Με αφορμή την κατακόρυφη αύξηση των αιτήσεων συνταξιοδότησης από υπαλλήλους του δημοσίου, ενόψει του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου, ο Βουλευτής Κορινθίας κ. Κώστας Κόλλιας έκανε το ακόλουθο σχόλιο:
«Οι αρμόδιοι Υπουργοί προσπαθούν να καθησυχάσουν τους εργαζομένους ότι, οι οποίες επώδυνες διατάξεις ψηφιστούν στο επερχόμενο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, δεν πρόκειται να θίξουν ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Παρ’όλες ωστόσο τις διαβεβαιώσεις, οι υπηρεσίες κατακλύζονται από αιτήσεις συνταξιοδότησης, οι οποίες παρουσιάζουν αύξηση μέχρι και 25% κατά τον τελευταίο μήνα.
Εάν αυτή η τάση φυγής συνεχιστεί, τα ταμεία θα οδηγηθούν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση, αφού αυτή τη στιγμή, 250.000 εργαζόμενοι έχουν τη δυνατότητα να αποχωρήσουν από το δημόσιο. Και βεβαίως, αυτή η τάση δεν σχετίζεται μόνο με τις ενδεχόμενες αλλαγές στο ασφαλιστικό, αλλά και με τα ήδη εν ισχύ νέα οικονομικά μέτρα. Η περικοπή των μισθών, βάσει των οποίων υπολογίζονται και οι συντάξεις, σημαίνει αυτόματα μείωση του ποσού της σύνταξης.
Η αγωνία των εργαζομένων να διασφαλίσουν, τόσο τα όρια ηλικίας, όσο και το ποσό της σύνταξης που δικαιούνται, καταδεικνύει ότι οι πολίτες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους απέναντι στην Κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ έχει υπαναχωρήσει από το σύνολο των προεκλογικών και μετεκλογικών ακόμα δεσμεύσεων, ώστε η αναξιοπιστία του έχει εμπεδωθεί στην κοινή γνώμη. Το ίδιο συμβαίνει και με το ασφαλιστικό, καθώς φαίνεται ότι πολλοί πολίτες πιστεύουν ότι η Κυβέρνηση, ενδεχομένως και με πρόσχημα τις κοινοτικές πιέσεις για ριζική, άμεση αναμόρφωση του ασφαλιστικού, μπορεί να φανεί για μια ακόμη φορά ασυνεπής. Το ίδιο συνέβη και με τα τρία «δεν» του αρμόδιου Υπουργού σχετικά με την αύξηση των ορίων ηλικίας, των εισφορών και τη μείωση των συντάξεων. Θίγει όσα μέχρι πρότινος διαβεβαίωνε ότι θα προστάτευε. Ήδη στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης προβλέπεται αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων προς τον ΟΓΑ κατά 1%, με στόχο τη μείωση της κρατικής συμμετοχής. Και βεβαίως, η αύξηση κατά 20 ευρώ που είχε υποσχεθεί η Κυβέρνηση στην αγροτική σύνταξη αποτελεί παρελθόν, σύμφωνα με τις εξαγγελίες του Υπουργού.
Η αύξηση των ορίων ηλικίας αρχικά κατά δύο χρόνια είναι δεδομένη, ενώ οι μεγάλες χαμένες του νέου ασφαλιστικού θα είναι βεβαίως οι γυναίκες, αφού η εξίσωση των ορίων θα σημάνει αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από 5 έως 17 χρόνια.
Είναι δε ανυπολόγιστες οι επιπτώσεις που θα έχει η αύξηση των ορίων στην ανεργία, κυρίως των νέων ανθρώπων. Ως προς το ύψος της σύνταξης, η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της με βάση το σύνολο του εργασιακού βίου και όχι με βάση την καλύτερη πενταετία της τελευταίας δεκαετίας, συνεπάγεται εξ ορισμού μείωση των συντάξεων.
Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία διευκρίνιση εκ μέρους της Κυβέρνησης για το αν η προτεινόμενη συγχώνευση των ασφαλιστικών ταμείων θα σημάνει αφαίρεση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Τέλος, ως προς την χρηματοδότηση του ασφαλιστικού, φαίνεται ότι είναι στις προθέσεις της Κυβέρνησης να γίνεται από τους ασφαλισμένους, με αύξηση των εισφορών, ενώ ο Υπουργός Οικονομίας έχει κάνει λόγο ακόμα και για εκποίηση της περιουσίας των Ταμείων.
Η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης είναι δεδομένη, αφού έχει ήδη καταγραφεί στον κρατικό προϋπολογισμό του 2010, την ίδια στιγμή που το κράτος είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης των ταμείων, χρωστώντας περί τα 12 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η ανάγκη εξυγίανσης του ασφαλιστικού είναι δεδομένη.
Όμως η αρχή πρέπει να γίνει από το κράτος και την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του απέναντι στα ταμεία, από τον περιορισμό της εισφοροδιαφυγής, τόσο για καθυστερούμενες εισφορές, όσο και για ανασφάλιστη εργασία, και από την ορθολογική διαχείριση των οικονομικών των ταμείων. Σε κάθε περίπτωση, οι ασφαλισμένοι είναι οι μόνοι συνεπείς και είναι απαράδεκτο να είναι αυτοί που τιμωρούνται.»
