Με αφορμή την ανακοίνωση των σχολείων της Κορινθίας που συγχωνεύονται, ο Βουλευτής κ. Κώστας Κόλλιας έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις:
«Το Υπουργείο Παιδείας αγνόησε στην πλειοψηφία τους τις εκκλήσεις των τοπικών κοινωνιών της Κορινθίας ώστε να αποφευχθούν τα λουκέτα σε δημόσια σχολεία. Το αποτέλεσμα είναι η συγχώνευση δεκάδων νηπιαγωγείων, δημοτικών, γυμνασίων και λυκείων, χωρίς διάλογο, χωρίς συναίνεση, χωρίς πειστική αιτιολόγηση.
Συγκεκριμένα, σχολεία σε ραγδαία αναπτυσσόμενες περιοχές, όπως στο Μούλκι και το Σπαθοβούνι, τα οποία διέθεταν άριστες προοπτικές να αυξηθούν οι μαθητές και οι θέσεις τους, κλείνουν. Σχολεία που η κατάργησή τους θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα στη μεταφορά των μαθητών, όπως στην περίπτωση του Γυμνασίου – Λυκείου Καλλιάνων και των Δημοτικών Στεφανίου και Αγιονορίου. Σχολεία που η απουσία τους θα στερήσει κάθε προοπτική ανάπτυξης από τις τοπικές κοινωνίες, θα οδηγήσουν χωριά σε ερήμωση και εγκατάλειψη.
Δεν υπάρχει ούτε ένας Κορίνθιος που να έχει πειστεί από την επιχειρηματολογία της κυρίας Υπουργού περί εκσυγχρονισμού και μεταρρύθμισης της δημόσιας παιδείας. Είναι αυταπόδεικτο ότι οι περικοπές στο κοινωνικό κράτος δεν εξυπηρετούν την κοινωνία, δεν εξυπηρετούν την πρόοδο, εξυπηρετούν μόνο τα δάνεια και την Κυβέρνηση του Μνημονίου. Πρόκειται για ωμή εφαρμογή οικονομοτεχνικών κριτηρίων στο ύψιστο κοινωνικό αγαθό της παιδείας. 877 σχολικές μονάδες στοιχίζουν φθηνότερα από τις 1.933 που λειτουργούσαν μέχρι σήμερα. Ένας νεοπροσλαμβανόμενος εκπαιδευτικός για κάθε πέντε που αποχωρούν στοιχίζει φθηνότερα. Η μετακίνηση των μαθητών από χωριό σε χωριό – και μάλιστα με λεφτά των Δήμων – στοιχίζει φθηνότερα από ένα σχολείο άρτια εξοπλισμένο από το κράτος.
Έτσι απαντά η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ στους γονείς που θα αγωνιούν καθημερινά για την ασφαλή μετακίνηση των παιδιών τους, σε δυσπρόσιτες περιοχές, υπό αντίξοες συνθήκες. Έτσι απαντά στην ανησυχία γονέων, εκπαιδευτικών και μαθητών για την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, σε τάξεις των 30 παιδιών. Είναι απορίας άξιο πώς μπορεί η κυρία Υπουργός να επικαλείται «παιδαγωγικά» κριτήρια για την αύξηση του μέσου όρου των μαθητών στις τάξεις του δημοτικού κατά 10 και πλέον παιδιά. Πώς μπορεί να ισχυρίζεται ότι ένα παιδί, που ξυπνά χαράματα, μετακινείται επί ώρες, πηγαίνει σε ένα νέο περιβάλλον, σε μια τάξη με υπεράριθμους μαθητές, είναι ωφελημένο από το κλείσιμο του σχολείου του. Πώς μπορεί να μιλά για αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όταν, για παράδειγμα κανείς δεν γνωρίζει πού θα στεγαστούν μετά τη συγχώνευση τα Δημοτικά Μουλκίου και Αρχαίας Σικυώνος, αφού δεν υπάρχει κατάλληλο κτίριο για να τα φιλοξενήσει. Όταν κανείς δεν γνωρίζει σε ποιο Γυμνάσιο και σε ποιο Λύκειο θα κατευθυνθούν οι μαθητές των Καλλιάνων.
Πρέπει επιτέλους η κυρία Υπουργός να αντιληφθεί ότι τα σχολεία δεν είναι προβληματικές επιχειρήσεις που χρειάζονται εξυγίανση για να φέρουν κέρδος. Είναι κομμάτι της κοινωνίας και του πολιτισμού της ελληνικής επαρχίας, στοιχείο ζωτικότητας των μικρών χωριών, συστατικό συνοχής, που αποτρέπει την φυγή των οικογενειών από την περιφέρεια στα αστικά κέντρα για τη μόρφωση των παιδιών τους. Θα επανέλθω στο θέμα με δεύτερη σχετική ερώτηση στο κοινοβούλιο, διότι δεν θεωρώ την υπόθεση χαμένη. Οι διεκδικήσεις και οι διαμαρτυρίες είναι πολλές και δυναμικές και ευελπιστώ ότι η Κορινθία και μαζί όλη η ελληνική επαρχία θα κερδίσει αυτή τη μάχη ενάντια σε όσους επιχειρούν να κοστολογήσουν το αδιαπραγμάτευτο αγαθό της δημόσιας παιδείας.»