Κυβέρνηση, κόμματα, συνδικαλιστές και τραπεζίτες μιλούν κάθε μέρα για ανάπτυξη στις ειδήσεις των 8. Τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας όμως, πράττουν τα ακριβώς αντίθετα! – Έξι χαρακτηριστικά παραδείγματα και ο… Ρωμαίος Εκατόνταρχος.

Πολιτικοί, δήμαρχοι, συνδικαλιστές και τραπεζίτες συμφωνούν όλοι μεταξύ τους, ότι λύση στο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν αποτελεί η συνεχής αύξηση των φόρων, αλλά η περιβόητη «ανάπτυξη».

Και ενώ κάποιος θα περίμενε πως σε μια οικονομία με 20% ανεργία, η κοινωνία θα θεωρούσε ως «μάννα εξ’ ουρανού» τις σχεδιαζόμενες επενδύσεις, διαπιστώνει πολλές φορές το… ακριβώς αντίθετο.

Οικονομικοί παράγοντες υποστηρίζουν ότι σχεδόν κάθε φορά που πάει να γίνει μια επένδυση, ξεφυτρώνει μια σειρά από προβλήματα και αντιδράσεις, προερχόμενες από «επιτροπές κατοίκων», «οικολογικές οργανώσεις», από διάφορα «επιχειρηματικά κέντρα», ή ακόμη και από τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό και την γραφειοκρατία του…

Και οι αντιδράσεις αυτές δεν περιορίζονται μόνο σε έργα που αφορούν ρυπογόνες επενδύσεις, αλλά επεκτείνονται σχεδόν σε κάθε είδους επένδυση: Από τα αιολικά πάρκα, έως και την καλόγρια που προσέφυγε εναντίον της κατασκευής δρόμου, επειδή αυτός θα την εμπόδιζε… να προσεύχεται!

Κανείς φυσικά δεν ισχυρίζεται ότι πρέπει να εγκρίνεται χωρίς αντίλογο κάθε επένδυση, ωστόσο σύμφωνα με οικονομικούς παράγοντες, στη χώρας μας:

Α. Υπάρχουν φορείς που αντιδρούν, όχι σε συγκεκριμένες επενδύσεις, αλλά σε κάθε είδους επένδυση!

Β. Λόγω της κρατικής γραφειοκρατίας και της κατάστασης που επικρατεί στην ελληνική δικαιοσύνη, χρειάζονται πολλά χρόνια μέχρις ότου να εκδικαστούν οι ενδεχόμενες ενστάσεις των πολιτών, με αποτέλεσμα οι ενστάσεις να οδηγούν σε ουσιαστική ματαίωση της επένδυσης.

Μερικά σύγχρονα παραδείγματα για το πώς αντιμετωπίζεται σήμερα ο υποψήφιος επενδυτής, είναι τα παρακάτω.

Περιοχή Ελληνικού: Υπογράφεται αιφνιδίως ένα «μνημόνιο κατανόησης» μεταξύ Ελλάδας και Κατάρ, σύμφωνα με το οποίο το κρατίδιο της Μέσης Ανατολής θα μελετούσε το ενδεχόμενο να επενδύσεις 5 δισ. ευρώ στην Ελλάδα.

Να σκεφτεί κανείς ότι αν και έχουν περάσει πάνω από έξι μήνες από τότε, δεν έχει αποφασιστεί μέχρι σήμερα οποιαδήποτε επένδυση, ούτε καν μάλιστα το δημόσιο έχει λάβει οποιαδήποτε τελική πρόταση από τους συμβούλους του για το θέμα. Και πόσο μάλλον, οι Άραβες δεν έχουν αξιολογήσει την πρόταση…

