Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.
Υποψήφιος Δήμαρχος Δήμου Κορινθίων

Η “Σωληνουργεία Κορίνθου Α.Ε.” είχε υποβάλει ένα αίτημα στις αρχές του 1998 στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, το οποίο αφορούσε τα κάτωθι:
1.Κατασκευή νέου Λιμανιού στη θέση Πουρνερί – Αρχαίο Λιμάνι Αρχαίας Κορίνθου.
2.Κατασκευή βιομηχανικού συγκροτήματος στη θέση Σκουτέλα Αρχαίας Κορίνθου.
Αίτημα με δυο επιμέρους αιτήματα.
Η κατασκευή του νέου Λιμανιού προέβλεπε –σε μια προκαταρκτική διατύπωση του αιτήματος- στο χώρο έμπροσθεν της Σωληνουργείας:
*Ένα κάθετο λιμενοβραχίονα μήκους L= 400,00 μ. (τετρακόσια μέτρα)
*Λιμενολεκάνη βάθους 10,00 μ.
*Κρηπίδωμα μήκους 200,00 μ. και βάθους 8,00 μ. για την κίνηση γερανών
*Διαμόρφωση κύκλου ελιγμών με υποθαλάσσια εκσκαφή ακτίνας 350,00μ. και βάθους 10,00 μ., με στήριξη των πρανών που θα δημιουργηθούν με λιθορριπές
* Κάθετο Λιμενοβραχίονα μήκους 150,00 μ., ανατολικά του προηγουμένου
*Επένδυση με λιθορριπές όλου του ανατολικού μετώπου, εξωτερικά της Λιμενολεκάνης
Το βιομηχανικό συγκρότημα –σε μια προκαταρκτική διατύπωσή του- προέβλεπε, κατασκευή υψηλών κτιρίων για βιομηχανική χρήση, αποθηκευτικούς χώρους, υπαίθρια αποθήκευση σωλήνων, μετακινήσεις οχημάτων, γερανών, ανοικτές εγκαταστάσεις.
Το αίτημα ήταν σαφές και αφορούσε και τα δυο επί μέρους αιτήματα. Δεν τους ενδιέφερε μόνο το ένα από τα δυο, αλλά και τα δυο.
Δηλαδή ήθελε να κατασκευάσει μεταξύ της παλαιάς Εθνικής οδού Κορίνθου-Πατρών και την Νέας Εθνικής οδού Κορίνθου-Πατρών (απέναντι από το Αρχαίο λιμάνι) βιομηχανικό συγκρότημα - αυτό το οποίο τελικά κατασκεύασε στη Βιομηχανική Ζώνη της Θίσβης – στη βόρεια πλευρά του Κορινθιακού, στη Φωκίδα της Στερεάς Ελλάδας. Το συγκρότημα κατασκευάσθηκε σε συνολική έκταση εμβαδού περίπου 1.000,00 στρ. (χιλίων στρεμμάτων).
Την εποχή αυτή 1998-1999 η κοινωνία συνειδητοποίησε τι επρόκειτο να κατασκευασθεί και ήταν εντελώς αρνητική. Αυτό φαίνεται και από τις ακόλουθες αρνητικές αποφάσεις θεσμικών οργάνων και φορέων:
1.Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κορινθίας, Νομάρχης Άγγελος Μανωλάκης– Αρνητική απόφαση
2.Νομαρχιακή Επιτροπή Κορινθίας με πρόεδρο τον Νομάρχη Κορινθίας Άγγελο Μανωλάκη – Ομόφωνη αρνητική απόφαση στο πρακτικό Νο 33 της 15 Δεκεμβρίου 1998
3.Δήμος Κορινθίων – Αρνητική απόφαση – επιστολή του νεοεκλεγέντος (τότε) Δημάρχου Κορινθίων κ. Θωμά Θωμαΐδη προς το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ.) με αρνητική θέση
4.Εργατικό Κέντρο Κορίνθου – Ετήσιο τελικό απολογιστικό συνέδριο του Ε.Κ. Κορίνθου της 7/3/99 με ομόφωνο ψήφισμα για τουριστική ανάπτυξη του Αρχαίου Λιμένα. Πρόεδρος ο Θ. Χριστοφιλόπουλος και Γ. Γραμματεύς Ν. Πετρόπουλος
5.Επιτροπή για την ανάδειξη και προστασία του Αρχαίου Λιμανιού – Έλους Λεχαίου, το οποίο συστάθηκε με απόφαση του Νομάρχη Κορινθίας κ. Άγγελου Μανωλάκη – Αρνητική απόφαση
6.Αλληλογραφία μεταξύ της Ν.Α. Κορινθίας και τη Αρχαιολογικής Υπηρεσίας
7.Ένωση περιβαλλοντικής εκπαίδευσης Κορινθίας – Αρνητική απόφαση, έγγραφο με αριθμ. πρωτ. 1431/9-10-1997
8.Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Κορινθίας με το υπ’ αριθμ. πρωτοκ. 26/7-12-19998 πρακτικό – Αρνητική απόφαση
9.Μελέτη του καθηγητού λιμενικών έργων του Ε.Μ.Π. Κων/νου Μουτζούρη που συνοδεύει την απόφαση 449 της 15-12-98 συνεδρίας Νομαρχιακής επιτροπής στην οποία παρουσιάζονται οι καταστροφικές συνέπειες για τις ανατολικές (κατάντη) περιοχές αν κατασκευαζόταν λιμάνι στη Σωληνουργεία.
