Λέκκα Γεωργία
Σύμβουλος Επιχειρήσεων & Οργανισμών
Απόφοιτη Διοίκησης Επιχειρήσεων & Οργανισμών


Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις για το τι τελικά έφταιξε και η Ελλάδα βρίσκεται σε αυτή την δύσκολη κατάσταση.
Η προσέγγιση η οποία ακούγεται πολύ συχνά ότι “οι πολίτες είναι συνυπεύθυνοι με τους πολιτικούς , γιατί είτε έκαναν απατεωνιές ,είτε δεν κατήγγειλαν τους απατεώνες που ήξεραν” σύμφωνα με την επιστήμη της διοίκησης που έχω σπουδάσει είναι λανθασμένη.
Η διοίκηση ως επιστήμη, δείχνει τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις ,ώστε να έχουν κέρδη και ανάπτυξη υπολογίζοντας πάντοτε τον άνθρωπο .
Οι περισσότερες επιχειρήσεις χρησιμοποιούν τις αρχές της που εφαρμόζονται και στους Οργανισμούς ,γιατί οι Οργανισμοί ,συνήθως, είναι επιχειρήσεις οι οποίες δεν έχουν κερδοσκοπικό χαρακτήρα.
Οι πολιτικοί λοιπόν , που ανήκουν κάθε φορά στο κόμμα που κυβερνά ,οφείλουν να διοικήσουν .
Να δημιουργήσουν αρχικά ένα σχέδιο όπου να θέσουν στόχους ,όπου να προσδιορίσουν τους οικονομικούς πόρους ,τους τρόπους ,τα άτομα και τους μηχανισμούς ελέγχου που θα υπάρξουν με σκοπό την επίτευξη των στόχων και κατόπιν να υλοποιήσουν το σχέδιο ,να μετρήσουν την αποτελεσματικότητα του και να το επαναπροσδιορίσουν ,δηλαδή να αλλάξουν ότι δεν λειτούργησε καλά .΄

Αν μάλιστα αποτύχουν, να αναλάβουν την ευθύνη και αν χρηματιστούν, να έχουν τις συνέπειες του νόμου όπως θα συνέβαινε σε κάθε μάνατζερ της κάθε επιχείρησης.
Αν κάνουμε ένα απολογισμό χωρίς να επεκταθούμε πολύ, θα δούμε ότι τόσα χρόνια δεν υπήρχε ένα κεντρικό σχέδιο για το πώς η Ελλάδα θα μπορέσει να έχει ανάπτυξη και να γίνει ανταγωνιστική ,οι στόχοι ήσαν βραχυπρόθεσμοι ,οι τρόποι δεν οδηγούσαν πολλές φορές στους στόχους ή χάνονταν στην γραφειοκρατία ,οι έλεγχοι όταν υπήρχαν δεν ήσαν ουσιαστικοί ,οι μετρήσεις δεν αναζητούσαν τις αιτίες της μη αποτελεσματικότητας του σχεδίου και το βασικότερο, τα άτομα που επιλέγανε για τις ανώτερες θέσεις της Διοίκησης , για να εφαρμόσουν το σχέδιο, ακόμα και αν είχαν ικανότητες ,ήταν με αυστηρά κομματικά κριτήρια και λειτουργούσαν πιο πολύ υπέρ του κόμματος ,παρά υπέρ του κάθε Οργανισμού .
Όσοι βρίσκονταν στις ανώτερες θέσεις δηλαδή ,επηρεασμένοι από την λογική του κόμματος, (ενδιαφέρον μόνο για την εξουσία) δεν επικοινωνούσαν σωστά τους όποιους στόχους ,δηλαδή δεν έπειθαν όσους βρισκόσαν σε κατώτερες θέσεις .
Αυτό συνέβαινε ,γιατί από την μια πλευρά τους εξηγούσαν τους λόγους που έπρεπε να επιτευχθούν οι στόχοι ,από την άλλη όμως δεν έθεταν κίνητρα (όπως η προαγωγή ή η αναγνώριση )ή αντικίνητρα (όπως η μείωση bonus) ανάλογα με την επίτευξη ή όχι των στόχων και οι πράξεις τους ήσαν αντίθετες με τα λόγια τους.
