για τους χειρουργούς.
Χαρακτηριστική η μαρτυρία γιατρού σε νοσοκομείο της περιφέρειας, ο οποίος επισημαίνει πως στις κλειστές κοινωνίες δεν είναι εύκολο να ζητήσει κανείς φακελάκι. Κερδίζουν όμως από τα υλικά που χρησιμοποιούν στα χειρουργεία.
Ο ίδιος περιγράφει το εξής παράδοξο: ενώ οι χειρουργικές αίθουσες θα έπρεπε να κλείνουν μετά στις 3 το μεσημέρι και να «ξεκλειδώνουν» μόνον στην περίπτωση που διακομιστεί στο νοσοκομείο έκτακτο περιστατικό, στην πραγματικότητα μένουν ανοιχτά έως αργά το βράδυ. Πώς; Χειρουργοί συγκεκριμένων ειδικοτήτων, όπως είναι οι ορθοπεδικοί, οι καρδιοχειρουργοί αλλά και οι χειρουργοί που κάνουν επεμβάσεις παχυσαρκίας, «βαφτίζουν» τους ασθενείς τους ως έκτακτα περιστατικά και έτσι κρατούν ανοιχτά τα χειρουργεία έως αργά το απόγευμα.
«Υπερωρίες»...
Οι «υπερωρίες» άλλωστε που κάνουν τους αποδίδουν αρκετές χιλιάδες ευρώ. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί πως ένας ορθοπεδικός μπορεί να έχει εύκολα 1.000- 2.000 ευρώ ως μίζα από τον προμηθευτή για τα υλικά που χρησιμοποίησε. Και όσο αυξάνεται το κόστος των υλικών τόσο αυξάνεται και η μίζα- παραδείγματος χάριν, τα μοσχεύματα για τη σπονδυλική στήλη αγγίζουν τα 30.000 ευρώ, ακόμη και τα 70.000 ευρώ.
Από αυτά ο ορθοπεδικός λαμβάνει έως και το 10% από τον προμηθευτή ως κίνητρο για να συνεχίσει να εμπιστεύεται τα υλικά της συγκεκριμένης εταιρείας!

Ρεπορτάζ : Μάρθα Καϊτανίδη
(από ΤΑ ΝΕΑ)