Αφ’ ότου ξεκίνησε ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, τα ναρκωτικά μπήκαν στο ίδιο τσουβάλι με την τρομοκρατία και δεν υπάρχει πλέον διαχωρισμός του φαινομένου της χρήσης απ’ αυτό της διακίνησής τους.
Το αποτέλεσμα αναμενόμενο: τα ναρκωτικά αντιμετωπίζονται ως απειλή για την δημόσια ασφάλεια! Σε συνδυασμό με τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και την ενίσχυση των πολιτικών δημόσιας τάξης νιώθεις σε μεγάλο βαθμό την μεγάλη επιρροή της Αμερικανικής Κυβέρνησης και των συμμάχων της στην Ευρώπη.
Η κατάσταση σήμερα σε όλη την Ευρώπη, πλην των ανατολικών χωρών είναι ελπιδοφόρα.
Η χρήση θεωρείται πταίσμα και επιφέρει διοικητικές και όχι ποινικές κυρώσεις! Υπάρχουν προγράμματα χορήγησης ηρωϊνης σε μερικές χώρες όπως η Γερμανία, η Ισπανία, το Βέλγιο, πέραν της Ολλανδίας και της Ελβετίας όπου αυτά τα προγράμματα εφαρμόζονται χρόνια τώρα, σε επίπεδο πρόληψης στο πλαίσιο της μείωσης των βλαβών. Στις «εκδημοκρατιζόμενες» χώρες από τις ΗΠΑ όπως το Αφγανιστάν και το Ιράκ, βλέπουμε μια τρομακτική αύξηση στην παραγωγή οπίου. Είναι η τρανή απόδειξη ότι οι πολιτικές για τα ναρκωτικά δεν αφορούν την δημόσια υγεία, την διατήρηση ή κατάκτηση της ευημερίας για τους ανθρώπους, αλλά αφορούν στη διαιώνιση μιας κατάστασης, όπου το φαινόμενο χρησιμοποιείται από τις κυβερνήσεις για να εγκαταστήσουν ένα καταπιεστικό μηχανισμό.
Το αστυνομικό και νομικό σύστημα έχει βρει σ’ αυτή την καταπιεστική κατάσταση με την τρομοκρατία και τα ναρκωτικά ένα νέο τρόπο, τόσο για να αυξήσουν τον προϋπολογισμό τους, όσο και για να ενισχύσουν τη θέση τους. Έτσι έρχεται η στιγμή που οφείλουμε να κοιτάξουμε πίσω μας μια δεκαετία, να δούμε τι καταφέραμε. Να δούμε ότι οι φωνές που πίεζαν και πιέζουν σε μια λύση του προβλήματος είναι μόνον οι φωνές των πολιτών.
Να δούμε ότι οι κυβερνήσεις κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφύγουν κάθε συζήτηση που θα αποκάλυπτε τις ευθύνες τους.
Οφείλουμε ωστόσο να ξεκαθαρίσουμε ότι τα ναρκωτικά δεν φεύγουν με τις απαγορεύσεις, ούτε με κανένα είδος πολιτικής.
Αυτό που ενδιαφέρει είναι να βρεθούν οι τρόποι για να μειώσουμε τις βλάβες από την χρήση ναρκωτικών.
ΘΕΜ. ΣΟΥΛΑΝΤΙΚΑΣ
Το αποτέλεσμα αναμενόμενο: τα ναρκωτικά αντιμετωπίζονται ως απειλή για την δημόσια ασφάλεια! Σε συνδυασμό με τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και την ενίσχυση των πολιτικών δημόσιας τάξης νιώθεις σε μεγάλο βαθμό την μεγάλη επιρροή της Αμερικανικής Κυβέρνησης και των συμμάχων της στην Ευρώπη.
Η κατάσταση σήμερα σε όλη την Ευρώπη, πλην των ανατολικών χωρών είναι ελπιδοφόρα.
Η χρήση θεωρείται πταίσμα και επιφέρει διοικητικές και όχι ποινικές κυρώσεις! Υπάρχουν προγράμματα χορήγησης ηρωϊνης σε μερικές χώρες όπως η Γερμανία, η Ισπανία, το Βέλγιο, πέραν της Ολλανδίας και της Ελβετίας όπου αυτά τα προγράμματα εφαρμόζονται χρόνια τώρα, σε επίπεδο πρόληψης στο πλαίσιο της μείωσης των βλαβών. Στις «εκδημοκρατιζόμενες» χώρες από τις ΗΠΑ όπως το Αφγανιστάν και το Ιράκ, βλέπουμε μια τρομακτική αύξηση στην παραγωγή οπίου. Είναι η τρανή απόδειξη ότι οι πολιτικές για τα ναρκωτικά δεν αφορούν την δημόσια υγεία, την διατήρηση ή κατάκτηση της ευημερίας για τους ανθρώπους, αλλά αφορούν στη διαιώνιση μιας κατάστασης, όπου το φαινόμενο χρησιμοποιείται από τις κυβερνήσεις για να εγκαταστήσουν ένα καταπιεστικό μηχανισμό.
Το αστυνομικό και νομικό σύστημα έχει βρει σ’ αυτή την καταπιεστική κατάσταση με την τρομοκρατία και τα ναρκωτικά ένα νέο τρόπο, τόσο για να αυξήσουν τον προϋπολογισμό τους, όσο και για να ενισχύσουν τη θέση τους. Έτσι έρχεται η στιγμή που οφείλουμε να κοιτάξουμε πίσω μας μια δεκαετία, να δούμε τι καταφέραμε. Να δούμε ότι οι φωνές που πίεζαν και πιέζουν σε μια λύση του προβλήματος είναι μόνον οι φωνές των πολιτών.
Να δούμε ότι οι κυβερνήσεις κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφύγουν κάθε συζήτηση που θα αποκάλυπτε τις ευθύνες τους.
Οφείλουμε ωστόσο να ξεκαθαρίσουμε ότι τα ναρκωτικά δεν φεύγουν με τις απαγορεύσεις, ούτε με κανένα είδος πολιτικής.
Αυτό που ενδιαφέρει είναι να βρεθούν οι τρόποι για να μειώσουμε τις βλάβες από την χρήση ναρκωτικών.
ΘΕΜ. ΣΟΥΛΑΝΤΙΚΑΣ
0 Response to "Τρομοκρατία και ναρκωτικά"