Επειδή έχει δημιουργηθεί μια σύγχυση αναφορικά με την επιμήκυνση του δανείου των 110 δισ. ευρώ από τις χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ θα πρέπει να επισημάνουμε τα εξής:

Το αρχικό δάνειο προέβλεπε 3 χρόνια χάριτος, όπου η Ελλάδα θα πλήρωνε μόνο τόκους, και 2 χρόνια αποπληρωμής των χρεολυσίων. Το επιτόκιο που αφορά τα διακρατικά δάνεια της ευρωζώνης είναι κυμαινόμενο και προσδιορίζεται από το 3μηνο Euribor συν 300 μονάδες βάσης για τα πρώτα τρία χρόνια, δηλαδή λίγο πάνω από 4% με βάση τα τωρινά δεδομένα. Κατόπιν, το spread ανέβαινε στις 400 μονάδες βάσης.

Ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) μπορεί να μετατρέψει το επιτόκιο από κυμαινόμενο σε σταθερό μέσω πράξεων swaps (ανταλλαγή επιτοκίων, νομισμάτων κ.τ.λ.). Αν μετέτρεπε το κυμαινόμενο δάνειο σε σταθερό, το τελευταίο εκτιμάτο ότι θα ήταν κοντά στο 5,2%.

Σημειωτέον ότι το επιτόκιο του δανείου από το ΔΝΤ είναι χαμηλότερο και είναι εκφρασμένο σε ειδικά τραβηχτικά δικαιώματα (SDR), που είναι καλάθι νομισμάτων. Αυτό σημαίνει ότι ο ΟΔΔΗΧ μετατρέπει τα SDRs του ΔΝΤ σε ευρώ.

Μετά την απόφαση της συνόδου κορυφής της Ε.Ε, το δάνειο των «3+2» μετατρέπεται σε «4+6».

Κοινώς, η περίοδος χάριτος επιμηκύνεται στα 4 χρόνια από 3 προηγουμένως και η αποπληρωμή των χρεολυσίων από 2 σε 6 χρόνια.

Οταν λοιπόν ακούτε διαφόρους να μιλάνε για επιμήκυνση σε 7,5 χρόνια, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι αυτό αναφέρεται στη μέση διάρκεια του δανείου. Οσον αφορά το επιτόκιο στο δάνειο μεγαλύτερης διάρκειας, αυτό προσδιορίζεται στο 4,8% έχοντας αναφορά το 5,8% του δανείου της Ιρλανδίας.