«Αν κάποιος με ξεγελάσει μια φορά, πρέπει να ντρέπεται. Αν με ξεγελάσει δυο φορές, πρέπει να ντρέπομαι εγώ» λέει μια Ιταλική παροιμία.

Τον Δεκέμβριο του 2009 , στη συνέντευξη Τύπου μετά τη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες ,ο Πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου δήλωνε ότι «…Δεν έχουμε πετρέλαιο ή έστω όσο έχουμε βρει είναι ελάχιστο».

Ένα χρόνο αργότερα , τον Δεκέμβριο του 2010 η εισηγητική έκθεση του αρμόδιου υπουργείου της πράσινης Τίνας (Περιβάλλοντος) στο νομοσχέδιο για την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, διατύπωνε επίσημα ότι : «…η χώρα διαθέτει πετρελαϊκό δυναμικό», διακινδυνεύοντας μάλιστα την εκτίμηση πως «…τα κοιτάσματα θα μπορούσαν να καλύπτουν το ένα τρίτο των ενεργειακών αναγκών της χώρας για τα επόμενα 30 χρόνια«.

Πριν αλέκτωρα φωνήσαι (2-3 βδομάδες), ο υφυπουργός Ενέργειας, Γιάννης Μανιάτης προσπαθεί τώρα άμεσα να υποβαθμίσει το «πετρελαϊκό θέμα».

Έτσι απαντώντας σε σχετική ερώτηση στη Βουλή δήλωσε ότι: «…δεν χρειάζεται η πατρίδα μας νέους μύθους. Δεν θα γίνουμε Ελ Ντοράντο ή Σαουδική Αραβία, …».

‘Ετσι όπως τίθεται, η προσπάθεια νέας εξαπάτησης του ελληνικού λαού είναι προφανής. Άλλωστε πως να πιστέψουμε τον αρμόδιο υφυπουργό για την Ενέργεια , όταν χρησιμοποιεί ψευδή στοιχεία προκειμένου να κάνει την ανωτέρω δήλωσή του πιο «εύπεπτη» και να προσλάβει μια δόση αληθοφάνειας;

O κ. Μανιάτης είπε από τα έδρανα της Βουλής ότι ο Πρίνος «… έβγαλε 20 εκατ. βαρέλια», ενώ είναι πασίγνωστο ότι από το κοίτασμα αυτό η παραγωγή έχει ξεπεράσει τα 100 εκατ. βαρέλια και -σύμφωνα με την εταιρία που έχει το δικαίωμα εκμετάλλευσης- πιθανόν να φτάσει και τα 200 εκατ. βαρέλια!

Πέραν βέβαια της νέας προσπάθειας εξαπάτησης του ελληνικού λαού , γεννιέται και ένα πολιτικό ζήτημα. Ο κ. Μανιάτης στην προσπάθεια του να φέρει εις πέρας το έργον της εξαπάτησης , διαψεύδει (στην ουσία) την πολιτική προϊσταμένη του κ. Μπιρμπίλη.

Σε οποιαδήποτε δυτική χώρα, τέτοια … «διάσταση απόψεων» μεταξύ υπουργού και υφυπουργού και για ένα τόσο βαρυσήμαντο θέμα θα προκαλούσε σειρά δημοσιογραφικών ερωτημάτων και αντίστοιχων εκπομπών (και ΣΟΒΑΡΩΝ ερευνών ).

Στην Ελλάδα του Μνημονίου όμως τα πάντα υπόκεινται στο νόμο της σιωπής και της συγκάλυψης.

Οι χειριστές της διαχείρισης και οι κατασκευαστές της χειραγώγησης έχουν προβατοποιήσει τους δημοσιογραφικούς προφήτες της ρήξης .