Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει

Βρισκόμαστε στα 1961 και πιο συγκεκριμένα στις 29 Οκτωβρίου όταν το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών δείχνει νίκη της Εθνικής Ριζοσπαστικης Ένωσης ,υπό τον Κωνσταντίνου Καραμανλή .Μια νίκη με ποσοστό της τάξης του 50.1.Στο παρασκήνιο ωστοσο η κυβέρνηση Καραμανλή, τα σώματα ασφαλείας και ο στρατός κατηγορήθηκαν ότι προέβησαν προεκλογικά σε εκτεταμένη τρομοκρατία εναντίον των κομμάτων του Κέντρου και της Αριστεράς αλλά και σε νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος .Σημειώθηκαν,είναι γεγονός, βίαια επεισόδια στην προεκλογική εκστρατεία κατά των οπαδών της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς ακόμη και κατά των υποψηφίων βουλευτών της. Στις συμπλοκές υπήρξαν νεκροί και τραυματίες από πυρά του στρατού και της χωροφυλακής,οι βιαιοπραγίες είχαν εξαπλωθεί σε όλα τα μερη της Ελλάδος. Στην επαρχία τα σώματα ασφαλείας και παρακρατικοί άσκησαν ψυχολογική πίεση στους πολίτες να μη συμμετάσχουν στις προεκλογικές εκδηλώσεις της ΕΔΑ και να μην την ψηφίσουν. Το Προεκλογικό υλικό της ΕΔΑ κατασχέθηκε κατ'επανάληψιν, ενώ πολλές συγκεντρώσεις της παρεμποδίστηκαν είτε με την επέμβαση στρατού και αστυνομίας είτε με τη δημιουργία επεισοδίων από πολίτες που εκτελούσαν διαταγές των τελευταίων. Επεισόδια βίας και τρομοκρατίας σημειώθηκαν και εις βάρος υποψηφίων της Ενώσεως Κέντρου. Η νοθεία είχε να κάνει με ψευδείς εγγραφές στους εκλογικούς καταλόγους και διπλοψηφίες.Χαρακτηριστικό είναι ότι βρέθηκαν εγγεγραμμένοι 218 χωροφύλακες να δηλώνουν διεύθυνση κατοικίας την ίδια διώροφη μονοκατοικία Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αρνήθηκε σθεναρά την οποιαδήποτε υποκίνηση της βίας ή της νοθείας από το κόμμα του. Ως αίτιο για τη βία κατά της ΕΔΑ θεωρείται η μεγάλη επιτυχία που αυτή είχε σημειώσει κατά τις προηγούμενες εκλογές, η οποία είχε ανησυχήσει έντονα τους «εθνικόφρονες».

Στις4 Νοεμβρίου ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση Κ. Καραμανλή. Την 1 Δεκεμβρίου ωστόσο ο Γεώργιος Παπανδρέου ξεκίνησε τον Ανένδοτο Αγώνα ο οποίος κορυφώθηκε με μεγάλες πορείες και διαδηλώσεις σε ολόκληρη την χώρα. Ο Ανένδοτος αγώνας συνεχίστηκε μέχρι το 1963 δημιουργώντας τεράστια πολιτική ένταση στην Ελλάδα. Η ΕΔΑ ο μεγάλος ηττημένος της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης, υποστήριξε και η ίδια με σθένος τον ανένδοτο αγώνα οργανώνοντας πολλές διαδηλώσεις και διεκδικώντας το δικαίωμα στη δημοκρατία.Όλο αυτό το επαναστατικό κίνημα οδήγησε μέσα σε μια διετία την χωρά σε εκλογές.Η χώρα βρισκόταν σε πολιτική κρίση,ήταν χωρισμένη σε στρατόπεδα και η δημοκρατία παρεπεε.Οι νέες εκλογές έγιναν στις 3 Νοεμβριου από την υπηρεσιακή κυβέρνηση Μαυρομιχάλη. Ο Μαυρομιχάλης ήταν αποφασισμένος να οργανώσει εκλογές όσο το δυνατό περισσότερο αδιάβλητες. Για πρώτη φορά δεν γίνονται βάσει των εκλογικών καταλόγων του 1940, αλλά βάσει της απογραφής του 1961. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής χάνει τις εκλογές και το κόμμα που φερόταν να αγγίζει το 51 τοις εκατό μετά από μια διετία κατεδαφίζεται στο 39.4 τοις εκατο.Πρωτο βγαίνει το κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου .Ηένωση κέντρου όμως δεν κέρδισε την αυτοδυναμία .Στις 8 Νοεμβρίου 1963 ορκίζεται η κυβέρνηση μειοψηφίας του Γεωργίου Ππανδρέου. Μή θέλοντας να κυβερνήσει με τις ψήφους της ενιαιας δημοκρατικης Αριστερας ωστοσο, η κυβέρνηση Παπανδρέου παραιτείται στις 30 Δεκεμβριου 1963. Ο Βασιλιάς Παύλος Α διορίζει υπηρεσιακή κυβέρνηση, με επικεφαλή τον υποδιοικητή της Εθνικής Τράπεζας Ιωαννη Παρασκευόπουλο, η οποία θα διενεργήσει τις εκλογες της 16ης Φεβρουαρίου 1964. Τοτε, Η Ένωσις Κέντρου πέτυχε σαρωτική νίκη, λαμβάνοντας ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά που έχει λάβει ποτέ πολιτικός σχηματισμός. Στις 18 Φεβρουαρίου 1964 ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου.Τότε όμως τα εσωκομματικά προβλήματα και η δίψα των πολλών για εξουσία έκαναν την εμφάνιση τους.

