ΓΡΑΦΕΙ Ο:
Χρήστος Ντούσικος

Απογοητεύεται κανένας κι απελπίζεται, διαπιστώνοντας σε ποιόν καιρόν ζούμε. Σ’ έναν καιρό κυριολεκτικά αλλόκοτο και σκοτεινό, καιρό που η τρέλα κι η ανοησία έχουν κυριαρχήσει σ’ όλη την κοινωνία, σ΄ όλο τον κόσμο...
Συλλογίζομαι κι΄ απορώ πώς οι σημερινοί άνθρωποι έχου¬με την ιδέα πως πηγαίνουμε μπροστά, πως προοδεύουμε, ενώ στ’ αλή¬θεια πηγαίνουμε όλο και ποιο πίσω, πέφτουμε όλο και παρακάτω...
Απ’ όσα γίνονται γύρο μας, τα περισσότερα, λείπει η ουσία, κάποια βάση λογικής, λείπει η θέρμη της ποιότητας ζωής μέσα απ΄ το συναίσθημα και την αγάπη γι΄ αυτό που κάνουμε. Απλώθηκε η ψύχρα του άψυχου και αναλώσιμου υλικού, η απιστία στον άνθρωπο κι η πίστη στην ύλη τη μηχανή.
Η μηχανή πολτοποίησε τα αισθήματά μας και σφράγισε την πηγή που δημιουργούσε πνεύμα, ωριμότητα, πρόοδο και εξέλιξη του είδους μας, κάθε αληθινή χαρά στην ζωή.
Σκότωσε την απλότητα. της θετικής σκέψης, το γέννημα του υγιούς μυαλού, θρέφοντας το γέννημα της "ψυχρής λογικής".
Πέτυχε ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα στην ανθρώπινη ιστορία, να επισκιάσει τη αξία της ζωής!!!.
Πιστέψαμε πως με αυτό τον τρόπο θα βρούμε την άκρη στα δεινά μας και στο μίζερο τρόπο που ζούμε.
Μπλεχτήκαμε όμως σε μεγάλες αγωνίες και σε βάσανα καινούρια που δεν τα ξέραμε (εμείς τουλάχιστον) δεν τα είχαμε ζήσει πρωτύτερα.
Πήραμε αυτόν τον δρόμο και τραβάμε τον κατή¬φορο όλο με περισσότερη φόρα, βλέπουμε πως ο δρόμος που περ¬πατάμε είναι έρημος άδειος και τελειώνει στον γκρεμό το βάραθρο.
Στην αγανάκτηση έναντι του συστήματος που για χρόνια προσφέρει ασυλία και ατιμωρησία σε μεγάλο αριθμό δημοσίων και άλλων λειτουργών, επιτρέποντας τους να αλώνουν το κράτος και να το ιδιοποιούνται, στο αίτημα να αποδοθούν ευθύνες για την κατάρρευση της χώρας που έχει ως συνέπεια να υποστούμε τα σκληρά μέτρα εις βάρος μας, η απάντηση είναι απλή, είναι αυτή που έρχεται από τους αρχαίους χρόνους, βρίσκεται στην αναγνώριση της σημασίας της διαρκούς Γνώσης της Διάνοιας και εδραίωσης πραγματικών σχέσεων με τη ζωή.
Με τη δυνατότητά του να γνωρίζει ο άνθρωπος, αποκτάει το πλεονέκτημα να καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρο του, να ενεργεί δημιουργικά πιο αποτελεσματικά να προβλέπει να προδιαγράφει να συνεργάζεται και να συνυπολογίζει ευρύτερα. Αν όμως, από την επικοινωνία την ενημέρωση και τη συμβίωσή του προσλαμβάνει διαρκώς το ψέμα, το λάθος, τη μισή αλήθεια όσων φθάνουν στις αισθήσεις του και δεν μπορεί να τα ξεχωρίσει, τότε αυτό το πλεονέκτημα μεταλλάσσεται σε «Δούρειο Ίππο», που μας καταστρέφει από μέσα.
Η ευημερία δεν μπορεί να έχει διάρκεια όταν τη δημιουργούμε αποφεύγοντας να γνωρίσουμε την άγνοιά μας, τις δυσάρεστες αλήθειες, ζώντας σαν σε όνειρο, ανεξάρτητα από την εσωτερική μας ποιότητα και βασιζόμαστε στην τυφλή πίστη ότι η ζωή θα τα φέρνει πάντα έτσι όπως θέλουμε.
Η υπερβολή, η ανόητη πράξη, η υστεροβουλία, ξεκινάει από τη λανθασμένη άποψη περί της λειτουργίας της κοινωνίας ή από έλλειψη γνώσης και εμπειρίας.
Η ίδια η άγνοια και η αυταπάτη είναι από μόνα τους μείον στη ζωή, αν όχι η ακύρωσή της.
Την αναγκαιότητα της γνώσης να την θεωρούμε δεδομένη και δεν πρέπει να τη διακόψουμε. Έτσι, διαμορφώνουμε συνθήκες ΤΙΜΩΡΙΑΣ για όλους αυτούς και η ΓΝΩΣΗ, διαμορφώνει τον μόνο τρόπο ατομικής άμυνας ώστε οι ελλείψεις και τα λάθη να μηδενίζονται μέσα απ΄ αυτήν και να δημιουργούνται περισσότερες ασπίδες έναντι των εκμεταλλευτών της ανθρώπινης υπόστασης.
Οι υπαίτιοι πρέπει να τιμωρηθούν και η μοναδική ηθική τιμωρία που πράγματι τους ακυρώνει, είναι η διαρκής δική μας μάθηση, η απόκτηση γνώσης μόρφωσης και προνοητικότητας
Μία ουσιαστική με διαχρονική ισχύ τιμωρία υπάρχει, η τιμωρία της Γνώσης της Παιδείας και της διαμόρφωσης χαρακτήρα που θα συμπεριφέρεται κοινωνικά ορθά και συλλογικά.
Η γνώση αξιοποιεί τις δυνατότητες κάποιου να προστατεύεται από την αδικία και τους άδικους, δρα ανασχετικά σε κάθε σκέψη ανομίας, ανακόπτει το άνοιγμα δρόμων «λαμογιάς και λοβιτούρας» προετοιμάζει το έδαφος των εξελίξεων για μια κοινωνία καλύτερη, ανθρωποκεντρική.
…….διάνοιαν έχων διανοείται παιδευτήν ΄είναι αρετήν ………