ΓΡΑΦΕΙ Ο:
Παπαντωνίου Ντίνος

Πόσες φορές τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια ακούσαμε για μεταρρυθμίσεις και ανατροπές, στο χώρο της Τ. Αυτοδιοίκησης;
Πόσες φορές ακούσαμε, διαβάσαμε, για τοπική ανάπτυξη και αποκέντρωση;
Πόσες φορές συμμετείχαμε σε ημερίδες, συνέδρια, τοπικά, νομαρχιακά, με παρόντες τους αυτοδιοικητικούς και απόντες τους φορείς και τους πολίτες;

Η αποκέντρωση, η τοπική ανάπτυξη, η περιφερειακότητα, η άμεση δημοκρατία δεν είναι έννοιες αφηρημένες, δεν λειτουργούν συμπληρωματικά, αλλά καθορίζουν την ίδια την εξέλιξη της Τ. Αυτοδιοίκησης που για άλλη μια φορά σήμερα, καλείται να παίξει ίσως τον πιο ουσιαστικό και ενεργό ρόλο στη νέα δεκαετία που ξεκίνησε.

Η εκτίμηση μου είναι ότι ο διάλογος όλο αυτό το διάστημα, για τον Καλλικράτη κινήθηκε σε ένα επίπεδο χαμηλών προσδοκιών, από την πλευρά των εκλεγμένων τοπικών «αρχόντων» και πολύ περισσότερο εκείνων που εκλέχτηκαν με τη σημαία του ΠΑΣΟΚ.
Εκτιμώ ότι εγκλωβίσθηκαν σε μια λογική γεωγραφικών και χωροταξικών προσδιορισμών.

Μια πολιτική μεταρρυθμίσεων όμως, στο χώρο της αυτοδιοίκησης, προϋποθέτει μια παιδεία μεταρρυθμίσεων. Αυτή η μεταρρύθμιση είχε έναν και μοναδικό πρωταγωνιστή,το κράτος των Αθηνών.(ΙΤΑ, συμβούλους που δεν έχουν καμία περιφερειακή και αυτοδιοικητική κουλτούρα, βουλευτές και αξιωματούχους που έραβαν εδώ και ξήλωναν αλλού).

Οι αυτοδιοικητικοί»,(ενώ γνώριζαν ότι έρχεται ένας δεύτερος Καποδιστρίας), δεν προετοίμασαν εδώ και χρόνια, έναν ουσιαστικό διάλογο με τους πολίτες του νομού μας, τους φορείς, Πανεπιστημιακούς θεσμούς (τμήματα πολεοδομίας, χωροταξίας, αρχιτεκτονικής, ανάπτυξης, διοίκησης, και οικονομίας ),που θα κατέληγε σε μια συνθετική πρόταση των τοπικών κοινωνιών από τα κάτω . (θυμάμαι την εικόνα στο 6ο Σύνταγμα, όπου όρθιοι οι δήμαρχοι να διαπληκτίζονται μεταξύ τους με παρόντα τον κ.πρόεδρο της Ν.Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά. Αυτές είναι δουλειές του ποδαριού κύριοι και όχι αυτοδιοικητικές ενέργειες).

Σήμερα με την εικόνα ολοκληρωμένη, εκτιμώ ότι οι νέες γεωγραφικές ενότητες του Καλλικράτη, η οικονομική ανθρωπογεωγραφία και το πληθυσμιακό μέγεθος, δεν είναι αρκετά για να στηριχθεί η βιωσιμότητα και η αναπτυξιακή προοπτική των νέων δήμων του νομού μας, χωρίς αγώνα για την επιστροφή της πολιτικής και των πολιτών στη κοινωνία.