Για να κάνω πιο κατανοητό το παραπάνω ,θα σας δώσω ένα παράδειγμα .
Όταν σε μια επιχείρηση κατέχεις ανώτερη θέση και θέτεις στόχο την μείωση των δαπανών σε όλα τα γραφεία για ένα χρόνο ,δεν μπορείς για το γραφείο σου να δαπανείς περισσότερα από αυτά που δαπανούσες το προηγούμενο διάστημα ,γιατί κανείς προϊστάμενος δεν θα πιστεύει τα όσα λες ,θα αρχίσουν να λειτουργούν αντίθετα από τον συγκεκριμένο αλλά και από τους υπόλοιπους στόχους που θα έχεις θέσει και στο τέλος θα ακολουθήσουν το παράδειγμα τους και οι υφιστάμενοι αυτών.
Η νοοτροπία λοιπόν ότι δεν χρειάζεται να επιτευχθούν οι στόχοι , σε συνδυασμό με την έλλειψη ελέγχου ,οδήγησαν τους κατώτερους δημόσιους υπαλλήλους να σκέπτονται το προσωπικό τους όφελος ,γιατί αυτό τους επικοινωνούσαν τα ανώτερα κλιμάκια και δεν είχαν τίποτα να χάσουν.
Με αυτό τον τρόπο λειτουργούσε η δημόσια διοίκηση .Η άσχημη νοοτροπία άρχισε από τα ανώτερα κλιμάκια (όσους είχαν την δύναμη της εξουσίας ) ,κατέβηκε στα κατώτερα κλιμάκια και τελικά έφτασε και στους πολίτες .
Έτσι και η πιο απλή εργασία στο δημόσιο, έπρεπε να πληρωθεί ενώ υποτίθεται ήταν δωρεάν. Ήταν απίθανο να ξεφύγει κάποιος πολίτης από αυτή την πρακτική, γιατί από την μια πλευρά έβλεπε την δύναμη των κομμάτων και την εργασιακή κατάσταση στο δημόσιο τομέα (σταθεροί και μεγάλοι μισθοί) ,ότι το σχέδιο δεν είχε επιτευχθεί (δεν υπήρχε ανάπτυξη ,υπήρχε ανεργία ) ,ότι δεν υπήρχαν ικανοί ελεγκτικοί μηχανισμοί ώστε να στραφεί και να αλλάξει η κατάσταση και από την άλλη πλευρά έχανε το επίπεδο διαβίωσης του ,γιατί έχανε υπηρεσίες όπως μόρφωση ,υγεία, ασφάλεια .
Αναγκαζόταν λοιπόν , να ψηφίσει τον πολιτικό ,να χρηματίσει τον γιατρό ,να πληρώσει το φροντιστήριο ,να πληρώσει ιδιωτική ασφάλεια , να μην αντιδράσει και έτσι μετείχε σε έναν φαύλο κύκλο όπου έχασε μέσα σε αυτόν εκτός από χρήματα ,το ενδιαφέρον για τον διπλανό του ,τα πρότυπα του και τις αξίες του.
Σήμερα απεδείχθη ,ότι το όποιο σχέδιο ήταν μόνο στα χαρτιά ,ότι το κομματικό συμφέρον ήταν πάνω από το δημόσιο ,ότι πληρώσαμε
τις δωρεάν υπηρεσίες δύο φορές ,ενώ υπάρχει μια απογοήτευση και μια απαισιοδοξία ότι δεν μπορούσε και δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Με τις πράξεις τους οι πολιτικοί μας οδήγησαν να λειτουργούμε παράνομα , με
το μάρκετινγκ ,τους επικοινωνιολόγους και τα δικά τους Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μας έπεισαν τόσα χρόνια ότι οι ξένοι είναι καλύτεροι από εμάς και οτιδήποτε ξένο από τις παραγωγές μας μέχρι τα Πανεπιστήμια είναι καλύτερο και τώρα μας επικοινωνούν ότι φταίμε και ότι δεν μπορεί να αλλάξει η κατάσταση.