Ωστόσο, λίγες μόνο ώρες μετά την υπογραφή του «μνημονίου κατανόησης», όλα σχεδόν τα τηλεοπτικά κανάλια μιλούσαν για την εκμετάλλευση της κρατικής έκτασης στο Ελληνικό με καταγγελτικό τρόπο, αναφέροντας «σχέδια για τσιμεντοποίηση», καζίνο, «νέο Λας Βέγγας», ξενοδοχεία, εξοχικές κατοικίες και όσα άλλα βάζει και δεν βάζει ο νους του ανθρώπου.
Όσο για την επόμενη κιόλας μέρα το πρωί, «ομάδες κατοίκων» κατακεραύνωναν την «επένδυση», διακηρύσσοντας ότι τέτοιες πολιτικές «δεν θα περάσουν»…

Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία: Όλοι παραδέχονται πως το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ότι «δεν παράγει τίποτε». Την ίδια περίοδο λοιπόν, για την Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία υπάρχει ένα business plan, που έχουν αποδεχτεί ως βιώσιμο τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι πιστώτριες τράπεζες. Αλλά, που εδώ και περίπου ένα χρόνο δεν προχωράει η χρηματοδότησή του!

Ενδεικτικά είναι τα όσα υποστηρίζει ο πρόεδρος της εταιρείας κ. Γιάννης Μουσουλίδης: Αν η Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία βάλει λουκέτο, τότε το ελληνικό δημόσιο θα δώσει πάνω από 4,5 εκατ. ευρώ αποζημιώσεις. Αν αντίθετα, υλοποιηθεί το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, τότε το κράτος θα εισπράξει σε δέκα χρόνια φόρους και εργοδοτικές εισφορές 31,6 εκατ. ευρώ και ΦΠΑ 48 εκατ. ευρώ, πέραν του ότι θα δει 300 εργαζόμενους να εργάζονται στην περιφέρεια.

Και συμπλήρωσε, πως με την έγκριση ενός πρόσθετου δανείου 27 εκατ. ευρώ με εγγύηση του δημοσίου κατά 80%, οι τράπεζες έχουν να διακινδυνεύσουν το πολύ 5,5 εκατ. ευρώ, όταν -πέραν όλων των άλλων- θα έχουν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν μια πλεονάζουσα ακίνητη περιουσία 160 εκατ. ευρώ. Αντίθετα, αν δεν «τρέξει» η νέα χρηματοδότηση, οι τράπεζες θα χάσουν τελειωτικά 240 εκατ. ευρώ!

Οι τουριστικές κατοικίες: Το τελευταίο χρονικό διάστημα, η κυβέρνηση φαίνεται να… ανακάλυψε τη μέθοδο της ανάπτυξης μέσα από τη δημιουργία εξοχικών κατοικιών για ξένους (κυρίως Βορειοευρωπαίους που θα ζουν στην Ελλάδα 4-6 μήνες σε κατοικίες που θα χτιστούν σε ειδυλλιακές περιοχές, από τις τόσες που διαθέτει η χώρα).

Ένα τέτοιο project όχι μόνο θα έδινε δουλειές σε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, αλλά θα μπορούσε να αυξήσει δραστικά και τον ελληνικό τουρισμό.

Αυτό βέβαια που εμείς «ανακαλύπτουμε» τώρα, οι Ισπανοί και οι Κύπριοι το έχουν κάνει «επιστήμη» εδώ και περίπου είκοσι χρόνια! Και επίσης, την ώρα που εμείς σκεφτόμαστε να ακολουθήσουμε την «κοινή λογική» έστω και με καθυστέρηση εικοσαετίας, οι ελληνικές αρχές δεν έχουν ακόμη οριστικοποιήσει το σχετικό θεσμικό πλαίσιο και μάλιστα κάνουν να μετανιώσει πικρά, όσους επιχειρούν να κινηθούν προς μια παρόμοια κίνηση…

Αντιαναπτυξιακή και η… κυβέρνηση: Είναι λάθος να νομιστεί ότι εναντίον της ανάπτυξης δρουν μόνο κάποιοι ακτιβιστές, ή κάποιες «τοπικές επιτροπές» κατοίκων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τον πρώτο λόγο τον έχει η ίδια η κυβέρνηση. Την ώρα λοιπόν που η κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει ούτε καν τη μαζική τσιμεντοποίηση στην Πάρνηθα, εκδίδει τόσο αυστηρούς νόμους για άλλες περιοχές, έτσι ώστε να τις οδηγεί σε μαρασμό. Ενδεικτική είναι η δήλωση του δήμαρχου Κύθνου, που ανέφερε ότι με τις τελευταίες ρυθμίσεις, θα σβήσει ολόκληρο το νησί(!)

