Συμπαθέστατη συμπολίτης συναντά γνωστό δημοτικό σύμβουλο της μειοψηφφίας και υποψήφιο δήμαρχο επί της Εθνικής Αντίστασης και του λέει :

<< Πως καταντήσατε έτσι τη πόλη μωρέ ? Μέσα στη μπίχλα, στη νέκρα και την μιζέρια ? Ούτε ένα κλάξον δεν ακούμε. Ούτε ένα "άντε ρε μαλάκα" δεν ακούμε. Δε βλέπουμε κανέναν. Πέρναγε ο γνωστός με το αυτοκίνητο και του φωνάζαμε "κατέβα για ένα καφέ". Τώρα τίποτα. Ερημιά, μιζέρια και νέκρα. >>

Θα μπορούσε κανείς να αρχίσει να γράφει ένα μυθιστόρημα με τίτλο "Η ζωή δίχως αυτοκίνητο". Είναι δύσκολο να αλλάξουμε συνήθειες ετών. Αρχίζει και δημιουργείται ένα συνολικό κύμα αντιδράσεων ενάντια στους πεζόδρομους. Καθένας αντιδρά για τους δικούς του λόγους. Αυτό συμβαίνει διότι ο κάθε πολίτης και επαγγελματίας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα. Κάποιοι συμπολίτες ζητούν επέκταση των ήδη εκτεταμένων πεζόδρομων. Κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι πρέπει να ανοίξουν όλοι οι δρόμοι πλην της οδού Κολοκοτρώνη.

Εχω μερικές γενικές παρατηρήσεις που εξηγούν γιατί υπάρχει το πρόβλημα :

1. Οι μελέτες πρέπει να γίνονται από τεχνοκράτες με βάση επιστημονική γνώση και κοινωνικά δεδομένα. Μελέτες που γίνονται με πολιτικές επιρροές ή με αποτελέσματα κατά παραγγελία δεν έχουν κοινωνική αποδοχή κατά την εφαρμογή τους.

2. Η πόλη είναι μικρή και δεν αντέχει αποσπασματικές παρεμβάσεις. Η κυκλοφοριακή μελέτη δεν εφαρμόζεται πλήρως ή απαιτεί μακρύ, μη ρεαλιστικό, χρονοδιάγραμμα εφαρμογής.

3. Αποδεικνύεται ότι η πρότασή μου για δοκιμαστική εφαρμογή των πεζόδρομων θα βοηθούσε στην έγκαιρη κατανόηση του εγχειρήματος και θα άφηνε χώρο για διορθωτικές κινήσεις. Οι πολίτες αντιδρούν όταν βιώνουν το αποτέλεσμα, δηλαδή καθυστερημένα.

4. Κάθε επέμβαση ευρείας κλίμακας πρέπει να υποστηρίζεται. Η ευρεία πεζοδρόμηση προυποθέτει ενημέρωση, κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, σήμανση, οργάνωση συγκοινωνίας, κλπ. Μία μακέτα ή κάποιες μεγάλες ταμπέλες σε δημόσιο χώρο θα είχαν έγκαιρα ενημερώσει τους πολίτες για το τελικό αποτέλεσμα.

5. Κάθε σημαντική αλλαγή στη πόλη πρέπει να γίνεται με προγραμματισμό και να λαμβάνει υπόψη κοινωνικά δεδομένα όπως η οικονομική ύφεση.

6. Οι κοινωνικοί και παραγωγικοί φορείς δεν ενημερώνουν σωστά τα μέλη τους, είναι διχασμένοι και αντιδρούν καθυστερημένα, κάποτε επηρεασμένοι από το πολιτικό περιβάλλον.

Συνεχίζω να πιστεύω ότι η ενεργοποίηση των πολιτών, διαβούλευση και η σκληρή δουλειά είναι οι λύσεις. Οι εκλογές δε δίνουν λύση. Απλώς αλλάζουν πρόσωπα. Αν για παράδειγμα δείτε τις προτάσεις για το κυκλοφοριακό θα διαπιστώσετε ότι υπάρχει σύγκλιση :

1. Ολοι μιλούν για εκτεταμένες πεζοδρομήσεις

2. Ολοι θέλουν την οδό Εθνικής Αντίστασης κλειστή.

Να υποθέσω ότι όλοι είναι ακατάλληλοι ? Αν όμως στις δημόσιες διαβουλεύσεις συμμετείχαν 300 και όχι 30, τότε κάποια πράγματα θα ήταν διαφορετικά ... Διότι η οργή δεν πιστοποιείται ότι είναι του λαού ούτε καν στις εκλογές. Ειδικά τώρα που ο δήμος θα γίνει μεγάλος. Δυστυχώς, οι πολιτικοί μετράνε κουκιά και όχι απόψεις.