ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ:


Βουλευτές της Κορινθίας μονομαχούν
Λέγεται πως το μονομαχείν στην Ελλάδα ήλθε με τους Βαυαρούς της αντιβασιλείας.Και έγιναν,έκτοτε,εδώ πολλές μονομαχίες,μολονότι από πολλούς επικρίθηκαν.
Απ’τίς μονομαχίες είχαν επέλθει τραυματισμοί ακόμη και θάνατοι βουλευτών,αξιωματικών κ.α.
Μία απ’ τις αιτίες για μονομαχία ήταν η πολιτική.Καταρτιζόταν,λ.χ.ένας συνδυασμός και μετ’ από λίγο διαλυόταν για να καταρτισθεί άλλος.
-Κύριε δεν είσαι τίμιος άνθρωπος
-Συ δεν είσαι τίμιος άνθρωπος
Αιτία λοιπόν για μονομαχία (συνήθως παρά το Δαφνί-Χαϊδάρι,ενίοτε για λόγους ασφαλείας και αλλού).
Με την αιχμή του ξίφους η με πιστόλι.Γνωστοποιούνταν οι μάρτυρες των δύο μερών για τη σύνταξη του σχε τικού πρωτοκόλλου (με πιθανές περιπλοκές και αντιρρήσεις ως προς τα ονόματά τους κ.ά).Στο πρωτόκολλο προβλέπονταν, κατά κανόνα, δύο διαξιφισμοί ή βολές με παράγγελμα από 25 βήματα . Παρίσταντο και γιατροί.
Πολλές φορές, όταν ο πρώτος σπαθισμός η ο ταυτόχρονος πυροβολισμός δεν έφερναν αποτέλεσμα παρενέβαιναν οι μάρτυρες θεωρώντας τη μονομαχία τερματισμένη.Και τότε όλοι δέχονταν τα συγχαρητήρια για την αισία έκβαση.
Στην Ελληνική κοινωνία οι μονομαχίες ήσαν ανεκτές. Όταν οι διαφορές απ’ αυτές κατέληγαν στα δικαστήρια,οι ένορκοι ,επειδή η έννοια της τιμής ήταν ριζωμένη στην Ελληνική κοινωνία, αθώωναν, συνήθως,τους μονομάχους.
Ο Κορίνθιος,λοιπόν,βουλευτής Σπυρ.Ι.Δεληγιάννης,υπομοίραρχος,οξύθυμος και ευέξαπτος, μονομα χούσε με το παραμικρό για την τιμή και την υπόληψή του.
Τον Απρίλιο του 1908 ζήτησε απ’ τον συνάδελφό του Παν.Δ.Πετρίδη,βουλευτή επίσης Κορινθίας,να λύσουν μεταξύ τους διαφορά με μονομαχία, ήτοι διότι ο δεύτερος παραβάς τον λόγον της τιμής του διέρρηξε τον μεταξύ των υφιστάμενον εν Κορινθία δια τας μελλούσας βουλευτικάς εκλογάς.
Ορίσθηκαν μάρτυρες,απ’ τη μία πλευρά οι Γ.Βάσσος υπίλαρχος και Ιω.Ράλλης,βουλευτής,και απ’τήν άλλη οι Γ. Καρπετόπουλος,βουλευτής Αργολίδος,υπίλαρχος και Γ. Μαυρομιχάλης, υπολοχαγός πεζικού, βουλευτής Λακωνίας.
Οι μάρτυρες των δύο πλευρών,αφού εξέτασαν με προ-σοχή τα περιστατικά,θεώρησαν την διαφορά πολιτική και το επεισόδιο λήξαν.
Ο Σπ.Δεληγιάννης όμως δεν αποδέχθηκε τη λύση.