Το κράτος προκρίνει… εισαγωγές: Χαρακτηριστική είναι η άποψη ενός παλαιού βιομήχανου που μάλιστα κατά το παρελθόν (δεκαετίες του 60 και του 70) είχε αντιταχθεί στις υπερβολικές ενισχύσεις που απολάμβανε τότε η ελληνική παραγωγή.

Πρόκειται για τον πρόεδρο της εισηγμένης Εριουργίας Τρία Άλφα κ. Μηνά Εφραίμογλου, ο οποίος υποστηρίζει πως:

Α. Στήριξη της εγχώριας παραγωγής μέσω των κρατικών προμηθειών είναι δυνατή και εφαρμόζεται σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Β. Υπήρξε πολιτική επιλογή διαδοχικών κυβερνήσεων να εγκαταλείψουν κάθε προσπάθεια στήριξης, μέσω κρατικών προμηθειών, της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας, ώστε να διατηρηθούν θέσεις εργασίας στην Ελλάδα.
Γ. Κρατούσα πεποίθηση μεταξύ των Ελλήνων παραγωγών ειδών κλωστοϋφαντουργίας, είναι ότι η εκφραζόμενη στις κρατικές προμήθειες πολιτική, τους έχει ωθήσει να μετατραπούν από παραγωγοί σε εισαγωγείς!

Υπόθεση «Μπ. Βωβός»: Υπολογίζεται ότι πάνω από το 80% των σπιτιών στην Ελλάδα, «κρύβουν» μέσα τους τουλάχιστον μία πολεοδομική παράβαση. Μόνο και μόνο ο αριθμός των αυθαίρετων κτισμάτων, μόνο και μόνο οι αιτήσεις για νομιμοποίηση των λεγόμενων ημιυπαίθριων χώρων, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Αυτή λοιπόν η κοινωνία που μαζικά έχει παρανομήσει πολεοδομικά, πού βρήκε να αντιδράσει; Για τους αυξημένους συντελεστές δόμησης στο εμπορικό κέντρο του Βωβού, που θα φτιαχνόταν σε μια περιοχή που σήμερα είναι γεμάτη μπάζα και σκουπίδια και που θα προσέφερε τόσες πολλές θέσεις εργασίας…

Ο… Ρωμαίος εκατόνταρχος: Πρόκειται για υπόθεση του 2001. Η ανέγερση πολυκατοικίας επί της οδού Λένορμαν στην Αθήνα, «σκοντάφτει» στο γεγονός ότι βρέθηκε στα θεμέλιά του ο τάφος Ρωμαίου εκατόνταρχου… Οι εργασίες σταμάτησαν για περισσότερο από ένα χρόνο, ο επιχειρηματίας πλήρωσε με δικά του έξοδα αρχαιολόγο για να επισπεύσει τις διαδικασίες και η τελική απόφαση ήταν να μην χτιστεί ένας όροφος (το υπόγειο) προκειμένου αν ποτέ γκρεμιζόταν το κτίριο (σε εκατό χρόνια; μετά από κάποιο τσουνάμι;) το κράτος να μπορεί να αξιοποιήσει το μνημείο του Ρωμαίου εκατόνταρχου!

Και ο επιχειρηματίας είχε τότε εκφράσει την απορία του: «Ευτυχώς που πέσαμε σε εκατόνταρχο. Τι θα γινόταν αν πέφταμε σε χιλίαρχο;»…

Γενικότερα, ολόκληρες περιοχές της χώρας αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά προβλήματα στην ανάπτυξή τους, καθώς οι παρεμβάσεις της αρχαιολογικής υπηρεσίας είναι συχνά υπερβολικές και πάντοτε απίστευτα χρονοβόρες…

Πηγή : euro2day