Ο διεθνής ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει μια χώρα όπως η Ελλάδα είναι συνήθως περιορισμένος, ειδικώς στις περιπτώσεις που εμπλέκονται ισχυρότερες χώρες και τα ακόμη ισχυρότερα συμφέροντά τους.

Η ρεαλιστική αυτή προσέγγιση δεν αναιρεί τις δυνατότητες που υπάρχουν για παρεμβάσεις τοπικού ενδιαφέροντος.

Ο πρόλογος αυτός αποβλέπει στο να υπενθυμίσει τις πραγματικές ελληνικές δυνατότητες στη διεθνή σκηνή. Ασφαλώς και ο γεωπολιτικός της ρόλος, αξιολογούμενος μέσα από το πρίσμα της γεωγραφικής της σημαντικότητας, θα μπορούσε ίσως να ήταν, πιο εκτεταμένος. Ένα τέτοιο ρόλο δε, θα μπορούσε να διαδραματίσει η χώρα μας, αν υλοποιείτο ο εξαιρετικής ενεργειακής –και όχι μόνο- σημασίας, πετρελαιαγωγός Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολης, η κατασκευή του οποίου παραπέμπεται στις καλένδες από την κυβέρνηση του κ. Γ.Παπανδρέου.

Οι διεθνείς ενεργειακές διασυνδέσεις που προωθούσε η Ν.Δ. απέβλεπαν στο να αναδείξουν την Ελλάδα σε ενεργειακό σύνδεσμο μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Το εγχείρημα, επομένως,ήταν τεράστιο από πλευράς πολιτικής σημασίας. Μέχρι να αρχίσουν οι πόλεμοι «για το νερό»,όπως προβλέπουν οι μελλοντολόγοι, σήμερα γίνονται πολλοί για τη σημαντικότερη πηγή ενέργειας που είναι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Αυτό αρκεί για να αντιληφθεί κανείς τι θα σήμαινε αν η χώρα μας κατόρθωνε να γίνει ο κρίκος ενεργειακής σύνδεσης δύο κόσμων, αντιθέτων θρησκευτικά και πολιτισμικά.

Το γεγονός της εμπλοκής της Ρωσίας, που παραμένει μία κυρίαρχη δύναμη, ακόμη και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, είναι πασιφανές ότι προκαλεί δυσαρέσκεια στην αντιπέραν του Ατλαντικού όχθη. Όχι μόνο διότι η Ρωσία πρωταγωνιστεί στην ενεργειακή διασύνδεση Ανατολής και Δύσης αλλά διότι συγχρόνως κατέχει σημαντικά κοιτάσματα, και μπορεί να ανατρέπει τις ενεργειακές ισορροπίες επί των οποίων βασίζεται η σταθερή ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Η Ελλάδα, έχασε την ευκαιρία να «διαχειρίζεται» και διπλωματικά τις δυνατότητές της,με οφέλη σε άλλους τομείς της εξωτερικής της πολιτικής. Ο κ. Παπανδρέου, από τότε που ήταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε δώσει δείγματα ότι θα τορπίλιζε την υπόθεση, με διάφορες δικαιολογίες περιβαλλοντικού περιεχομένου, εξυπηρετώντας πρωτίστως αμερικανικά συμφέροντα δεδομένου ότι η Ουάσινγκτον δεν έβλεπε με καλό μάτι τον αγωγό αυτό.