Και όχι μόνο απέρριψε το πρωτόκολλο που συνέταξαν οι μαρτυρές του με τους μάρτυρες του αντιπάλου του αλλά θεώ-ρησε την απορία που εξέφραζαν, δημόσια μάλιστα,οι δικοί του μάρτυρες:Πως ο κ.Σπ.Δεληγιάννης δεν εγνώριζεν επί των ζητη-μάτων της τιμής και αυτάς τας στοιχειώδεις υποχρεώσεις,προσβλητική για την τιμή του.
Θιγόμενος,έτσι,ζήτησε απ’ αυτούς αποκατάσταση της τιμής του η μονομαχία,προτείνοντας νέους μάρτυρες.
Και ο μεν Ιω.Δ.Ράλλης τον ικανοποίησε.
Ο Γ. Βάσσος όμως όρισε τους δικούς του μάρτυρες και επακολούθησε μονομαχία η οποία έγινε στο κτήμα του Ν.Χατζηκυριάκου,κοντά στα Σεπόλια,με ξίφη,παρουσία γιατρών και μαρτύρων.
Έτσι,τα τριγωνικά ξίφη διασταυρώθηκαν.Ο Σπ. Δεληγιάννης επιθετικός απ΄ τήν αρχή,στην τρίτη συμβολή των ξιφών τραυματίσθηκε στο αντιβράχιο.
Μετά λιγόλεπτη διακοπή διαπιστώθηκε η αδυναμία του να συνεχίσει. Κατόπιν αυτού οι μάρτυρές του δήλωσαν στους αντιπάλους πως η μονομαχία θεωρείται λήξασα.
Και ο Σπ. Δελιγιάννης με τους δικούς του έφυγε χωρίς να συναντηθεί με τον Βάσσο και συμφιλιωθεί μαζί του.
Μικροπολιτικοί οι λόγοι της μονομαχίας
Η διένεξη αυτή με κατάληξη τη μονομαχία,συγκλόνισε τους Κορίνθιους.
Οι πιο πολλοί θεώρησαν τη διαφορά πολιτική και συνεπώς τις καταλήξεις της περιττές.Ήσαν δε οι λόγοι της μονομαχίας Σπ.Δεληγιάννη και Π.Πετρίδη μικροπολιτικοί γιατί ο μεταξύ τους ανταγωνισμός έγινε για τον προσεταιρισμό πολιτικών φίλων στην Κορινθία.

Ο Τύπος (όπως και παράγοντες του δημοσίου βίου πολιτικοί,πανεπιστημιακοί,εκκλησιαστικοί κ.ά),μετά τα γεγονότα της μονομαχίας χλεύαζε τα ιπποτικά ήθη των μονομάχων και,κοροϊδεύοντας,έλεγε πως οι μονομαχίες έπρεπε να διεξάγονται σε αμφιθέατρα ώστε να μπορεί να τις παρακολουθεί και να θαυμάζει ο κόσμος! Και,ρωτούσε τελικά:Ποιό ήταν το αποτέλεσμα της μονομαχίας;Να ικανοποιήσει την τιμή και την δικαιοσύνη;Με την αιχμή του ξίφους; Ωραία.Και διεξάγεται μία γενναία πάλη μεταξύ δύο ευγενών και μορφωμένων ανδρών.
Και ποιό το αποτέλεσμα; Θα ξανάδενε ο συνδυασμός Σπ.Δεληγιάννη-Π.Πετρίδη;
Η θα έμπαιναν τα πράγματα στη θέση τους; Αρμόδιοι όμως γι’αυτό ήσαν οι Κορίνθιοι εκλογείς.
Γι’ αυτούς άλλωστε έγινε ο συνδυασμός και γι’αυτούς διαλύθηκε. Και η μονομαχία Σπ.Δεληγιάννη-Γ.Βάσσου,ποιά σχέση έχει με τα εκλογικά του Κιάτου και της Περαχώρας;Θέσατε άνθρωποι τας μαχαίρας σας εις τας θήκας τους και τα μυαλά σας εις το κεφάλι σας!
Αποτέλεσμα:Στις βουλευτικές εκλογές της 8ης Αυγούστου 1910 ο Σπ.Δεληγιάννης με δυσκολία θα εκλεγεί (τελευταίος) βουλευτής του νομού,τότε,Αργολιδοκορινθίας,σ’ αντίθεση προς τους Π.Πετρίδη,Σωτήρ. Κροκιδά και τον (πρωτοεμφανιζόμενο) Παναγή Τσαλδάρη,που θα επιτύχουν επίζηλες θέσεις.




Το κείμενο ανήκει στον Κορίνθιο ιστορικό
κ.Ματθαίο Ανδρεάδη
και είναι αναρτημένο στο προσωπικό του μπλόγκ στην διεύθυνση:

http://korinthiasistroumena.blogspot.com/