Πολύς λόγος έγινε τις τελευταίες ημέρες για το άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη εδώ στο antinews και τα σχετικά με τη Νέα Δημοκρατία. Όμως, κανείς από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ δε μιλά για τους … ντιντήδες της κυβέρνησης που διοικούν λες και είναι το μαγαζάκι του πατέρα τους, παίρνουν αποφάσεις αδιανόητες και οδηγούν το καράβι της χώρας στον γκρεμό.

Την ίδια στιγμή που οι πολίτες βλέπουν να έρχονται απανωτά χτυπήματα στην τσέπη τους, χωρίς μάλιστα οι θυσίες τους να πιάνουν τόσο, υπάρχουν κάποιοι υπουργοί και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που εμφανίζονται αμετανόητοι και συνεχίζουν να είναι υποτακτικοί της τρόϊκας. Όχι, ότι δεν υπάρχουν και οι επαγγελματικές ομάδες που ζουν σε βάρος του υπόλοιπου ελληνικού λαού, αλλά αυτό που κάνει η κυβέρνηση δεν έχει προηγούμενο. Γενικεύει και στοχοποιεί το σύνολο των εργαζόμενων στα κλειστά επαγγέλματα και στις ΔΕΚΟ έτσι ώστε να περάσει πιο εύκολα τις αλλαγές που προβλέπει το Μνημόνιο.

Πώς να χαρακτηρίσει για παράδειγμα κανείς τα στοιχεία που έδωσε το υπουργείο Οικονομικών για τους μισθούς των ΔΕΚΟ και τις θριαμβολογίες για τη μείωση κατά 143 εκατ. ευρώ του μισθολογικού κόστους;

Η τακτική είναι γνωστή: Ρίχνουμε στο ίδιο τσουβάλι τα ρετιρέ και τους χαμηλόμισθους, εμφανίζουμε μέσους μισθούς υψηλούς και δείχνουμε με το δάχτυλο τους «κακούς» εργαζόμενους. Γιατί δε μας λέει η κυβέρνηση π.χ. πόσοι είναι αυτοί που παίρνουν στις ΔΕΚΟ μισθούς πάνω από 2.500 ευρώ καθαρά;. Μήπως είναι οι βολεμένοι συνδικαλιστές και οι καρεκλοκένταυροι που έφτιαξε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ; Διότι εμείς γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και κακομοίρηδες στις εταιρείες αυτές που παίρνουν μισθό 1.000 ευρώ και είναι και ευχαριστημένοι αν τους μοιράσουν κανένα επίδομα.

Ανάλογη είναι η τακτική της κυβέρνησης και στο θέμα των κλειστών επαγγελμάτων. Ο κοινωνικός αυτοματισμός σε όλο του το μεγαλείο. Ρίχνουμε λάσπη κατά πάντων για να σιχαθεί ο κόσμος και να αρχίσει να βρίζει. Βεβαίως, να ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα αλλά όχι με τους όρους που θέλει η τροϊκα αλλά με τους όρους που επιβάλλει η ελληνική κοινωνία. Βεβαίως, π.χ. να ξεβολευτούν ορισμένοι μεγαλοφαρμακοποιοί ή μεγαλοδικηγόροι και μεγαλοσυμβολαιογράφοι αλλά υπάρχει και η «μαρίδα», η πλέμπα που δεν έχει στον ήλιο μοίρα.

Από την άλλη, πόσο σταθερή είναι η πολιτική της κυβέρνησης φαίνεται στις διαπραγματεύσεις των τελευταίων ημερών. Συνεχείς κωλοτούμπες, θα δούμε, το συζητάμε, ανοίγουμε διάλογο, δίνουμε ένα και παίρνουμε ένα άλλο κ.λπ. Αντί να κάτσουν σοβαρά να δουν τι απαιτήσεις έχει η ελληνική κοινωνία κι εκεί να προχωρήσουν σε αλλαγές σηκώνουν σκόνη, ρίχνουν λάσπη και στο τέλος κάνουν και βήματα πίσω λες και περιμένουν πρόωρες εκλογές και φοβούνται μήπως τους μαυρίσουν.

Έγινε αυτό με τους σκουπιδιάρηδες οι οποίοι έκαναν απεργία, πνίγηκε η Αθήνα ση βρόμα και ξαφνικά σταμάτησαν μετά τη συνάντηση με τον Ραγκούση. Ήταν η εποχή που ήταν στην Αθήνα η τρόϊκα και όταν τους ρώτησαν πώς και σταματούν την απεργία τι πιστεύετε ότι απάντησαν: «Ας φύγει η τρόϊκα και θα σας πούμε τι μας έδωσε ο υπουργός». Βέβαια ποτέ δεν είπαν τίποτε αλλά φαίνεται ότι η κυβέρνηση τους έδωσε ότι ήθελαν.

Ανάλογα με τους φαρμακοποιούς που τα βρίσκουν κάπου στη μέση, το ίδια θα συμβεί και με τους άλλους επαγγελματικούς κλάδους.

Κι έτσι πάμε από το κακό στο χειρότερο με την συμπεριφορά ορισμένων που δεν έχουν το θάρρος να πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα, να διοικήσουν σωστά το καράβι και να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο.

Βουλιάζουμε, δεν αλλάζουμε και αράζουμε μέχρι να μας στείλουν σπίτι μας είναι το σύνθημα των πράσινων ντιντήδων.