Η συνηθισμένη λογική που ακολουθείται σε τέτοιες περιπτώσεις είναι εκείνη της χρονικής προτεραιότητας.
«Εγώ την είδα πρώτος !» θα πει ο ένας, «Εγώ της μίλησα πρώτος στην προηγούπροηγούμενη στάση !» θα πει ο άλλος και θα ανάψουν τα αίματα.
Ξαφνικά το μήλο της έριδος βγάζει το κινητό και λέει γλυκόλογα στο αγοράκι του άλλου σχολείου και η άτυπη μονομαχία λαμβάνει άδοξα τέλος.
Οι δύο τελικώς ατυχήσαντες διεκδικητές αναγκάζονται να μπουν και πάλι στη διαδικασία της ουράς για να πάρουν σειρά στο δικαίωμα στόχευσης με πολύ πιο περιορισμένο το φάσμα των επιλογών τους και σαφώς αποδυναμωμένο το πλεονέκτημα που είχαν στην αρχή. Το πιο πιθανό είναι ότι και οι δύο θα δοκιμάσουν την τύχη τους στον τελικό προορισμό της εκδρομής, εκεί που θα συναντηθούν με τα υπόλοιπα σχολεία που πηγαίνουν στο ίδιο μέρος. Κάπως έτσι κατέληξαν και οι ιστορίες με τα χρίσματα και τις στηρίξεις.
Κουράστηκε ο κόσμος να ακούει για διαδικασίες επιλογών, για συνεδριάσεις, για προκριματικές διαδικασίες, για ηλεκτρονικές αιτήσεις υποψηφιοτήτων, για συγκλήσεις κεντρικών συμβουλίων, για γραμματείς, για υπογραμματείς, για τηλεφωνικές συνομιλίες και εμπιστευτικές πληροφορίες.
Πιστοποιήθηκε ότι Πνευματικός και Γιώτης είναι με τη βούλα οι εκλεκτοί της τάξης τους, θα παλέψουν όμως πολύ για να φτάσουν στον τελικό τους στόχο.