«Οι αρμόδιοι Υπουργοί προσπαθούν να καθησυχάσουν τους εργαζομένους ότι, οι οποίες επώδυνες διατάξεις ψηφιστούν στο επερχόμενο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, δεν πρόκειται να θίξουν ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Παρ’όλες ωστόσο τις διαβεβαιώσεις, οι υπηρεσίες κατακλύζονται από αιτήσεις συνταξιοδότησης, οι οποίες παρουσιάζουν αύξηση μέχρι και 25% κατά τον τελευταίο μήνα.
Εάν αυτή η τάση φυγής συνεχιστεί, τα ταμεία θα οδηγηθούν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση, αφού αυτή τη στιγμή, 250.000 εργαζόμενοι έχουν τη δυνατότητα να αποχωρήσουν από το δημόσιο. Και βεβαίως, αυτή η τάση δεν σχετίζεται μόνο με τις ενδεχόμενες αλλαγές στο ασφαλιστικό, αλλά και με τα ήδη εν ισχύ νέα οικονομικά μέτρα. Η περικοπή των μισθών, βάσει των οποίων υπολογίζονται και οι συντάξεις, σημαίνει αυτόματα μείωση του ποσού της σύνταξης.
Η αγωνία των εργαζομένων να διασφαλίσουν, τόσο τα όρια ηλικίας, όσο και το ποσό της σύνταξης που δικαιούνται, καταδεικνύει ότι οι πολίτες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους απέναντι στην Κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ έχει υπαναχωρήσει από το σύνολο των προεκλογικών και μετεκλογικών ακόμα δεσμεύσεων, ώστε η αναξιοπιστία του έχει εμπεδωθεί στην κοινή γνώμη. Το ίδιο συμβαίνει και με το ασφαλιστικό, καθώς φαίνεται ότι πολλοί πολίτες πιστεύουν ότι η Κυβέρνηση, ενδεχομένως και με πρόσχημα τις κοινοτικές πιέσεις για ριζική, άμεση αναμόρφωση του ασφαλιστικού, μπορεί να φανεί για μια ακόμη φορά ασυνεπής. Το ίδιο συνέβη και με τα τρία «δεν» του αρμόδιου Υπουργού σχετικά με την αύξηση των ορίων ηλικίας, των εισφορών και τη μείωση των συντάξεων. Θίγει όσα μέχρι πρότινος διαβεβαίωνε ότι θα προστάτευε. Ήδη στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης προβλέπεται αύξηση των εισφορών των ασφαλισμένων προς τον ΟΓΑ κατά 1%, με στόχο τη μείωση της κρατικής συμμετοχής. Και βεβαίως, η αύξηση κατά 20 ευρώ που είχε υποσχεθεί η Κυβέρνηση στην αγροτική σύνταξη αποτελεί παρελθόν, σύμφωνα με τις εξαγγελίες του Υπουργού.
Η αύξηση των ορίων ηλικίας αρχικά κατά δύο χρόνια είναι δεδομένη, ενώ οι μεγάλες χαμένες του νέου ασφαλιστικού θα είναι βεβαίως οι γυναίκες, αφού η εξίσωση των ορίων θα σημάνει αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από 5 έως 17 χρόνια.
Είναι δε ανυπολόγιστες οι επιπτώσεις που θα έχει η αύξηση των ορίων στην ανεργία, κυρίως των νέων ανθρώπων. Ως προς το ύψος της σύνταξης, η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της με βάση το σύνολο του εργασιακού βίου και όχι με βάση την καλύτερη πενταετία της τελευταίας δεκαετίας, συνεπάγεται εξ ορισμού μείωση των συντάξεων.
Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία διευκρίνιση εκ μέρους της Κυβέρνησης για το αν η προτεινόμενη συγχώνευση των ασφαλιστικών ταμείων θα σημάνει αφαίρεση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Τέλος, ως προς την χρηματοδότηση του ασφαλιστικού, φαίνεται ότι είναι στις προθέσεις της Κυβέρνησης να γίνεται από τους ασφαλισμένους, με αύξηση των εισφορών, ενώ ο Υπουργός Οικονομίας έχει κάνει λόγο ακόμα και για εκποίηση της περιουσίας των Ταμείων.
Η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης είναι δεδομένη, αφού έχει ήδη καταγραφεί στον κρατικό προϋπολογισμό του 2010, την ίδια στιγμή που το κράτος είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης των ταμείων, χρωστώντας περί τα 12 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η ανάγκη εξυγίανσης του ασφαλιστικού είναι δεδομένη.
Όμως η αρχή πρέπει να γίνει από το κράτος και την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του απέναντι στα ταμεία, από τον περιορισμό της εισφοροδιαφυγής, τόσο για καθυστερούμενες εισφορές, όσο και για ανασφάλιστη εργασία, και από την ορθολογική διαχείριση των οικονομικών των ταμείων. Σε κάθε περίπτωση, οι ασφαλισμένοι είναι οι μόνοι συνεπείς και είναι απαράδεκτο να είναι αυτοί που τιμωρούνται.»
0 Response to "«Η αναξιοπιστία της Κυβέρνησης κοστίζει ακριβά στα ασφαλιστικά ταμεία»"