Σύμφωνα λοιπόν με τους ισχυρισμούς των πολιτικών, δεν χρειάζεται να αναλάβουν τις ευθύνες τους,να μας αποζημιώσουν για την ζημία που έχει υποστεί ο δημόσιος τομέας εξαιτίας τους και εμείς πρέπει να δεχτούμε οι τωρινοί και μελλοντικοί συνταξιούχοι να μην ζουν με αξιοπρέπεια ,οι νέοι να μην έχουν εργασία ,τα παιδία μας να μην σπουδάζουν ,να μην έχουμε ασφάλεια μέσα και έξω από το σπίτι μας και ότι άλλο θέλουνε. Θα πρέπει να το δεχτούμε για το καλό της Ελλάδας
–εκμεταλλεύονται το φιλότιμο μας. –
Ακούγονται διάφορες θέσεις , μερικές από αυτές είναι ακραίες και μπορεί να οδηγήσουν στην διαίρεση μας .
Η διαίρεση θα είναι καταστροφική ,γιατί θα καθυστερήσει την αλλαγή της άσχημης κατάστασης .
Το βασικό είναι , να καταλάβουμε πως δεν είμαστε συνυπεύθυνοι ,να γνωρίσουμε την αλήθεια ,να σκεπτόμαστε περισσότερο ,να κρίνουμε με σύνεση (ανθρώπους και γεγονότα )να σταματήσουμε να φοβόμαστε και να πιστέψουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα άσχημα ,αν όλοι ενωθούμε και οργανωθούμε ,πέρα από κομματικά ,συντεχνιακά και προσωπικά οφέλη.
Το κράτος δεν μπορεί να είναι ούτε με τους εργοδότες ,ούτε με τους εργαζομένους. Το κράτος οφείλει να έχει σχέδιο που να περιλαμβάνει και τους δύο ,να θέτει κανόνες και να ελέγχει την εφαρμογή τους ώστε να διατηρεί την ισορροπία.
Οι εργοδότες έχουν ανάγκη τους εργαζομένους ,γιατί επιχείρηση είναι οι άνθρωποι και όχι οι εγκαταστάσεις και οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη τους εργοδότες ,γιατί τους δίνουν εργασία.
Μας εκπαίδευσαν χρόνια να λειτουργούμε αρνητικά ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό και υπήρχαν ηπιότερες λύσεις για να ξεπεράσουμε την κρίση αλλά διάλεξαν την χειρότερη –ήταν η μόνη που δεν θα τους άγγιζε –.
Ας προσέξουμε τουλάχιστον να μην μας διαιρέσουν και ας αντιδράσουμε .
Τρόποι υπάρχουν .
Ένας τρόπος είναι η αλλαγή νοοτροπίας και συμπεριφοράς(ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και τον διπλανό μας ,ας στηρίξει ο ένας τον άλλο σε όσα επίπεδα μπορούμε) .
Ένας άλλος τρόπος είναι οι ειρηνικές και μαζικές διαδηλώσεις .Ένας επόμενος τρόπος είναι η ενημέρωση των ξένων λαών για την κατάσταση της χώρας μας ,ο επηρεασμός τους και η οργάνωσή όλων μας σε ένα παγκόσμιο δίκτυο αντίδρασης απέναντι στην άδικη φτώχια και ένας τελευταίος τρόπος είναι εκείνος που θα βρει ο καθένας όταν σκεφτεί ψύχραιμα ,που θα τον μοιραστεί με τους υπόλοιπους και όλοι μαζί θα τον ακολουθήσουμε ,γιατί θα κρίνουμε πως είναι σωστός και γιατί δεν θα υπάρχει ένα χρώμα σε αυτόν όπως είναι και η εξόντωση <<ουράνιο τόξο >> που θα συμβεί και θα έχει όλα τα χρώματα ,από όλα τα κόμματα.