Δραματικές διαστάσεις έχει λάβει η έλλειψη μοσχευμάτων στη χώρα μας, ωστόσο η ηγεσία του υπουργείου Υγείας περιορίζεται στο να ανακοινώνει τη λειτουργία νέων Κέντρων Μεταμόσχευσης. Στο ερώτημα που ευλόγως προκύπτει «πώς θα λειτουργήσουν τα Κέντρα χωρίς μοσχεύματα;» προσώρας δεν δίδεται απάντηση αρμοδίως.
Τα στοιχεία που αφορούν το 2010 είναι ενδεικτικά: οι δότες δεν ξεπέρασαν τους 40 και οι μεταμοσχεύσεις τις 160! Εάν εξαιρεθούν δε οι μεταμοσχεύσεις νεφρού που αποτελούν τη μερίδα του λέοντος διότι γίνονται κυρίως από συγγενείς ζώντες δότες, οι μεταμοσχεύσεις των άλλων οργάνων βρίσκονται σε κατακόρυφη πτώση. Έγιναν 33 μεταμοσχεύσεις ήπατος, 5 καρδιάς και μόλις 3 πνευμόνων!
Η σύγκριση με τις ευρωπαϊκές χώρες είναι απογοητευτική. Στην Ελλάδα αντιστοιχούν 4 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού, όταν στην Ισπανία αντιστοιχούν 34 και στην Πορτογαλία 31. Γι’ αυτό άλλωστε το λεγόμενο ισπανικό μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο όλοι θεωρούνται αυτομάτως μετά θάνατον δωρητές οργάνων, εκτός εάν έχουν δηλώσει εν ζωή ρητώς το αντίθετο, είχε επικρατήσει και σε νομοσχέδιο που είχε καταρτιστεί προ τριετίας επί υπουργίας Αβραμόπουλου –το οποίο ουδέποτε έγινε νόμος.
Στη λίστα του ΕΟΜ περιλαμβάνονται 1.000 νεφροπαθείς, 70 ηπατοπαθείς, 30 καρδιοπαθείς και έξι πνευμονοπαθείς. Οι αριθμοί μαρτυρούν την πλήρη αναντιστοιχία προσφοράς και ζήτησης στο πεδίο των μεταμοσχεύσεων.
Αναντιστοιχία είναι προφανής και στους σχεδιασμούς της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας σε ό,τι αφορά το μείζον θέμα της μεταμοσχευτικής πολιτικής.
Πηγή:to protothema.gr