Αποσπάσματα απο την συνέντευξη του Πάνου Μπεγλίτη στην εκπομπή "Πρόσωπο με πρόσωπο" και τον δημοσιογράφο Νίκος Χατζηνικολάου στο «ALTER» χθές βράδυ.

Για τις δημοσκοπήσεις:
Επειδή μιλήσατε για φθορά της Κυβέρνησης, η φθορά έχει ένα συγκεκριμένο ορισμό, έχει συγκεκριμένα προσδιοριστικά στοιχεία. Αυτά δεν εμφανίζονται όμως στην καθημερινή πραγματικότητα. Μπορεί αριθμητικά να εμφανιζόμαστε με μειωμένα ποσοστά αλλά μιλάμε για ένα χρόνο κατακλυσμιαίων αλλαγών, κατακλυσμιαίων γεγονότων. Θα δώσω όμως εγώ ένα άλλο περιεχόμενο σε αυτή τη φθορά που λέτε, που ορίζετε εσείς ως φθορά. Αν λοιπόν αυτός ο καταστροφολογικός και αποκαλυπτικός λόγος που εμφανίζεται είτε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, είτε και από τους αγαπητούς φίλους δημοσιογράφους, απόψε, ίσχυαν, τότε το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να καταρρεύσει και με όρους ακόμα αριθμητικούς. Δε θα μιλάγαμε για φθορά, θα μιλάγαμε για κατάρρευση. Είμαστε δεκαέξι μήνες στην κυβέρνηση, ενάμισι χρόνος τρομακτικών πραγματικά προβλημάτων, μιας νέας κατάστασης έκτακτης ανάγκης για τη χώρα και για την Κυβέρνησή μας. Θα έλεγα σε ένα σημαντικό βαθμό, πρωτόγνωρα προβλήματα για τη μεταπολιτευτική περίοδο. Αν είναι να χρησιμοποιήσουμε τους όρους φθορά ή κατάρρευση, επειδή εκεί παίζεται και όλο το παιχνίδι, των εντυπώσεων γύρω από τις δημοσκοπήσεις, διαφωνώ.
Είμαι Βουλευτής επαρχίας, γνωρίζω, είμαι μέσα στην κοινωνία. Η κοινωνία ακόμα αντέχει, έχει αυτογνωσία. Οι πολίτες συνειδητοποιούν την τραγική κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί η χώρα τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι άλλοθι αυτό, δεν είναι ένα βολικό πρόσχημα που σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσουμε με αυτόν τον τρόπο, δεν το λέω από αυτή την πλευρά, βλέπω όμως στην κοινωνία μια αυτογνωσία. Βλέπω ακόμα μια προσπάθεια της κοινωνίας, να καταλάβει πραγματικά την πολιτική της Κυβέρνησης και να δεχτεί τα σκληρά μέτρα, και τις θυσίες.
Θα μείνουμε σ' αυτή τη διαπίστωση; Όχι. Αφήστε να προχωρήσουμε. Θα κριθούμε με όρους φθοράς και κατάρρευσης, δεκαέξι μήνες μετά από τις εκλογές; Αυτό θα ήταν άδικο. Δεν θα ήταν μια πολιτική προσέγγιση, ακόμα και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, γιατί θα τους οδηγούσε σε λάθος συμπεράσματα. Έχουμε μπροστά μας τρία χρόνια, θα παλέψουμε, δίνουμε δύσκολη μάχη.
Δεν κάνουμε πίσω λόγω των δημοσκοπήσεων. Δεν τις φοβάμαι τις δημοσκοπήσεις.

Για τις αντιδράσεις πολιτών:
Αυτά είναι καθοδηγούμενα. Εγώ το βίωσα, το έζησα στην Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία. Έχουν οι χίλιοι εργαζόμενοι σχέση με δέκα στημένους κυριολεκτικά;
Ποιοι υποκινούν; Είναι πολιτική αντίληψη, είναι πολιτική πρόταση ορισμένων κομμάτων της αντιπολίτευσης, το να γιουχάρουν, να προβοκάρουν πολιτικούς; Αυτός είναι ο πολιτικός πολιτισμός; Αυτός είναι πολιτικός διάλογος;
Υπάρχουν δυνάμεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί κι εκεί είναι διάσπαρτες και κατακερματισμένες οι δυνάμεις. Αυτό είναι ένα κρίσιμο ζήτημα, ένας ψευτό – ακτιβισμός, που προσπαθεί να καλύψει την απουσία και τη γύμνια στρατηγικής.
Και αν ο κ. Παπαδημούλης, με μια ιστορική διαδρομή στο χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, εκφράζεται μέσα από αυτή την πρακτική, πραγματικά λυπάμαι. Γιατί η ανανεωτική αριστερά έχει δώσει δείγματα ελπίδας για την Ελλάδα.

Για τα αναπτυξιακά αποτελέσματα και το μνημόνιο:
Πιστεύει κανείς από τους φίλους εδώ ότι η ανάπτυξη είναι μια διαδικασία γραμμική, αυτόματη, πατάς ένα κουμπί και έχεις αναπτυξιακά αποτελέσματα;

Ποια κυβέρνηση, σε ένα χρόνο, έχει κάνει δημοσιονομική προσαρμογή της τάξης των έξι ποσοστιαίων μονάδων;
Έχουμε μετατάξεις, έχουμε ορθολογική χρήση των δημοσίων υπαλλήλων, έχουμε μια άλλη αντίληψη για τη δημόσια διοίκηση. Και πάνω απ’ όλα έχουμε και μια εικόνα το τι είναι δημόσιο και πόσοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν το ξέραμε ποτέ.

Για την αντιμετώπιση των μεταρρυθμίσεων απο την Ε.Ε:
Είμαστε σε μια πραγματικά δύσκολη κατάσταση, μέσα σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι σε βαθιά κρίση, που αναζητά στρατηγική.
Αυτός ο μήνας, ο Μάρτιος, θα είναι, τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, όπως έλεγε παλιά ο Τζον Ριντ «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο», ο μήνας που θα λειτουργήσει καταλυτικά για την Ευρώπη, για τον κόσμο, για την Ελλάδα.
Αυτό ορίζει και την εθνική ευθύνη όλων μας και της Κυβέρνησής μας, πρέπει να παλέψουμε σταθερά, με τόλμη, με αποφασιστικότητα στο δρόμο που έχουμε χαράξει.
Πρέπει να προχωρήσουμε πιο γρήγορα. Πρέπει να προχωρήσουμε σ αυτό το δρόμο πιο αποφασιστικά. Χωρίς εκπτώσεις, χωρίς ταλαντεύσεις, χωρίς πισωγυρίσματα. Εκεί είναι το στοίχημά μας. Θα κερδίσουμε στο τέλος της τετραετίας, αν είμαστε αταλάντευτοι σε αυτή την πορεία των μεταρρυθμίσεων.