Δηλαδή την επιστροφή των «δήμων» στους πολίτες.
Επιστροφή στην πολιτική (άμεση) δημοκρατία, αλλά και την οικονομική δημοκρατία και την τοπική αυτοδυναμία (όχι αυτάρκεια), δηλαδή την δημιουργία τοπικής οικονομικής δύναμης με τη μορφή εξουσίας για τον καθορισμό της τοπικής παραγωγής και της διάθεσής της.

Επιστροφή σε μια Τ.Αυτοδιοίκηση που να αξιοποιεί ιδιαίτερα τη δυνατότητα επιλογών τοπικού χαρακτήρα, διασφαλίζοντας τη δυνατότητα της πολυφωνίας για το συνολικό σύστημα διακυβέρνησης.

Επιστροφή σε μια Τ. Αυτοδιοίκηση που οι επιλογές και οι στόχοι της σε τοπικό επίπεδο θα πρέπει να βασίζονται σε μία ισχυρή τοπική δημοκρατία.


Επιστροφή σε μια Τ. Αυτοδιοίκηση ζωντανό και δημιουργικό κύτταρο πρωτοβουλιών και δράσεων των τοπικών κοινωνιών, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν αυτοτελώς στις μεγάλες, σύγχρονες προκλήσεις που αφορούν στην ανάπτυξη, στην απασχόληση, στο περιβάλλον, στην ποιότητα ζωής, στην κοινωνική πολιτική, στην παιδεία, στην υγεία, στον πολιτισμό, στις μεταφορές, στη νέα γενιά, τον αθλητισμό, στις νέες τεχνολογίες,

Επιστροφή στη συμφιλίωση και συνύπαρξη του πρωτογενή τομέα με τις υπηρεσίες, την βιοτεχνία, την βιομηχανία και την μεταποίηση στην περιοχή μας.


Επιστροφή στην ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας και των πολιτών, στην αλλαγή του τρόπου αυτό--διοίκησης, η οποία πλαισιώνεται από μία έντονη αίσθηση ευθύνης σε τοπικό επίπεδο.

Η αντίληψη, βλέπω από κοντά την κοινωνία των πολιτών πριν την κατά--λήψη της δημοτικής εξουσίας με ένα δημοτικό πρόγραμμα «σούπα» και μετά από μακριά και από ψηλά, είναι η νέα αυτοδιοικητική κουλτούρα της τελευταίας εικοσαετίας.

Σε ένα δημαρχοκεντρικό και όχι δημοκρατικό σύστημα είναι αναπόφευκτο να μιλούν οι δήμαρχοι περισσότερο από τους άλλους και να μιλούν πολύ και για όλα, (για την ανάπτυξη, τον πολιτισμό, την νέα γενιά, την συμμετοχή, την δημοκρατία, την κοινωνική διαβούλευση).
Έχω την αίσθηση όμως ότι μιλούν περισσότερο ως δημοσιογράφοι, ως ρεπόρτερ και όχι ως πολιτικά πρόσωπα.

Αν ανοίξει κανείς βέβαια οποιαδήποτε ιστοσελίδα δήμου, δεν θα βρει μια ολοκληρωμένη ενότητα, ( για την ανάπτυξη, τον πολιτισμό, την νέα γενιά), ένα ολοκληρωμένο σχέδιο τετραετίας ή ένα φόρουμ κοινωνικού διαλόγου, αφού οι δημοκρατικές λαϊκές συνελεύσεις έχουν κρεμαστεί στο ράφι της ιστορίας εδώ και χρόνια.

Μπορεί βέβαια η ίδια δημοτική ομάδα εξουσίας να εκλεγεί και μια και δυο και τρεις φορές, αλλά αυτό δεν είναι αποτέλεσμα πάντα της αυτοδιοικητικής τους επάρκειας και της πολιτικής, (συμμετοχικής), δημοκρατίας στο δήμο τους, αλλά και άλλων διαδικασιών.


