ΘΕΜΗΣ ΣΟΥΛΑΝΤΙΚΑΣ
Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ

Το τελευταίο πράγμα που θα ζήταγε κάποιος στη σύντομη ζωή του, είναι να μην δικαιώνεται για τους επαναλαμβανόμενους φόνους!
«Φόνος» είναι να παραμένει θαμμένο το Αρχαίο Θέατρο «φόνος» είναι η μόλυνση του Κορινθιακού «φόνος» είναι το ράβε-ξήλωνε της παραλιακής ζώνης και να μην έχεις νερό να πιεις!
Η παρακμή και ο «θάνατος» αναμενόμενο γεγονός.
Οι δράστες γνωστοί και πάντα ατιμώρητοι. Κυβερνώ ή διοικώ σημαίνει πάνω απ’ όλα προβλέπω!
Το διαχειρίζεσθαι το τώρα και το αύριο πρέπει να στηρίζεται στην πρόβλεψη, μιας καλύτερης ζωής των πολιτών, όσον αφορά την ποιότητα.
Και εάν εξαιρέσεις την λαμπερή προσωπικότητα του Γ. Γιαννόπουλου, τα πάντα κινούνται μέσα σε μια μίζερη διαχείριση χωρίς προοπτική. Δημοτικές Αρχές, πολεοδομίες, υπηρεσίες του Δημοσίου, μπλεγμένες σ’ ένα απέραντο δίχτυ μιας άθλιας γραφειοκρατίας, σε μια σύγχυση Βαβυλωνίας, με νόμους και κανονισμούς που αλληλοαναιρούνται και συγκρούονται και μεταξύ τους και με κάθε λογής συμφέροντα.
Ο συντονισμός σε αρνητικό σημείο, η συναίνεση άγνωστη λέξη και πανταχού απούσα η ευθύνη.
Η πρόοδος έχει καταντήσει ανέκδοτο.
Να όμως που μια πρόταση προ διετίας θα είχε δώσει μια ολοκληρωμένη λύση στο πρόβλημα, μακριά από αυθαιρεσίες πρόστιμα, προχειρότητες και ψυχικές και υλικές ζημιές.
Η παραλία του Κιάτου είναι ο σταθερός και σίγουρος οικονομικός αιμοδότης όχι μόνον της πόλης, αλλά και του Δήμου.

Στην πραγματικότητα εδώ και δεκαετίες
η φιλοσοφία των Δημοτικών Αρχών στηρίχθηκε πάνω στο «δόγμα»: αυθαιρετούμε αλλάζοντας και αλλάζουμε αυθαιρετώντας μέχρι να πιστοποιηθεί η αυθαιρεσία για την επόμενη αυθαίρετη αλλαγή.

Με άλλα λόγια, μέσα σε ένα τρελό παραλογισμό, βάζουμε τα θεμέλια της οπισθοδρόμησης.
Έχει γίνει ποτέ μια ολοκληρωμένη μελέτη για την παραλία για μια διαχρονικά βιώσιμη και αναπτυξιακή λύση;
Όχι ποτέ.
Υιοθετώντας δε την πρόταση του πρώην Αντινομάρχη Θ. Μαρίνη, για να αποφύγουμε κάθε καχυποψία με αναθέσεις ή μεροληπτικούς διαγωνισμούς, γιατί δεν προβαίνουμε σε μια προκήρυξη ενός πανελλήνιου διαγωνισμού μεταξύ νέων αρχιτεκτόνων, μηχανικών και άλλων συναφών επαγγελμάτων με θέμα «αξιοποίηση της παραλίας του Κιάτου» και με ένα συμβολικό έπαθλο για την καλύτερη ιδέα και μελέτη;
Ή γιατί δεν πεζοδρομούμε τον παραλιακό δρόμο από το ποτάμι μέχρι το άλσος του Κ. Διμηνιού, έτσι ώστε η παραλία να ελευθερωθεί παντελώς από κάθε είδους κατασκευές και αυτός ο νέος πεζόδρομος να αποτελέσει τον χώρο, όπου με αισθητική και ομοιομορφία (χωρίς κατασκευές) ομπρέλες, τραπεζάκια και καρέκλες θα δίνουν την δυνατότητα στον επισκέπτη ντόπιο ή ξένο να απολαμβάνει τον ήλιο και τη θάλασσα, το ποτό και το φαγητό;

Μακριά από τον καλοκαιρινό εχθρό άνεμο του Κορινθιακού, τον φόβο των προστίμων και του ράβε ξήλωνε κάθε χρόνο!