Ο δύσκολος Δεκέμβριος, η Εκκλησία, τα περίεργα και η κοινωνία ... - Από τη "ΣΦΗΚΑ" της Κυριακής 5/12 - Ευχήνορας
8.12.10
Παραδοσιακά ο Δεκέμβριος κάτι φαίνεται να έχει με την ιστορία αυτής της χώρας. Κατά περιόδους γίνεται μήνας σημαδιακός, μήνας εξελίξεων, μήνας γεγονότων. Ο φετινός Δεκέμβριος που ξεκίνησε την Τετάρτη, βρίσκει την Ελλάδα να συνδέει τον όρο «επιμήκυνση» με το χρέος της και κατά συνέπεια με την αύξηση του χρόνου παραμονής της εντός μνημονίου, τρόικας και ΔΝΤ. Βρίσκει την Ελλάδα υπό μια ακόμα επιστράτευση σε καιρό ειρήνης, αυτή τη φορά στους λιμενεργάτες, τη βρίσκει να ψάχνεται για το πώς θα κόψει και άλλο μισθούς και συντάξεις, τη συναντά μαζί με τα spreads της να παραμένουν πεισματικά στις 920 μονάδες ! Μετά από τόσα «κλαδέματα», πάλι 920 ! Και εκεί που λέγαμε πως θα γίνει «κούρεμα χρέους», συζητάμε πως θα κουρέψουμε κι άλλο τους μισθωτούς και τους μικρομεσαίους γενικότερα.
Περίεργα Χριστούγεννα
Ο Δεκέμβριος έχει πάντα κορυφαία του στιγμή τα Χριστούγεννα, γιορτή της οικογένειας, γιορτή του Χριστιανισμού, χαρά των παιδιών και των ψυχών. Δύσκολα φέτος θα δούμε πολλές γελαστές φάτσες στο δρόμο. Οι Έλληνες έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν τί συμβαίνει. Για πρώτη φορά, ύστερα από πολλά χρόνια, είδα άδειες ταβέρνες στην Κορινθία. Ταβέρνες που συνήθως ήταν πάντα, κάθε μέρα, ασφυκτικά γεμάτες. Ο κόσμος έχει αρχίσει και μαζεύεται εκ των πραγμάτων πλέον. Ίσως να μας βγει και σε καλό όλο αυτό. Ίσως να ξανακάνουμε Χριστούγεννα όλες οι οικογένειες μαζί, τραγουδώντας και πίνοντας κρασί στο γιορτινό τραπέζι και όχι χαζεύοντας στις μπουζοκοπίστες ή στις οθόνες των τηλεοράσεων μαζί με τον Τσάκα και τον Πρόδρομο. Όμως αυτά τα πράγματα πρέπει να εμπνέονται και όχι να επιβάλλονται λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης …
Χαμός στα εργασιακά
Στα εργασιακά κοντεύουμε σιγά σιγά να θέσουμε υπό συζήτηση και υπό αίρεση ακόμα και τα αυτονόητα. Για επανάσταση του αυτονόητου είχε μιλήσει ο Πρωθυπουργός, δεν μας είχε πει όμως ότι αυτή θα γίνει στην υγειά του ανόητου και στην πλάτη του μέσου εργαζομένου. Ελαστικά ωράρια ακούγονται χωρίς πληρωμή υπερωριών, δεκάωρα που θα πληρώνονται για εφτάωρα, ανεργία, λουκέτα, επιχειρήσεις που θα φροντίσουν να χρωστάνε έτσι ώστε να δίνουν μισθούς Μπαγκλαντές. Τα πρώτα λουκέτα σε ΔΕΚΟ μπήκαν, ενώ συνοδεύτηκαν και με απολύσεις παρά των περί αντιθέτου λεγομένων. Μέχρι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε γενικές γραμμές σιωπηρός, δεν άντεξε και βγήκε και είπε ότι επιτέλους σε αυτή τη χώρα κάποια φορά πρέπει να πληρώσουν και οι έχοντες …
Η δύσκολη ώρα της Εκκλησίας
Τα Χριστούγεννα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την Εκκλησία. Αν και έχουν επικρατήσει οι ξενόφερτες παραδόσεις, ο κόσμος θα σπεύσει στις εκκλησίες αναζητώντας ελπίδα, εναποθέτοντας προσδοκίες. Τελευταία φορά που ακούσαμε την Ελλαδική Εκκλησία να μιλά ήταν όταν είχε τεθεί θέμα για τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, θέμα που κανείς δεν έμαθε πού τελικά κατέληξε. Έκτοτε, ο Ιερώνυμος έχασε τη μιλιά του. Δεν τον ξαναείδαμε πουθενά. Θα περιμένουν οι πιστοί κάτι να ακούσουν από την Εκκλησία, ειδικά φέτος τα Χριστούγεννα και φυσικά αυτό δεν θα είναι μόνο ευχές και αλληλούια ...
