Είχε και η ελληνική αρχαιότητα και την οικονοµική κρίση της και τα µέτρα λιτότητας και τις «επιταγές» του... Διεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου. Μια σειρά από τάφους που ήρθαν στο φως...
στην αρχαία Πύδνα, στη Βόρεια Ελλάδα, το αποδεικνύουν. Ευρήµατα από την περίοδο των παχιών αγελάδων, όταν ακόµη και οι τάφοι είχαν χρυσά κτερίσµατα, περίτεχνα αγγεία, χρυσελεφάντινες κλίνες, ακόµη και επικασιτερωµένα πήλινα αντικείµενα ώστε να δείχνουν... ασηµένια (κάτι σαν φο µπιζού που ικανοποιούσαν την ξιπασιά και τον νεοπλουτισµό των κατοίκων, σύµφωνα µε τους αρχαιολόγους) δίνουν τη θέση τους, τον 3ο π.Χ. αιώνα, σε «φτωχά» και φτηνά ταφικά κτερίσµατα, σύµφωνα µε τις επιταγές του Κασσάνδρου, που λειτουργούσε κάπως σαν το ΔΝΤ, που είχε αναλάβει να υλοποιήσει ο τοποτηρητής του Δηµήτριος ο Φαληρεύς - κάτι σαν τον υπουργό Οικονοµικών της εποχής. Η αλλαγή που αντικατοπτρίζεται και στον πλούτο των ταφικών κτερισµάτων στην αρχαία Πύδνα έγινε χάρη σε ένα απλό διάταγµα του τοποτηρητή της µέγιστης εξουσίας, του κοσµοκράτορα - τότε - βασιλιά της Μακεδονίας Κάσσανδρου που όριζε να περιοριστούν αµέσως οι σπατάλες και στους τάφους. Ετσι οι χρυσοί εντυπωσιακοί τάφοι του 4ου αιώνα π.Χ. µετατρέπονται λιγότερο από 100 χρόνια µετά σε λιτούς, µικρούς, µε τα αναγκαία απλώς για την ταφή των νεκρών και τα κτερίσµατα λιγοστεύουν - έως και εξαφανίζονται.
«Στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. ο διορισµένος από το βασιλιά Κάσσανδρο τοπάρχης των Αθηνών, Δηµήτριος ο Φαληρεύς, εξέδωσε διάταγµα, µε το οποίο απαγόρευε την ανέγερση πολυτελών ταφικών συνόλων και επέβαλε τον περιορισµό της σπατάλης στις νεκρικές τελετές. Ηταν κάτι σαν την περίοδο που διανύουµε σήµερα και θα την εντοπίσει ίσως ο αρχαιολόγος του µέλλοντος.
fimotro