Αποδεικνύοντας και μάλιστα με τον πλέον περίτρανο τρόπο, ότι οι διακηρύξεις περί διαφάνειας στη δράση των εποπτευομένων από το κράτος φορέων και οργανισμών ήταν απλώς κορώνες για ιθαγενείς ψηφοφόρους μειωμένης αντίληψης και απευθυνόμενες σε ακροατήριο με άκρως ευήκοα ώτα, οι συναρμόδιοι υπουργοί κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Γερουλάνος (οι οποίοι στο παρελθόν κατά τη θητεία τους ως στελέχη της αντιπολίτευσης διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους καταγγέλλοντας τις προηγούμενες διοικήσεις του ΟΠΑΠ για «σκανδαλώδη» διαχείριση, έλλειψη διαφάνειας και περιφρόνηση του θεσμού του κοινοβουλευτικού ελέγχου) αρνούνται να καλέσουν – υποχρεώσουν τη διοίκηση του ΟΠΑΠ να δώσει στη δημοσιότητα την παράταση-επέκταση της σύμβασης με την κοινοπραξία Ιντραλοτ.

Απαράδεκτο, πλην όμως απολύτως κατανοητό. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις, το βασικό ένστικτο της αυτοσυντήρησης αναγκάζει, ακόμα και τους υπουργούς που έχουν ταχθεί να προάγουν το δημόσιο συμφέρον , να σταθμίζουν (και μάλιστα με αμιγώς προσωπικά κριτήρια) τα υπέρ και τα κατά των αποφάσεων και των ενεργειών των διοικήσεων των εποπτευομένων φορέων και οργανισμών.

Πολλώ δε μάλλον όταν στενοί συνεργάτες των υπουργών συμμετέχουν, πολλάκις αδρά αμειβόμενοι , στα ΔΣ, στις πάσης φύσεως και αντικειμένου επιτροπές και στα όργανα λήψης αποφάσεων.

Οι καιροί είναι πονηροί και οι «κακοτοπιές» πρέπει, στο μέτρο πάντοτε του δυνατού να αποφεύγονται…

Αφού λοιπόν δεν κατέστη εφικτό να συμβάλουμε, δια της αρθρογραφίας, στην πραγμάτωση της διαφάνειας στο δημόσιο βίο, αποφασίσαμε να συνδράμουμε, με ακόμη πιο καλόπιστο και εποικοδομητικό πνεύμα , παραθέτοντας νέα στοιχεία σχετικά με τα έργα και τις ημέρες της διοίκησης Σπανουδάκη στον ΟΠΑΠ.

Για τους κατέχοντες, έστω και σε στοιχειώδες επίπεδο, γνώσεις πληροφορικής και μηχανογράφησης, η σύνδεση ή/και διασύνδεση συστημάτων (hadrware and software) τρίτων κατασκευαστών με κεντρικό πληροφοριακό σύστημα της κοινοπραξίας της Ιντραλοτ (Lotos) είναι η μοναδική προϋπόθεση για την μετάβαση του ΟΠΑΠ σε οποιοδήποτε άλλο κεντρικό μηχανογραφικό σύστημα, ιδιοκτησίας τρίτου αναδόχου.

Κατά την πρόσφατη παράταση – επέκταση της σύμβασης, η διοίκηση του ΟΠΑΠ (από ανεπίτρεπτη άγνοια της διοίκησης και των εμπλεκομένων στελεχών της ή, ακόμα χειρότερα από πρόθεση) όχι μόνο έσπευσε να απαλλάξει πανηγυρικά της ήδη εξοφληθείσα επί τριετία κοινοπραξία της Ιντραλοτ από τη συγκεκριμένη υποχρέωση (και μάλιστα εν όψει του πανηγυρικά αναγγελθέντος διαγωνισμού για νέο κεντρικό μηχανογραφικό σύστημα), αλλά έσπευσε , ως μη όφειλε, να αναλάβει την υποχρέωση να εγγυηθεί και να διασφαλίσει τη συμφωνία και την εφαρμογή εκ μέρους του τρίτου κατασκευαστή (που τυχόν ήθελε προκύψει από τον διαγωνισμό) των τεχνικών και άλλων όρων της σύνδεσης/διασύνδεσης, ωσάν ο ΟΠΑΠ να μην είναι ο πελάτης, αλλά ένα software house.

Στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι πασίγνωστο ότι, δεδομένου και του μακροχρόνιου εναγκαλισμού του με την κοινοπραξία της Ιντραλοτ και τους πάσης πολιτικής ιδεολογίας διαχρονικά συνδικαλιζόμενους εργαζόμενους του (και τους πολιτικούς προϊσταμένους τους), ο ΟΠΑΠ ουδέποτε απέκτησε την απαιτούμενη υποδομή και την αναγκαία τεχνογνωσία, ούτε βέβαια προσωπικό κατάλληλο να εξασφαλίσει τη λειτουργική και μηχανογραφική αυτοδυναμία του. Κατά συνέπεια είναι απολύτως βέβαιο ότι :

Α) Παρότι έσπευσε να αναλάβει την υποχρέωση, ο ΟΠΑΠ δεν είναι, ούτε πρόκειται μελλοντικά να μπορέσει να βρεθεί , σε θέση να εγγυηθεί και να διασφαλίσει τη σύνδεση ή/και διασύνδεση συστημάτων τρίτων κατασκευαστών με το κεντρικό μηχανογραφικό σύστημα της κοινοπραξίας της Ιντραλοτ.

Β) Με τη ρητή συγκατάθεση της διοίκησης του ΟΠΑΠ (η οποία μάλιστα επαίρεται για τις ενέργειές της) από 31/7/2010 και εντεύθεν η κοινοπραξία της Ινταλοτ απηλλάγη πανηγυρικά, οριστικά και προπάντων αζημίως από τη σχετική υποχρέωση της και δεν έχει κανένα απολύτως λόγο, ούτε βέβαια πλέον μπορεί να υποχρεωθεί με οποιονδήποτε τρόπο να συνδράμει στη μετάβαση του ΟΠΑΠ σε οποιοδήποτε άλλο κεντρικό μηχανογραφικό σύστημα τρίτου αναδόχου ή να διευκολύνει τον ΟΠΑΠ με οποιονδήποτε τρόπο άνευ ανταλλάγματος.

Το αντίθετο μπορεί κάλλιστα να συμβεί (και θα συμβεί), δεδομένου ότι η κοινοπραξία της Ιντραλοτ απέκτησε ,συμβατικά, το δικαίωμα να εγείρει κατά του ΟΠΑΠ ζητήματα εμπιστευτικότητας, ασφαλείας και ακεραιότητας του κεντρικού πληροφοριακού συστήματος, διακινδύνευσης των πνευματικών της δικαιωμάτων από ενδεχόμενη αυθαίρετη ή καθ’ υπέρβαση πρόσβαση τρίτων κατασκευαστών σε αυτό, μέχρι και δικαίωμα αποζημίωσης.

Ως ευλόγως υποψιασμένος, ερωτώ; Τι έχουν να μας απαντήσουν επ’ αυτού τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΟΠΑΠ (στο οποίο συμμετείχαν ως μέλη 3 δικηγόροι επιλογής των αρμόδιων υπουργών και συγκεκριμένα οι κυρίες Χατζή, Παπαδοπούλου και Σιαμάνη);

Πως κρίνουν και πως τεκμηριώνουν ή δικαιολογούν τη μεταστροφή της ως άνω συμβατικής υποχρέωσης σε βάρος του ΟΠΑΠ και της απαλλαγής της κοινοπραξίας της Ινρατοτ;

Ποιος και με ποια διαδικασία διασφάλισε ότι οι επιλεγείσες υπηρεσίες είναι όντως κατάλληλες να εξασφαλίσουν την μετάβαση και την απρόσκοπτη λειτουργία του ΟΠΑΠ εάν και όταν τελικά επιλεγεί διαφορετικός πάροχος λειτουργικού συστήματος, υπηρεσιών υποστήριξης και προμήθειας πάγιου εξοπλισμού;

Ποιος διαπραγματεύτηκε, για λογαριασμό του ΟΠΑΠ, τους ειδικότερους όρους της παράτασης, ποιος επιμελήθηκε την κατάρτιση της σχετικής πράξης και ποιος εισηγήθηκε στο Δ.Σ. την χορήγηση έγκρισης για την υπογραφή της;

Ποιος και με ποια διαδικασία αποτίμησε την επιμέρους και την συνολική αξία των υπηρεσιών που επιλέχθηκαν;

Τι έχετε να πείτε επ’ αυτού κ. Σπανουδάκη;

Θα πάρει θέση επιτέλους ο υπουργός κ. Γερουλάνος;

Γιατί το νέο συμβατικό κείμενο ποτέ δεν δόθηκε στην δημοσιότητα, παρά τις κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης για ανοικτή διακυβέρνηση, πλήρη διαφάνεια και ανάρτηση των συμβάσεων των εποπτευόμενων οργανισμών στο διαδίκτυο;