Η Ε.Κ. ιδρύθηκε κατόπιν συνασπισμού μικρών κομμάτων του κεντρώου χώρου υπό την ηγεσία του Γεωργίου Παπανδρέου στις 19 Σεπτεμβρίου 1961. Ανήκε μεν στον κεντρώο χώρο, αλλά δεν είχε σαφή ενιαίο ιδεολογικό προσανατολισμό. Εμπεριείχε πολιτικούς από διαφορετικά ρεύματα, από την κεντροαριστερά (Ηλίας Τσιριμώκος) ως την αντικαραμανλική κεντροδεξιά (Κωνσταντίνος Μητσοτάκης). Βασικός συνεκτικός κρίκος όλων αυτών ήταν η χαρισματική προσωπικότητα του Γεωργίου Παπανδρέου. Η έλλειψη συνοχής μεταξύ των στελεχών της Ε.Κ. όμως δεν άργησε να φανεί. Ο Γ. Παπανδρέου ήλθε σε ρήξη με τα ανάκτορα και αναγκάστηκε να παραιτηθεί στις 15 Ιουλ'ιου 1965. Ο τότε Βασιλιάς Κωνσταντίνος Β έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Γεώργιο Αθανασιάδη -Νόβα, ο οποίος υποστηρίχτηκε από μερικές δεκάδες περίπου αποστάτες βουλευτές της Ε.Κ. Η κυβέρνηση Αθανασιάδη-Νόβα δεν έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Τη νέα εντολή σχηματισμού κυβέρνησης έλαβε αυτή τη φορά ο Ηλίας Τσιριμώκος.Η νέα κυβέρνηση όμως υπό τις πιέσεις του Γ. Παπανδρέου που εν τω μεταξύ είχε εγκαινιάσει τον δεύτερο «ανένδοτο αγώνα», αναγκάζεται να κηρύξει νέες εκλογές για τον Μάιο του 1967.

Η Ένωση Κέντρου παρουσιάζεται και πάλι σίγουρος νικητής εχοντας ενισχυσει την αριστερή της πλευρά τοποθετώντας στη θέση του διαμεσολαβητή τον Ανδέα Παπανδρέου.Οι πραξικοπηματιες ωστόσο στάθηκαν πανω στην πολιτική αστάθεια που επικρατούσε στον τόπο.Επικαλέστηκαν τον ρόλο των συνεχιστών του τρίτου ελληνικού πολιτισμού που είχε κάποτε εισάγει ο Ιωάννης Μεταξάς,επικαλέστηκαν τον ρόλο των εθνοσωτήρων και καταλύουν την δημοκρατία.Η χώρα βάδιζε επι έτη σε τεντωμένο σκοινι οσπου τελικά, όλα αυτά τα γεγονότα και η ανικανότητα να υπερασπιστούν με ομόνοια οι ηγέτες την ίδια τους τη χώρα την οδήγησαν σε μια απο τις πιο μαύρες περιόδους της ιστορίας της.