ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΝΤΩΝΙΑ ΜΠΟΥΖΑ

Ζούμε σε μία εποχή που ότι γνωρίζαμε ως δεδομένο διαφοροποιείται, ότι πιστέψαμε μας απογοητεύει , για ότι αγωνιστήκαμε σε συλλογικό αλλά και σε ατομικό επίπεδο βλέπουμε εκ του αποτελέσματος ,ότι χάνεται !!!

Απογοήτευση , κατήφεια και ανησυχία για το αύριο, έχουν κυριεύσει τους Έλληνες! Η δομική κρίση του πολιτικού συστήματος έχει επηρεάσει πλέον, ακόμη και τον πιο αποστασιοποιημένο πολιτικά μέχρι χθες ,πολίτη αυτής της Χώρας. Η διακυβέρνηση από πολιτικούς που ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα , η διαφθορά και η διαπλοκή ανάμεσα σε πολιτικά και οικονομικά κυρίως συμφέροντα , κατέδειξε ότι δεν υπηρετήθηκε με τον καλύτερο τρόπο το συλλογικό συμφέρον.

Οι πολίτες θέλοντας από κάπου να πιαστούν, εμπιστεύθηκαν πλειστάκις πρόσωπα και πολιτικές. Οικτρά απογοητεύθηκαν , διότι η αδυναμία ορισμένων εκ του πολιτικού προσωπικού να ανταποκριθεί μερικές φορές και σε στοιχειώδη αιτήματα προστασίας των πολιτών, οφείλεται κυρίως στην προσήλωσή του σε οικονομικούς μονόδρομους, αλλά και στο ότι η πλειοψηφία των εκπροσώπων μας , είναι επί της ουσίας αποκομμένοι από την κοινωνική πραγματικότητα που βιώνει ο κόσμος, τον οποίον αντιπροσωπεύουν. Υπάρχει δηλαδή έλλειμμα αντιπροσώπευσης. Οικογενειοκρατία, οικονομικές ελίτ και συμφέροντα, ωθούν στην εξουσία πρόσωπα που δεν προέρχονται από τα σπλάχνα της κοινωνίας ,πολλές φορές χωρίς να έχουν ασκήσει ούτε επάγγελμα και ως εκ τούτου δεν προασπίζουν με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντά τους. Το έλλειμμα εμπιστοσύνης απέναντι στους πολιτικούς, στους βουλευτές και στα κόμματα , εξελίσσεται σε γενικευμένη απαξίωση σε όλο το πολιτικό μας σύστημα , το οποίο συμπεριφέρεται επιθετικά στην κοινωνία.

Όσον δε, οι ανισότητες ανάμεσα στον πλούτο και στη φτώχεια οξύνονται, αυτό το περίφημο "φταίμε όλοι" εξοργίζει ακόμη περισσότερο. .
Από την ιστορία του Ελληνικού κράτους σχεδόν ,αυτήν την περίοδο η εργασία , οι εργασιακές σχέσεις γενικότερα και η ποιότητα ζωής των πολιτών δέχτηκαν την πιο βίαιη και ύπουλη επίθεση. Περισσότερο από όλους πλήττονται οι νέοι μας, οι οποίοι μεγάλωσαν με λανθασμένα πρότυπα ευδαιμονίας, κατευθύνθηκαν σε λανθασμένες εργασιακές επιλογές ακολου-θώντας ψευδεπίγραφα πρότυπα και αφού κοπίασαν τόσο οι ίδιοι , όσο και οι οικογένειές τους να μορφωθούν , διαπιστώνουν πλέον ότι δεν υπάρχει δυνατότητα για εργασία, δεν υπάρχει ασφάλιση, δεν υπάρχει μέλλον και προοπτική. Χαρακτηριστικό είναι πως σύμφωνα με το Ινστιτούτο εργασίας το 2011 η ανεργία θα φτάσει πάνω από 20% .

Οδηγούνται λόγω αυτής της κατάστασης οι νέοι της Ελλάδος ή στη μετανάστευση ή στον οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό και τελικώς στην περιθωριοποίηση. Το υψηλό ποσοστό της αποχής στις εκλογές είτε τις Εθνικές , είτε τις αυτοδιοικητικές υποδηλώνει την έλλειψη εμπιστοσύνης στο πολιτικό μας σύστημα. Συγχρόνως όμως και οι αρνητικές επιδόσεις της σημερινής Κυβερνητικής πλειοψηφίας επιτείνουν την ανησυχία των πολιτών για την πορεία της Χώρας. Υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν, ότι δεν διαφαίνεται λύση , ότι το πολιτικό σύστημα πλέον ξεθώριασε επικίνδυνα και δεν υπάρχει περίπτωση να επανακάμψει. Λογικές οι ανησυχίες, αλλά η γενίκευση δημιουργεί συνθήκες φασιστικής αντιμετώπισης του υπαρκτού μας προβλήματος.
Η κοινωνία πρέπει να κάνει την ειρηνική της επανάσταση. Να επαναχαράξει τις προτεραιότητές της, να επαναξιολογήσει τους πολιτικούς της εκπροσώπους με κριτήρια πλέον αξιοσύνης, εντιμότητας, εργασιακής απόδοσης και όχι με κριτήρια το όνομά τους, την οικονομική τους άνεση , τη σχέση τους με την κοινωνική και οικονομική ελίτ του τόπου. Έχουμε ανάγκη να ξαναπιστέψουμε, να δουλέψουμε για να βοηθήσουμε τη Χώρα αλλά και τις οικογένειές μας,να ελπίσουμε σε ένα καλύτερο αύριο και να προχωρήσουμε με δύναμη και αξιοπρέπεια. Έχουμε ανάγκη να στραφούμε κάπου, που θα μας οδηγήσει στο δρόμο της ελπίδας και της αξιοπρέπειας.
Ας μην κοντοστεκόμαστε πλέον φοβισμένοι από τις απατηλές υποσχέσεις όσων πιστέψαμε στο παρελθόν και μας απογοήτευσαν.
Ας δώσουμε μία ευκαιρία στην πατρίδα μας να ξεφύγει από τις παθογένειες του παρελθόντος.
Ας εμπιστευτούμε τη φιλελεύθερη παράταξη, τη Νέα Δημοκρατία ,που παρά το πολιτικό κόστος είπε εξ αρχής την αλήθεια στο λαό και αρνήθηκε να υπογράψει το μνημόνιο του αίσχους αν και δέχτηκε την αφόρητη πίεση Ελληνικών και ξένων συμφερόντων . Συγχρόνως κατέθεσε υλοποιήσιμες προτάσεις για την βελτίωση των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης και την αναγκαιότητα αναπτυξιακής πολιτικής. Δύσκολος και ανηφορικός ο δρόμος , αλλά με τη σωστή ηγεσία στο τιμόνι της Χώρας, θα σταθούμε τουλάχιστον όρθιοι και θα παλέψουμε για να πετύχουμε!!