Η φωτιά που ξέσπασε χτες στο Μαψό ήρθε να αποτελειώσει ό,τι απέμεινε από τις μεγάλες φωτιές του 2007.

Τα λίγα πλατάνια που αντιστάθηκαν στη μεγάλη λαίλαπα του 2007, πάνω που άρχιζαν να συνέρχονται, δέχθηκαν τη χαριστική βολή. Μαζί τους κάηκαν και τα ελάχιστα πεύκα που γλίτωσαν, αλλά και τα λιγοστά που μπόρεσαν τα τελευταία 3 χρόνια να ξαναφυτρώσουν, σε μια απέλπιδα προσπάθεια της φύσης να επαναφέρει, απελπιστικά μόνη της, ζωή στον καμένο τόπο.

Οι προσπάθειες που έγιναν για αναδασώσεις χάθηκαν στα επικοινωνιακά μονοπάτια και στην προχειρότητα των σχεδιασμών των υπευθύνων. Οι λιγοστοί κάτοικοι, μόνοι τους προσπαθούν να επαναφέρουν λίγο πράσινο στην περιοχή, όμως τελικά ο άνθρωπος είναι το χειρότερο ζώο του πλανήτη.

Ζει παρασιτικά, μολύνει τα πάντα και ειδικά ο Έλληνας συνεχίζει το απίστευτο παγκοσμίως συνήθειο να πετάει σκουπίδια όπου βρει, με κορυφαίο σπορ το να εκσφενδονίζει από το παράθυρο του αυτοκινήτου οτιδήποτε άχρηστο παράγει και καταναλώνει ο ίδιος. Οι περιοχές που κάηκαν το 2007 είναι γεμάτες σκουπίδια που πετάχτηκαν μετά τις πυρκαγιές δεξιά και αριστερά του δρόμου και μέσα στα ρέματα. Μιλάμε για ρεσιτάλ βλακείας και ηλιθιότητας ενός λαού που έχει χάσει πλέον οτιδήποτε τον συνδέει με το ένδοξο αρχαιοελληνικό παρελθόν του. Έχουμε εξελιχθεί στο χειρότερο λαό του πλανήτη, τουλάχιστον σε ότι αφορά στο περιβάλλον. Κοντέψαμε να καούμε ζωντανοί και πάλι μυαλό δε βάλαμε.

Μεγάλες ευθύνες έχουν οι ιθύνοντες που και αυτό το καλοκαίρι δεν φρόντισαν ούτε για καθαρισμούς, ούτε για αποψιλώσεις, παρά τα όσα μεγάλα λόγια λέγονται κάθε φορά μετά από μια μεγάλη καταστροφή. Σκουπίδια υπάρχουν παντού, ξερά χόρτα σε όλο το μήκος των δρόμων και κάθε ρέμα μετατρέπεται καθημερινά σε μια μικρή χαβούζα.

Μοναδική εξαίρεση αποτελούν οι εθελοντές των ομάδων πυροπροστασίας που συστήθηκαν από τους ίδιους τους πολίτες σε μια προσπάθειά τους να σώσουν ό,τι απέμεινε. Και στη χθεσινή φωτιά ρίχτηκαν πρώτοι στη μάχη, όμως χρειάζεται και η αρωγή των ειδικών υπευθύνων σε μια συντονισμένη επιχείρηση κάθε φορά. Σε αυτούς τους εθελοντές αξίζουν συγχαρητήρια για την ανιδιοτελή προσφορά τους και τις προσπάθειές τους.

Όμως, η φύση θα εκδικηθεί ανελέητα και τότε θα είναι πολύ αργά για δάκρυα ...