Η πρωτοβουλία του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας να προβάλει στο κέντρο της Αθήνας αγροτικά προϊόντα του Νομού είναι χρήσιμη, όσο και συμβολική. Χρήσιμη διότι συστήνει στο ευρύ αστικό κοινό την ποιότητα και την ποικιλία των αγαθών της μεσσηνιακής γης. Και συμβολική διότι αναδεικνύει τη συνάφεια της επιχειρηματικότητας με τη σύγχρονη αγροτική παραγωγή.

Το Επιμελητήριο Μεσσηνίας με την έκθεση που οργανώνει αναγνωρίζει έμπρακτα ότι η κάθετη επιχειρηματική οργάνωση της αγροτικής δραστηριότητας, με την προσθήκη της μεταποίησης και της τυποποίησης, καθώς και ενός οργανωμένου δικτύου εμπορίας και προβολής, είναι ουσιώδεις για μια σύγχρονη και ανταγωνιστική γεωργία.

Δυστυχώς, η Κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν αναγνωρίζει ούτε τη σπουδαιότητα του αγροτικού τομέα, ούτε την απ’ ευθείας σχέση της με το σύνολο της οικονομίας. Το Μέτρο 123Α του Προγράμματος «Αλέξανδρος Μπαλτατζής», βασικό επενδυτικό εργαλείο για τη μεταποίηση, την τυποποίηση και την εμπορία αγροτικών προϊόντων, παραμένει στάσιμο εδώ και ένα χρόνο.

Αυτό σημαίνει ότι, σε μία περίοδο που δεν υπάρχει ρευστότητα, οι αγρότες μας δεν έχουν κεφάλαια για να επενδύσουν στην καθετοποίηση της παραγωγής τους. Έτσι χάνονται ευκαιρίες για την τόνωση της ανταγωνιστικότητάς τους, η ελληνική αγορά στρέφεται σε ξένα προϊόντα αμφίβολης ποιότητας και, βεβαίως, οι εξαγωγές εκμηδενίζονται. Η Κυβέρνηση, αντί να ενεργοποιήσει αναπτυξιακά μέτρα, αποθαρρύνει τους αγρότες από το να στραφούν σε κάθετη οργάνωση της παραγωγής τους. Το νομοσχέδιο για το Μητρώο αφήνει μετέωρους τους παραγωγούς που εγκαθιστούν μονάδες τυποποίησης και μεταποίησης, καθώς δεν διασφαλίζει την ιδιότητά τους ως κατά κύριο επάγγελμα αγροτών. Οι προεκτάσεις του αποκλεισμού επαγγελματιών αγροτών με σύγχρονο, επιχειρηματικό προσανατολισμό θα είναι καταστροφικές όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά για την εθνική οικονομία.

Ομοίως μετέωροι έχουν αφεθεί και οι νέοι αγρότες, πολλοί από τους οποίους, είκοσι μήνες μετά την προκήρυξη του μέτρου, δεν έχουν καν λάβει το μειωμένο πριμ πρώτης εγκατάστασης. Και βεβαίως ούτε μία δράση δεν υλοποιείται στην κατεύθυνση της επαγγελματικής κατάρτισης των αγροτών, που θα τους δώσει τα απαραίτητα γνωστικά εργαλεία, τόσο για τις απαιτήσεις των αγορών, όσο και για την ανάπτυξη των δικών τους δραστηριοτήτων.

Η Ευρώπη ήδη προετοιμάζεται για την νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική κι όμως στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμα κατορθώσει να κατευθύνουμε τα ευρωπαϊκά κονδύλια στον πυλώνα της αγροτικής ανάπτυξης.

Η ελληνική γη παράγει εξαιρετικά προϊόντα υψηλής ποιότητας και διατροφικής αξίας. Η ελληνική πολιτεία έχει χρέος να τους προσδώσει και εμπορική αξία ανάλογη της ποιότητάς τους. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να ξεκινήσει από τον παραγωγό. Η Κυβέρνηση δεν επιτρέπεται να αφήνει ανεκμετάλλευτες τις ευκαιρίες. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης να κατευθύνει πόρους, εθνικούς και κοινοτικούς, στις παραγωγικές επενδύσεις, στην αγροτική ανάπτυξη, στον γεωργό και τον κτηνοτρόφο.»