Η δοκιμασία της κοινωνίας
Η κοινωνία δοκιμάζεται. Καθημερινά δέχεται βομβαρδισμό πληροφοριών και μηνυμάτων. Τρομοκρατείται από τα δελτία ειδήσεων και όμως, προσπαθεί να κρατήσει τους δεσμούς και τη συνοχή της. Παλεύει να διατηρήσει αυτό που πάντα είχε η ελληνική κοινωνία, την αλληλεγγύη όταν τα πράγματα ήταν δύσκολα. Την αλληλεγγύη στο γείτονα, στο φίλο, στην οικογένεια. Όσοι δεν είχαν τέτοια συμπεριφορά στιγματίστηκαν από την ελληνική ιστορία. Τους είπαν προδότες, κουκουλοφόρους, μαυραγορίτες, φονιάδες, τους πέταξαν στον Καιάδα της λήθης. Σήμερα όμως είναι αλλιώς τα πράγματα. Είναι διαφορετικό το να παλεύεις για να επιβιώσεις και διαφορετικό το να παλεύεις για να διατηρήσεις ένα βιοτικό επίπεδο που πάντα έχει σημεία σύγκρισης με τον διπλανό και τον παραδίπλα. Μοιραία η κοινωνία διολισθαίνει στη λογική του τί έχει ο διπλανός, κλείνει ο καθένας την πόρτα του και προσπαθεί να ταμπουρωθεί πίσω από τα κεκτημένα του. Και κάπου εκεί αρχίζει η αλληλοφαγωμάρα που στο τέλος θα τους φέρει όλους στον ίδιο παρονομαστή. Και τότε θα αρχίσουμε να μιλάμε ξανά για αλληλεγγύη …
Περίεργες δηλώσεις
Πήρε το αυτί μου σε κάποια συνέντευξη τον υπουργό Οικονομικών, μιλώντας για τις εξελίξεις στο δημόσιο τομέα, να λέει ότι θα χρειαστούμε δικαστές, αστυνόμους και νοσηλευτές … Ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα. Σκεφτείτε το λίγο. Τέτοια δήλωση παραπέμπει είτε σε νεοσύστατο κράτος, είτε σε περιόδους που δεν θέλει να θυμάται ο ελληνικός λαός. Όλη η λογική που ακολουθείται είναι λανθασμένη. Δεν μπορείς να καταστήσεις μη επιθυμητό για τους εργαζομένους το δημόσιο τομέα, αν δεν καταστήσεις θελκτικό τον ιδιωτικό. Όταν οι πολίτες βλέπουν όσα γίνονται, αυτομάτως λειτουργεί το αίσθημα της επιβίωσης και θα συνεχίσουν να θεωρούν προνομιούχο χώρο το δημόσιο ακόμα και αν θα έχει καθαρές αμοιβές ύψους 500 ευρώ. Φρόντισαν όμως όλοι ώστε η Ελλάδα να έχει έναν αμιγώς κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα και τώρα που έκλεισαν οι κάνουλες δεν μπορεί να κάνει ούτε βήμα μπροστά. Στο – 5 % η ανάπτυξη της χώρας …
Το παραμύθι του Δημοσίου
Εδώ έχει συντελεστεί ένα έγκλημα που δύσκολα θα μπορέσει η χώρα να το ανατρέψει στα επόμενα χρόνια. Το σχέδιο έχει επιβάλει την πλήρη απαξίωση του δημοσίου και όχι την αναδιάρθρωση ή την επιτέλους σωστή λειτουργία του. Αφού λοιπόν – πέραν των γνωστών εξαιρέσεων των εισόδων από τα παράθυρα – με την εφαρμογή του νόμου Πεπονή από το 1996, όσοι μπήκαν μέσω ΑΣΕΠ στο δημόσιο, έχουν εξαιρετικά αντικειμενικά προσόντα, πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, τώρα έρχεται η ίδια η πολιτεία να απαξιώσει αυτό το δυναμικό που το συγκέντρωσε και το προσέλαβε με διαγωνιστικές διαδικασίες. Μάζεψε λοιπόν το δημόσιο μια «ελίτ» προσοντούχων που δεν κατάφερε να την εκμεταλλευτεί και να της δώσει το δικαίωμα της πρωτοβουλίας και της δημιουργίας. Έχει το δημόσιο προσλάβει, για παράδειγμα, χιλιάδες οικονομολόγους και δίνει «έξω» τις διαχειρίσεις του …
