Κινδυνεύουμε με τον Καλλικράτη να ξεχάσουμε όλο τον συναισθηματικό πλούτο και την πολιτιστική και πνευματική μας ζωή. Κινδυνεύουμε με τις αυτοδιοικητικές εκλογές και την κρίση την οικονομική, να αποδομήσουμε ακόμα περισσότερο το αξιακό και αισθητικό κώδικα που καθένας μας διαθέτει.

Ψάχνοντας οι τοπικές κοινωνίες να επιλέξουν τον καλύτερο μεταξύ των μετρίων και όχι τον άριστο μεταξύ των καλύτερων, ψάχνουμε να βρούμε τους αυτοδιοικητικούς εκπροσώπους που θα διαχειριστούν την εξουσία και το δημόσιο χρήμα των τοπικών κοινωνιών μεταξύ των ανεπαρκών και λιγότερο ανήθικων σίγουροι ότι η σήψη δεν θα είναι τόσο αηδιαστική και αποκρουστική, τουλάχιστον στο τέλος της θητείας τους.Ψάχνουμε να βρούμε τρόπους να διώξουμε τις ενοχές μας, που πιθανόν να μας φορτώσουν στην περίπτωση που θα απέχουμε ή θα γυρίσουμε την πλάτη στους τσαρλατάνους των αυτοδιοικητικών αυλών!«Η αλήθεια είναι ότι είμαστε πολύ διαφορετικοί από τους προγόνους μας.

Είμαστε χαριτωμένοι, ολίγον τεμπέληδες και ούτε αρχαίοι Έλληνες θα ξαναγίνουμε, ούτε όμως και Ελβετοί. Ακόμα δεν έχουμε γίνει τίποτα και εκεί είναι η γοητεία μας.

Η ταυτότητά μας είναι σαν μια παράσταση που κάνουμε ακόμα πρόβες!, αναλώνοντας τις δυνάμεις μας να διορθώσουμε τη φήμη μας. Υπάρχει αισιόδοξο μήνυμα;Υπάρχει γιατί υπάρχουν σκεπτόμενοι άνθρωποι, καταπλακωμένοι και χωρίς φωνή, που σαλεύουν και είναι ζωντανοί!

Τώρα που καταρρέει το οικοδόμημα, θα βγουν από τα μπάζα και θα ανασάνουν.

Η σαπίλα θα φύγει, διότι στηρίζεται στο μεγαλεπήβολο, το εξουσιαστικό, το εθνικό, το ογκώδες. Αυτά θα εξαφανιστούν κάτω από το βάρος της ύφεσης, όπως ακριβώς οι δεινόσαυροι δεν άντεξαν και επιβίωσαν τα μικρότερα και πιο ευέλικτα όντα. Η κρίση παράγει αλήθεια.

Η φτώχεια παραμένει δαιμονοποιημένη, γιατί είναι «τόπος» όπου παράγεται ανατρεπτική σκέψη!» (Άγγελος Παπαδημητρίου)Εμείς λοιπόν οι ούτε αρχαίοι Έλληνες, ούτε και Ελβετοί σε μια εποχή, φτώχειας, βαρβαρότητας και μιας κοινωνίας «πολιτισμικού γκέϊ» καλούμαστε την 7η Νοεμβρίου, να επιλέξουμε μεταξύ του Ζαχαριά, του Χωρέμη, του Σταματόπουλου και του Παπαδημητρίου.

Όμως, οι υποψήφιοι Δήμαρχοι έχουν ένα έλλειμμα με εξαίρεση τον Σωτήρη Παπαδημητρίου. Ξεχνούν ότι δεν είναι απλά διαχειριστές μιας εξουσίας, αλλά είναι και φορείς πολιτικής! Σαν τέτοιοι, ποια είναι η θέση τους για τον ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ;Τώρα που οι πόροι της κεντρικής εξουσίας και τα ευρωπαϊκά προγράμματα θα περισταθούν και θα ανασταλούν, ποιες θα είναι οι πηγές των εσόδων τους;

Με αυτά τα έσοδα που θα προέρχονται προφανώς από κάποια άλλη φορομπηξία ποια θα είναι η ιεράρχηση στη λύση των προβλημάτων της τοπικής κοινωνίας και της πολύπλοκης και σκληρής καθημερινότητας;

Υπάρχει απάντηση επί της ουσίας;Φοβάμαι πάντα την επόμενη μέρα, την 8η Νοεμβρίου!