Καθώς μια μέρα ξεσκόνιζα την βιβλιοθήκη μου, έπεσε στα χέρια μου ένα παιδικό βιβλίο με την ζωή του φιλόσοφου Διογένη.
Αμέσως το μυαλό μου ταξίδευσε στην Αρχαία Αθήνα και φαντάστηκα ένα λεπτόσωμο ανθρω¬πάκο, με μορφή ασκητική, να κρατά το φα¬νάρι του και να βγαίνει από ένα τεράστιο
πιθάρι.
Χαμογέλασα με τις σκέψεις μου και μουρμούρισα με παράπονο: «Αχ...Διογέ¬νη!» Χωρίς να το θέλω στεναχωρήθηκα καθώς
ψηλαφούσα το εικονογραφημένο βιβλίο και μονολόγησα:
Για δες! Ο Διογένης πριν τόσα χρόνια έβγαινε με το φανάρι και έψαχνε για άνθρωπο!
Δεν ανέχτηκε ούτε τον Μέγα Αλέξανδρο να του κρύβει τον ήλιο!
Ίσως ο σωστός Άνθρωπος να ήταν σπάνιο είδος από παλιά!
Όπως σήμερα που οι διάφοροι τσαρλατάνοι, με υποσχέσεις και ψεύτικα χαμόγελα το «παίζουν» σωτήρες και αθώες περιστερές! Ψέμα και αλαζονεία!
Άλλοι πάλι χωρίς να καταλαβαίνουν και οι ίδιοι την ανεπάρκειά τους θέλουν να χορέψουν τον ίδιο χορό σε βάρος του αθώου πολίτη, που βαρέθηκε πια να ακούει τον άνοστο σκοπό τους!
Η προχειρότητα και η κακογουστιά στο μεγαλείο τους!
Το φως του ήλιου πρέπει όλους να μας φωτίζει! Κι αυτοί που έχουν το θράσος εν¬συνείδητα να μας σκιάζουν, ας πάρουν το... βάρος του ίσκιου τους μακριά αν δεν μπο¬ρούν κάτι καλύτερο να κάνουν! Υπάρχουν Άνθρωποι με όραμα, ιδανικά, στόχους και μεθοδικότητα που μπορούν να δώσουν στον νέο Δήμο Συκιωνίων την ομορφιά, τη λειτουρ¬γικότητα και την αίγλη που του αξίζει!
Θα δώσουμε τη μάχη στις εκλογές για να πάρει ανάσα ο Δήμος μας! Χρειάζεται όμως όλοι να ορθώσουμε το ανάστημά μας και σαν το Διογένη, να απαιτήσουμε ένα δυνατό ήλιο που θα ρίξει φως στις σκοπιμότητες, την ιδιοτέλεια, την άγνοια και την ανεπάρκειά τους!

ΛΑΛΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΜΕΣΙΝΟ-ΦΕΝΕΟΥ
ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