Στη συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (Κ.Α.Σ. -1999) παραβρέθηκα ως κοινός εκπρόσωπος της Ν.Α. Κορινθίας και του Δήμου Κορινθίων εκπροσωπώντας και τα δυο θεσμικά όργανα τα οποία είχαν στείλει νωρίτερα τις αρνητικές θέσεις τους στη γραμματεία του Κ.Α.Σ. Από τη μεριά της “Σωληνουργείας Κορίνθου Α.Ε.” παραβρέθηκε ο κ. Μητρόπουλος. Εκεί διατυπώθηκε πάλι το αίτημα της Σωληνουργείας με το διπλό περιεχόμενο, δηλαδή Λιμάνι και Βιομηχανικό Συγκρότημα. Και μάλιστα, ο ίδιος δήλωσε ενώπιον του Συμβουλίου, ότι θα απέσυρε το αίτημα, εάν δεν του χορηγηθούν και τα δυο επιμέρους αιτήματα (Πρακτικά Κ.Α.Σ.) Η απόφαση του Κ.Α.Σ. υπήρξε αρνητική.
Από τότε πέρασαν σχεδόν 10 χρόνια χωρίς να ορισθεί βιομηχανική ζώνη στο Δήμο μας, ούτε σε άλλους Δήμους της Κορινθίας. Η ανυπαρξία εγκεκριμένης βιομηχανικής ζώνης ώθησε και ωθεί τις βιομηχανίες να απομακρύνονται από την περιοχή μας και να καταλήγουν εκεί όπου υπάρχουν.
Αυτό ήταν και το κυρίαρχο κριτήριο για τη :Σωληνουργεία Κορίνθου Α.Ε.” να μεταφερθεί στη Θίσβη της Στερεάς Ελλάδας, σε θεσμοθετημένη Βιομηχανική Ζώνη.
Ποια θα ήταν η εικόνα της Κορίνθου και της Κορινθίας και οι καταστροφές που θα είχαν συμβεί στην περιοχή, εάν η βιομηχανική εγκατάσταση μαζί με το λιμάνι είχε κατασκευασθεί στην αιτούμενη θέση, δεν χρειάζεται να την αναλύσουμε.
Θα σταθώ όμως σε ένα σημείο στο οποίο είναι απλό και γίνεται αντιληπτό από τον καθένα που βγαίνει από την Κόρινθο προς Δυσμάς, προς την περιοχή του Κανταρέ. Μόλις τελειώσουν τα σπίτια της Κορίνθου, ο δρόμος είναι σχεδόν δίπλα στη θάλασσα, η οποία τον έχει υποσκάψει και κινδυνεύει να τον εξαφανίσει.
Και τούτο σε συνθήκες ισορροπίας του κυματικού κλίματος στην περιοχή, χωρίς να υπάρχουν προς Δυσμάς εμπόδια, κάθετοι μώλοι, τεχνικά έργα και άλλα. Ενώ είχε κατασκευασθεί κάθετος μώλος στη θάλασσα (μπαστούνι), στη θέση Σωληνουργεία μήκους 400,00 μ. Τότε όλοι μας θα ψάχναμε να βρούμε που είναι μεγάλα τμήματα της πόλεως της Κορίνθου, όπως το Κεραμιδάκι, τα Καλάμια, τέρμα Κολιάτσου, λιμάνι και άλλα.
Θα είχαν διαβρωθεί από τη θάλασσα, θα είχαν κατακλυσθεί από τα νερά και θα είχαν καταστραφεί σε μεγάλη απόσταση από την υπάρχουσα γραμμή θαλάσσης.