Την Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010 στη τελευταία προ εκλογών συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Λουτρακίου –Περαχώρας έκλεισε η εποχή Γκιώνη και Παρέμβασης .

Ακόμη και σε αυτή την «επιμνημόσυνη» τελετή τους οι Παρεμβασιακοί δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τους κακούς εαυτούς τους.

Ακούσαμε και πάλι τις επιθετικές αλλά άναρθρες κραυγές του έμμισθου Πέρρα που προσπαθούσε να αποδείξει …..ότι «ο άδειος τενεκές κάνει μεγάλο θόρυβο». Ζήσαμε και πάλι τον απελπιστικό πρόεδρο Μπ. Γεωργίου να φέρνει εννέα θέματα προ ημερησίας διάταξης όταν μόνος του κατηγορούσε την αντιπολίτευση γι’ αυτό.

Με τέτοιες αμετανόητες τακτικές μας έπεισαν για άλλη μια φορά ότι : «το γαϊδούρι όταν ψοφά τινάζει τα πέταλα».

Νομίζω ότι μετά το τέλος της εποχής παγετώνων ο προεκλογικός αγώνας θα πρέπει να κινηθεί στο πεδίο που αρμόζει στο νέο διευρυμένο Δήμο.

Στο πεδίο της αντιμετώπισης της κρίσης και στο εξ’ ίσου σημαντικό πεδίο της ανάπτυξης. Είναι όμως εξαιρετικής σπουδαιότητας να δοθεί βάρος στον τρόπο αντιπαράθεσης των απόψεων.

Προσωπικά θεωρώ ότι όλοι οι υποψήφιοι (πλην της γνωστής εξαίρεσης Γκιώνη) διαθέτουν το απαραίτητο ήθος και γνώσεις για να καταθέσουν με πολιτισμένο τρόπο τις απόψεις τους ,τις διαφορές τους αλλά και τα πραγματικά τους κίνητρα.

Ο επόμενος μήνας θα είναι πολύ κρίσιμος δεδομένου ότι σε αυτή την αντιπαράθεση οι υποψήφιοι Δήμαρχοι και Σύμβουλοι καλούνται να δώσουν το πολιτικό τους στίγμα μα πάνω από αυτό πρέπει να δείξουν στους πολίτες ότι ο διάλογος σε μια δημοκρατική κοινωνία, όσο έντονος και αν είναι ,μπορεί να είναι πολιτισμένος, μπορεί να αποφύγει τις ακραίες καταστάσεις, μπορεί να διδάξει στη νεολαία μας ότι οι πολιτικοί αντίπαλοι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΙ όπως αντιμετωπίζονται από την Παρέμβαση.
Την επόμενη ημέρα των εκλογών ο Δήμος θα πρέπει ενωμένος και δυνατός να αρχίζει να αποκαθιστά τις πληγές του.

Ο Δήμος πρέπει να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών του να ξαναχτίσει την ενότητα των δυνάμεών του αφού σε τέτοια κρίση δεν περισσεύει κανένας. Στην Δημοκρατία η ψήφος των πολιτών δεν είναι μια απλή χρονοβόρα δραστηριότητα .

Δεν είναι μια ευκαιρία συναλλαγής παρά τις περί του αντιθέτου φωνές από το απώτατο παρελθόν.

Η ψήφος είναι ένα δικαίωμα που καθορίζει και την ατομική ευθύνη του κάθε πολίτη. Καθορίζει την ευθύνη του απέναντι στον εαυτό του ,απέναντι στα παιδιά του ,απέναντι στην κοινωνία μα και απέναντι στο Δήμο του.

Η ψήφος μας είναι που καθορίζει αν τελικά θα πάμε μπροστά η πίσω ,αν θα βγούμε από τα χρόνια της σήψης και της υποτέλειας Γκιώνη η θα επαναλάβουμε τα λάθη μας. Σε αυτή τη κρίσιμη στιγμή θα υπάρξουν και οι γνωστές «σειρήνες» που θα μας λένε πόσο καλή επιλογή είναι για το Δήμο η Παρέμβαση. Θα χρησιμοποιήσουν τις ιδιότητές του σαν καθηγητές-γιατροί- έμποροι για να παρουσιάσουν τις προσωπικές επιδιώξεις τους σαν δήθεν καλό της πόλης.

Είναι στο χέρι μας να μη «φάμε τη φόλα» που προετοιμάζουν μαζί τους τα γνωστά ξένα κέντρα.

Με τη δύναμη της ψήφου πρέπει να καταδικαστούν οι γονυπετείς υπηρέτες ,οι έμμισθοι τραμπούκοι ,οι δήθεν αριστεροί που επί τέσσερα χρόνια «λερώνουν» την πολιτική σκηνή του Δήμου.
Με τη δύναμη της ψήφου πρέπει να απομονώσουμε εκείνα τα δήθεν νέα πρόσωπα που δουλεύοντας διασπαστικά, βάζουν σε πρώτη γραμμή τα μικροσυμφέροντά τους και ουσιαστικά εξυπηρετούν τη Γκιώνειο σχολή.Με τη δύναμη της ψήφου να επιλέξουμε το σωστό μίγμα πείρας και δυναμισμού, θέλησης και αποτελεσματικότητας που είναι η καλύτερη εγγύηση για το μέλλον του Δήμου.

Η δύναμη της ψήφου είναι και η δύναμη της ευθύνης του απλού καθημερινού δημότη απέναντι στο αύριο της πόλης ,του Δήμου ,της περιοχής.

Ας τους δείξουμε ότι τα στημένα παιγνίδια δεν πιάνουν τόπο, οι στημένες μεταγραφές ενίσχυσης των «πεθαμένων» δεν αγγίζουν τα αυτιά μας , οι μικροφιλοδοξίες και τα προσωπικά συμφέροντα δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από δήθεν συνενώσεις και νέες πορείες, είναι εύκολα αναγνωρίσιμες ιδιαίτερα μετά την εμπειρία του Πρωτονοτάριου το 2006.