Κόμματα και αποχή
Η συζήτηση για την αποχή στις εκλογές καλά κρατεί και χύνεται πολύ μελάνι για την ερμηνεύσει. Διάβασα σε διάφορα κείμενα θεοποιήσεις για την αποχή και σε όσους απείχαν να αποδίδεται ούτε λίγο, ούτε πολύ η ιδιότητα των πεφωτισμένων, των ρομαντικών πολιτών που αντιστέκονται σαν τον Δον Κιχώτη σε ανεμόμυλους. Το λάθος και εδώ είναι τεράστιο και όσοι ερμηνεύουν έτσι την αποχή γίνονται συνένοχοι σε όσα έρχονται χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Η αποχή είναι βλακεία, τελεία και παύλα. Απομονώνει τον πολίτη και τον απομακρύνει από τα κέντρα αποφάσεων. Όσοι νομίζουν ότι είναι απλώς πιο έξυπνοι από όλους τους άλλους και θεωρούν ότι με την αποχή εξέφρασαν αυτή τους τη διαφορετικότητα, σταδιακά θα διαπιστώνουν ότι θα μένουν όλο και πιο μόνοι. Γιατί στις εκλογές, αν θεωρούν ότι είναι τόσο έξυπνοι ή τόσο ικανοί, θα έβρισκαν με κάποιο τρόπο και κάποιους άλλους να πιστεύουν το ίδιο πράγμα και να τους «σπρώξουν» στην ανάμειξη με την πολιτική και στην έκθεση των εκλογών. Φαίνεται όμως ότι εκτός από πολύ έξυπνοι, βαριούνται κιόλας, οπότε θα συνεχίσουν να θεωρούν εαυτούς ξεχωριστούς, ο καθένας μόνος του …
Δύσκολος μήνας …
Φέτος φαίνεται ότι δεν θα έχουμε ούτε πυρπολήσεις, ούτε καταστροφές, ούτε σπασίματα τζαμαριών, ούτε πετροπόλεμους στα κέντρα των πόλεων με τους μαγαζάτορες να φυλάνε καραούλι στις βιτρίνες τους. Θα έχουμε όμως περισυλλογή, προβληματισμό και ανησυχία. Ένα μικρό διάλειμμα πριν αρχίσουν να πέφτουν βροχή οι φόροι ακινήτων, πριν εφαρμοστούν οι νέοι φόροι στο πετρέλαιο, πριν έρθουν τα νέα τέλη κυκλοφορίας, πριν έρθουν οι νέοι φόροι στα ακίνητα, πριν εφαρμοστούν οι εκ νέου περικοπές, πριν μπει ένα ακόμα λουκέτο στη γειτονιά. Περισυλλογή γιατί όλοι βλέπουν ότι κάτι πρέπει να αλλάξει και ότι δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση … Αφήστε που βαρεθήκαμε να βλέπουμε κάθε μέρα και από μια συνέντευξη του Μαρκεζίνη σε διαφορετικό κανάλι κάθε φορά … Πάλι στο Big Brother θα καταλήξουμε. Δεν αντέχεται άλλο ο sir … καλύτερα Ρούλα.
Από τη "ΣΦΗΚΑ" της Κυριακής 5 Δεκεμβρίου
Στήλη Ευχήνορας
0 Response to "Ο δύσκολος Δεκέμβριος, η Εκκλησία, τα περίεργα και η κοινωνία ... - Από τη "ΣΦΗΚΑ" της Κυριακής 5/12 - Ευχήνορας"