Πολλές φορές ακόμα και τα σύμβολα των δημοτικών παρατάξεων, σε παραπέμπουν στη μεταφυσική. Άλλοι επιλέγουν, ευθείες γραμμές, άλλοι κύκλους, άλλοι αφηρημένα σχήματα που και οι ίδιοι οι εμπνευστές τους δεν μπορούν να τα ερμηνεύσουν.

Η αλήθεια είναι ότι ο αναπτυξιακός ορίζοντας πολλών αυτοδιοικητικών, φτάνει μέχρι εκεί που βλέπει η ματιά τους, από τα παράθυρα του γραφείου τους στο δημαρχείο.

Δεν φτάνει να είσαι δήμαρχος της Νεμέας και να μην μπορείς να πάρεις μια πρωτοβουλία, σε συνεργασία με τον εμπορικό σύλλογο, τους οινοποιούς της περιοχής και να αποκαστήσεις την ασχήμια της εισόδου, από τις σκουριασμένες εμπορικές διαφημιστικές πινακίδες, με το μύθο της Νεμέας(το Αγιωργίτικο κρασί). (γράφω για τα απλά, γιατί για τα μεγάλα ισχύει η φράση, η εξουσία ακούει, βλέπει, κοιτάζει από ψηλά).

Δεν φτάνει ο δήμαρχος της Κορίνθου να μιλάει για την μητρόπολη του πολιτισμού την Αρχαία Κόρινθο και να μην υπάρχει ένας σχεδιασμός ανάκτησης της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς του κιονόκρανου, τουλάχιστον στα δημοτικά κτίρια.
Που αν θέλετε αυτό το κιονόκρανο θα μπορούσε να ήταν και το επίσημο δώρο των φιλοξενούμενων της πρωτεύουσας του νομού, αλλά και το όχημα μιας άλλης ανάπτυξης. Ή ακόμα αν θέλετε να ξεκινήστε από τα απλά, δώστε μία, δύο υποτροφίες σε αριστούχους φοιτητές της αρχαιολογίας για τη μελέτη του Κορινθιακού κιονόκρανου. (Ευτυχώς που το συναντά κανείς στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας.)

Ο ευλογημένος νομός μας (αρέσει αυτή η έκφραση σε πολλούς αυτοδιοικητικούς και μη),δεν πρέπει απλά και μόνο να αναφέρεται ως μια χριστιανική ευχή.

Αυτός ο προικισμένος νομός από τον Φενεό, τη Νεμέα, τον Σχοίνο, το Κατακάλι, τη κορυφή του Ακροκόρινθου, το Κιάτο, την Ευρωστίνη, το Λουτράκι, τη Περαχώρα, τους Αγίους Θεοδώρους, έχει σάρκα(το παραλιακό μέτωπο) και οστά (τον ορεινό χώρο) και όπως το ανθρώπινο σώμα δεν μπορεί να λειτουργήσει, μόνο με τη σάρκα ή μόνο με τα οστά, έτσι ο νομός μας δεν μπορεί να έχει μέλλον μόνο από την μονοκαλλιέργεια του τουρισμού ή του εμπορίου.


Ο νομός μας, από μόνος του και χωριστά, η κάθε γεωγραφική ενότητα είναι ένα ολοκληρωμένο παραγωγικό τοπικό σύστημα.
Ο τόπος, το έδαφος, τα μνημεία μας αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον σήμερα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της οικονομικής κρίσης.

Τα κορινθιακά προϊόντα, το λάδι, το κρασί, η σουλτανίνα, τα τυροκομικά προϊόντα, πρέπει να έχουν τους ίδιους ή και πολλαπλάσιους (επισκέπτες--καταναλωτές),των παραλιακών ξενοδοχείων και των αρχαιολογικών χώρων.

Αυτή τη νέα συμμετρία, τη νέα συμμαχία πρέπει να κατακτήσουμε στο Νομό μας. Αυτού του τύπου η νέα συμμαχία, θέλει σχέδιο και ανθρώπους με έμπνευση.